ഭർത്താവ് തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മത്സരിക്കുമ്പോൾ ഭാര്യക്ക് കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യേണ്ടിവരും. തിരഞ്ഞെടുപ്പ് നടക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് പോയി വോട്ടർമാരുമായി കൈകോർത്ത് വോട്ട് പിടിക്കണം. അണികൾക്കുള്ള ഭക്ഷണവും മറ്റും വീട്ടിലും ഒരുക്കേണ്ടിവരും. എന്നാൽ ഭാര്യ തിരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മത്സരിക്കുമ്പോൾ ഭർത്താവ് കുറേ ബഹളം വയ്ക്കുന്നു, എന്നാൽ ആരും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല. അയാൾ ഒരു പാവപ്പെട്ട തൊഴിലാളിയാണെന്നാണ് ആളുകൾ കരുതുന്നത്.
ഇന്നാട്ടിൽ ഖാദി വസ്ത്രം ധരിച്ചാൽ പാർട്ടി പ്രവർത്തകനായാണ് പൊതുവെ കണക്കാക്കുന്നത്. ഈ പൊതുവസ്ത്രത്തിലാണെങ്കിൽ, ഒരു പ്രസംഗകനായി പോലും കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ സ്ഥാനാർത്ഥിയുടെ ഭർത്താവ് താനാണെന്ന് ആരോടും പറയാനോ ആളുകൾക്ക് അവനോട് ചോദിക്കാനോ മടിയാണ്. അതേസമയം സ്ഥാനാർത്ഥിയുടെ ഭാര്യയാണ് താനെന്ന് ഭാര്യ അഭിമാനത്തോടെ പറയുന്നു. ഇതറിഞ്ഞ് ആളുകളും അദ്ദേഹത്തെ ആദരിക്കുന്നു. ആലോചിച്ചു നോക്കു ബന്ധം പറയാൻ പോലും കഴിയാത്ത ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ ബഹുമാനം നൽകാൻ കഴിയും?
ഭർത്താവ് ഒരു പദവിയിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഭാര്യക്കും പ്രത്യേക ബഹുമാനം ലഭിക്കും. അവളുടെ ഭർത്താവിനെ ബഹുമാനിക്കുന്നതുപോലെ ആളുകൾ അവളെ ബഹുമാനിക്കുന്നു. ഭാര്യ ഒരു പദവിയിൽ എത്തുമ്പോൾ അവളുടെ ഭർത്താവിന് ഒരു പ്രാധാന്യവും ലഭിക്കുന്നില്ല. ഏതൊരു രാജ്യത്തിന്‍റെയും രാഷ്ട്രത്തലവന്‍റെയോ സർക്കാരിന്‍റെയോ ഭാര്യ ആ രാജ്യത്തിന്‍റെ പ്രഥമ വനിതയാണ്. ഒരു സ്ത്രീ ആ സ്ഥാനം വഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ അവളുടെ ഭർത്താവ് ഒന്നുമല്ല. ഉദാഹരണത്തിന് ബ്രിട്ടനിലെ എലിസബത്ത് രാജ്ഞിയെയും പ്രധാനമന്ത്രി മാർഗരറ്റ് താച്ചറെയും എടുക്കുക.
ചിലർക്ക് എലിസബത്തിന്‍റെ ഭർത്താവ് ഫിലിപ്പ് മൗണ്ട് ബാറ്റൺ രാജകുമാരനെ അറിയാം, എന്നാൽ മാർഗരറ്റ് താച്ചറിന്‍റെ ഭർത്താവ് ആരാണെന്ന് കുറച്ച് ആളുകൾക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ. ഒരു രാജാവിന്‍റെ ഭാര്യ ഒരു രാജ്ഞിയാണ്, എന്നാൽ ഒരു രാജ്ഞിയുടെ ഭർത്താവിനെ രാജാവ് എന്ന് വിളിക്കില്ല. ഒരു സ്ത്രീക്ക് ഒരു സ്ഥാനം കൊടുക്കുമ്പോൾ തന്നെ പുരുഷാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ ആളുകൾ അവരുടെ പങ്കാളിക്ക് സ്ഥാനം നൽകാൻ മടിക്കുന്നു.
ഇനി ചാന്ദ്‌നിജിയുടെ കഥയിലേക്ക് വരാം അവർക്ക് പലയിടത്തും നിന്നും ക്ഷണക്കത്ത് വരുന്നുണ്ട്. അവയിൽ മിക്കതിലും ബഹുമാനപ്പെട്ട ചാന്ദ്‌നിജി, ഡെപ്യൂട്ടി മിനിസ്റ്റർ എന്നാണ് എഴുതിയിരിക്കുന്നത്. എന്നാൽ അവരുടെ പുരുഷ സഹപ്രവർത്തകർക്ക് ക്ഷണക്കത്ത് വരുമ്പോൾ, അവയിൽ മിസ്റ്റർ ആൻഡ് മിസ്സിസ് എന്ന് എഴുതിയിരിക്കും.
സത്യപ്രതിജ്ഞാ ചടങ്ങിന് ചാന്ദ്‌നിജിക്ക് പോകേണ്ടിവന്നു. കുട്ടികളുടെ ആകാംക്ഷ സ്വാഭാവികമായിരുന്നു. അമ്മ വീട്ടിൽ എല്ലാം ചെയ്യുന്നത് മക്കളും രണ്ടുപേരും കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ശകാരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടില്ല. എന്തെങ്കിലും നല്ല ഭക്ഷണം കിട്ടിയാൽ അമ്മ ഭക്ഷണം നൽകും എന്ന അത്യാഗ്രഹത്തോടെയാണ് പോയത്. ഭർത്താവിനും ആകാംക്ഷയായി. മറ്റ് മന്ത്രിമാരുടെ ഭാര്യമാരും പോകുമെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് അറിയാമായിരുന്നു. ഡെപ്യൂട്ടി മന്ത്രിയുടെ ഭർത്താവായതിനാൽ അദ്ദേഹവും പോകണം. ചടങ്ങും പ്രത്യേകിച്ച് ഭാര്യയുടെ സത്യപ്രതിജ്ഞാ ചടങ്ങല്ലേ.
കാറിൽ യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന ഭർത്താവ് ദേവ് ചന്ദ്രവദനാണ് ഡ്രൈവറുടെ സ്ഥാനത്ത്. കുട്ടികളും ചാന്ദ്നിജിയും പുറകിൽ ഇരുന്നു. ഇതോടൊപ്പം ചാന്ദ്‌നിജിയുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ഡയറക്ടറായിരുന്ന രാജേഷ് എന്ന പാർട്ടി പ്രവർത്തകനും അടുത്ത സീറ്റിൽ ഇരുന്നു.
ഭർത്താവ് സഫാരി സ്യൂട്ടിലായിരുന്നു. ടിനോപാൽ വെള്ളത്തിൽ കഴുകിയ ഖാദി വസ്ത്രമാണ് രാജേഷ് ധരിച്ചിരുന്നത്. ഒരു കൂർത്ത ഗാന്ധി തൊപ്പി അവന്‍റെ തലയെ അലങ്കരിച്ചിരുന്നു.
കാർ രാജ്ഭവനു മുന്നിൽ നിന്നു. ഇതിനിടെ പിങ്കി മൂത്രമൊഴിച്ചു. എല്ലാത്തിനുമുപരി, കുട്ടികൾ കുട്ടികളാണ്. എവിടെ പോയാലും ജാഗ്രത പാലിക്കണം. മൂത്രമൊഴിക്കൽ ഏത് നിമിഷവും സംഭവിക്കാം, വിശപ്പ് ഏത് നിമിഷവും സംഭവിക്കാം.
ചാന്ദ്‌നിജി കാറിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി. രാജേഷ് ഇറങ്ങി മുന്നോട്ട് പോയി. ആളുകൾ അവന്‍റെ സ്റ്റൈൽ കണ്ടു ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.പോലീസുകാർ പോലും സല്യൂട്ട് അടിക്കാൻ തുടങ്ങി.
പിങ്കി അമ്മയുടെ കൈപിടിച്ചു, “അമ്മേ…”
സത്യപ്രതിജ്ഞാ സമയം അടുത്തിരുന്നു, അതിനാൽ ചാന്ദ്‌നിജി അസ്വസ്ഥയായി “എന്താ?”
പിങ്കി പേടിച്ചു, “അമ്മേ, ബാത്ത്റൂം…”
ചാന്ദ്‌നിജി ചുറ്റും നോക്കി. ബഹുമാനപ്പെട്ട ഉപമന്ത്രിയുടെ വരവ് ജനങ്ങളെ അറിയിച്ച് രാജേഷ് മുന്നിൽ നിൽക്കുകയായിരുന്നു. കാർ ഒരു നിശ്ചിത സ്ഥലത്ത് നിർത്തിയ ശേഷം ഭർത്താവ് ചന്ദ്രവദനും വന്നു.
“നോക്കൂ, സത്യപ്രതിജ്ഞയ്ക്ക് ഇനി 2 മിനിറ്റ് മാത്രം. പിങ്കിയെ മൂത്രമൊഴിപ്പിച്ചിട്ട് തിരിച്ചു വരൂ,” ചാന്ദ്‌നിജിയുടെ കണ്ണുകളിൽ മടിയുണ്ടായിരുന്നു.
ഭർത്താവ് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. പിങ്കിയെ എടുത്ത് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ സ്ഥലം നോക്കാൻ തുടങ്ങി. ചാന്ദ്നി അകത്തേക്ക് പോയി. പിന്നാലെ രാജേഷും കടന്നുവന്നു.
ഒരു പോലീസുകാരൻ രാജേഷിനെ ചൂണ്ടി, “ചാന്ദ്‌നിജിയുടെ ഭർത്താവും വലിയ നേതാവാണെന്ന് തോന്നുന്നു.”
പിങ്കിക്ക് മൂത്രമൊഴിക്കാൻ സ്ഥലം കണ്ടെത്താൻ കുറച്ച് സമയമെടുത്തു. അതു കഴിഞ്ഞ് വന്നപ്പോൾ സത്യപ്രതിജ്ഞാ ചടങ്ങ് തുടങ്ങിയിരുന്നു.
തീവണ്ടിയിൽ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. കുട്ടികൾക്കായി എല്ലാ സ്റ്റേഷനുകളിലും ഭർത്താവ് മാത്രം ഇറങ്ങണം. അവന്‍റെ അമ്മ സീറ്റിൽ ഒട്ടിപ്പിടിച്ചിരിക്കും.അച്ഛന്‍റെ കൂടെ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ തോന്നുന്ന അത്രയും ആവശ്യങ്ങളൊന്നും അമ്മയുടെ കൂടെ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോൾ ബാലഗോപാലിന് തോന്നാറില്ല.
ചന്ദ്രവദൻ അകത്തേക്ക് കയറി. ഗേറ്റിൽ നിന്നിരുന്ന ഒരു ഇൻസ്പെക്ടർ തടസ്സപ്പെടുത്തി, “എവിടെ പോകുന്നു? എല്ലാവർക്കും അകത്ത് കയറാൻ പറ്റില്ല ”
ചന്ദ്രവദൻ മുരടനക്കി, “ഞാൻ…ഞാൻ…ഞാൻ…”
“താങ്കൾ ഉപമന്ത്രി ചാന്ദ്‌നിജിയുടെ ഡ്രൈവറാണെന്ന് എനിക്കറിയാം. അകത്തു കയറാൻ പറ്റില്ല. കണ്ടില്ലേ, എല്ലാവരുടെയും ഡ്രൈവർമാർ പുറത്ത് നിൽക്കുന്നു,” പോലീസുകാരൻ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി.
ചന്ദ്രവദൻ അത് കേട്ട് സ്തംഭിച്ചു, “നോക്കൂ, ഇത് മന്ത്രിയുടെ മകളാണ്.”
“എങ്കിൽ ഇവിടെ നിന്ന് ഭക്ഷണം കൊടുത്തോളൂ.” മന്ത്രിയും സാറും അകത്തേക്ക് പോയി,” ഇൻസ്പെക്ടർ അറിയിച്ചു.
തൊട്ടടുത്ത് നിന്ന വലിയ മീശയുള്ള കോൺസ്റ്റബിൾ മീശയിൽ തലോടി, “സർ, മന്ത്രിയുടെ ഡ്രൈവർക്ക് നാവിന് നീളം കൂടുതൽ ആണെന്ന് തോന്നുന്നു.”
പിങ്കി ചന്ദ്രവദനെ നോക്കി, “ചാച്ചാ , അമ്മ എവിടെ?”
ചന്ദ്രവദന്‍റെ മരുമക്കളെപ്പോലെ പിങ്കിയും അച്ഛന് പകരം ചാച്ചാ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്.
ഇൻസ്പെക്ടർ പുഞ്ചിരിച്ചു, “ചാന്ദ്നിജിയും മക്കളെപ്പോലെ മര്യാദക്കാരാണ് . നോക്കൂ, അവരുടെ കുട്ടികൾ ഡ്രൈവറെ ചാച്ചാ എന്നാണ് വിളിക്കുന്നത്.”
വിളറി വെളുത്ത ചന്ദ്രവദൻ പിങ്കിയെയും കൂട്ടി കാറിൽ ഇരുന്നു.
ചാന്ദ്‌നിജി പുറത്തേക്ക് വന്നപ്പോൾ ഉപമന്ത്രി എന്ന പദവി അവളുടെ മേൽ ഉണ്ടായിരുന്നു, “നിങ്ങൾ ഇവിടെ ഇരിക്കുകയാണോ? എന്തുകൊണ്ടാണ് അകത്തേക്ക് വരാത്തത്?”
“ഒന്നുമില്ല” എന്ന ഉത്തരം മാത്രം. വലിയ ആൾക്കൂട്ടങ്ങളിൽ അയാളുടെ മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമാകുന്നുണ്ടായിരുന്നു
ചാന്ദ്‌നിജി ഉപമന്ത്രിയായി. സർക്കാർ ബംഗ്ലാവ്, കാർ, ഫോൺ ഇതോടൊപ്പം ഡ്രൈവർ, പ്യൂൺ, പേഴ്സണൽ അസിസ്റ്റന്‍റ് എന്നിവരെയും ലഭിച്ചു. കിട്ടിയത് ഏറ്റവും രസകരമായ വകുപ്പായിരുന്നു. സഹകരണവകുപ്പ്.
പുതിയ മന്ത്രിയായ ചാന്ദ്‌നിജിയെ വരവേൽക്കാൻ വകുപ്പുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവർ ചടങ്ങ് സംഘടിപ്പിച്ചു. അത്താഴത്തിനായി, ബഹുമാനപ്പെട്ട സഹകരണ മന്ത്രിയെയും അവർ ക്ഷണിച്ചു.
ചാന്ദ്‌നിജി റെഡിയായി പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അവൾ ഭർത്താവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു, “നിങ്ങൾ ഇതുവരെ തയ്യാറായില്ലേ? സമയം ശ്രദ്ധിക്കണം. ഇന്ത്യക്കാരെ പോലെ എല്ലായിടത്തും വൈകി എത്തിയാൽ ശെരിയാവില്ല.”
ചാന്ദ്‌നിജി ഇന്ത്യക്കാരിയാണെങ്കിലും ഇന്ത്യക്കാരെപ്പോലെയല്ലെന്നും ഇന്ന് ഭർത്താവ് മനസ്സിലാക്കി. ഇന്ത്യക്കാരനായ ശേഷം സിംഹാസനത്തിൽ വരുന്നവർ സ്വയം ഇന്ത്യക്കാരനാണെന്ന് കരുതുന്നില്ല. താൻ ആരെയാണ് വിശ്വസിക്കുന്നതെന്ന് അവനു മാത്രമേ അറിയൂ.
“എനിക്കങ്ങനെ തോന്നുന്നില്ല, നീ പോയി വരൂ.” പഴയ അനുഭവം ചന്ദ്രവദൻജിയെ വേട്ടയാടുന്നത് പോലെ തോന്നി.
ചാന്ദ്‌നിജി പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു, “മന്ത്രി വരും. ഭാര്യയും വരും, പക്ഷേ നിങ്ങൾക്ക് എന്നോടൊപ്പം വരാൻ മടിയോ? സ്ത്രീകളുടെ പുരോഗതിയിൽ പുരുഷ സമൂഹം ഇപ്പോഴും അസൂയയോടെയാണ് ജീവിക്കുന്നത്. ”
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ ചന്ദ്രവദന് ഒരുങ്ങേണ്ടി വന്നു. ഇത്തവണ കുട്ടികളെ വീട്ടിൽ നിർത്തി.
സ്വീകരണ വേദിയിൽ കാർ നിന്നു. തലപ്പാവും പിടിച്ച് പ്യൂൺ പെട്ടെന്ന് വലതു വശത്ത് ഇറങ്ങി. കാറിന്‍റെ പിന്നിലെ വലതു വശത്തെ ഡോർ അയാൾ തുറന്നു പിടിച്ചു
ചാന്ദ്‌നിജി അവിടെ ഇരുന്നതിനാലാണ് ആ വാതിൽ തുറന്നത്. അപ്പോഴേക്കും ചന്ദ്രവദൻ തന്നെ വാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു. പ്യൂണിന്‍റെ അവഗണനയിൽ സഹതാപം തോന്നിയെങ്കിലും ഒന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
അവർ പന്തലിനുള്ളിൽ എത്തി. പ്രധാന വേദിയിൽ 4 കസേരകൾ ഇട്ടിരുന്നു. ഒന്ന് മന്ത്രിയ്ക്കുള്ളത്, രണ്ടാമത്തേത് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഭാര്യയ്ക്കുള്ളത് മൂന്നാമത്തേത് ചാന്ദ്‌നിജിയുടേതും നാലാമത്തേത് ചടങ്ങിന്‍റെ ആതിഥേയരുടേതുമായിരുന്നു.
ചന്ദ്രവദൻ മുൻ നിരയിൽ ഇരിക്കാൻ പോയപ്പോൾ ആരോ തടസ്സപ്പെടുത്തി, “ഈ കസേരകൾ സ്ത്രീകൾക്കായി നീക്കിവച്ചതാണ്.”
പുരുഷന്മാരുള്ള നിരകൾ നിറഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടാണ് പത്താം നിരയിൽ ഇടം നേടിയത്. അതേസമയം മന്ത്രിയുടെ കുടുംബം മുൻനിരയിൽ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സങ്കടം തോന്നി. തടയുന്നതിന് പകരം സംഘാടകർ അവരെ വളരെ ബഹുമാനത്തോടെ ഇരുത്തി. ഈ സീറ്റുകൾ സ്ത്രീകൾക്കായി സംവരണം ചെയ്തതാണെന്ന് അവരോട് പറയാൻ ആർക്കും കഴിഞ്ഞില്ല. സത്യമാണ്, മന്ത്രിയുടെ കുടുംബത്തിന് മുന്നിൽ സ്ത്രീകൾക്ക് എന്ത് പദവിയാണ്?
ചന്ദ്രവദൻ മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ ഇതൊക്കെ കാണുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്തു. അത്താഴ സമയത്ത് ഒത്തിരി പ്രശംസകൾ പെയ്തിറങ്ങി. ഭാവിയിൽ സഹകരണ സംഘത്തിലെ ഭ്രാന്തും കൊള്ളയും ഉള്ള ആനയെ ഈ മാന്യ അതിഥികൾ നിയന്ത്രിക്കുമെന്നും നട്ടെല്ല് നിവർന്നുനിൽക്കുമെന്നും പങ്കെടുത്തവർക്ക് ഉറപ്പ് നൽകി.
ഭക്ഷണസമയത്ത് ചാന്ദ്‌നിജി ഒരു കസേര റിസർവ് ചെയ്തു. “അദ്ദേഹം എവിടെ?” എന്ന് ചോദിച്ചു
അത് കേട്ട് മന്ത്രി ചോദിച്ചു, “ആരെയാണ് നിങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നത്?”
ചാന്ദ്നി ജിയുടെ ചുണ്ടിൽ ലജ്ജാകരമായ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു, “എന്‍റെ ഭർത്താവ് .”
“ശരി… ശരി, ചന്ദ്രവദൻജി,” ഇതും പറഞ്ഞപ്പോൾ മന്ത്രിയുടെ മുഖം അൽപ്പം വക്രിച്ചു.
പെട്ടെന്ന് മേക്കപ്പ് ധരിച്ച ഒരു സ്ത്രീ വന്ന് ആളൊഴിഞ്ഞ കസേരയിൽ ഇരുന്നു, “പറയൂ ചാന്ദ്നി, സുഖമാണോ? ഒത്തിരി ഒത്തിരി അഭിനന്ദനങ്ങൾ.”
മന്ത്രിയുടെ നിർദേശപ്രകാരം ഒരു മേശ കൂടി വച്ചു. ചന്ദ്രവദൻ അതിൽ ഇരുന്നു. ഒറ്റയ്ക്കാകാതിരിക്കാൻ മന്ത്രിജിയുടെയും ചാന്ദ്‌നിജിയുടെയും പേഴ്സണൽ അസിസ്റ്റന്‍റുമാരെയും അവിടെ ഇരുത്തി.
ഇതിനിടെ 1- 2 പേർ കൂടി ഇരുന്നു.
മിക്ക സെർവന്‍റുകളും മന്ത്രിക്കും ഉപമന്ത്രിക്കും ചുറ്റും കറങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഭക്ഷണ സാധനങ്ങൾ കൊണ്ടുവരാനുള്ള മത്സരവും നടന്നു.
ചന്ദ്രവദന്‍റെ മേശയിൽ ചെന്ന് എന്തെങ്കിലും വേണോ എന്ന് ചോദിക്കാൻ ആരുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. എന്ത് സേവിച്ചാലും ഒരു വിഷമവുമില്ല. മന്ത്രിയോടൊപ്പം ഇരുന്ന മുഖ്യാതിഥി ഓരോ വിഭവവും വിഴുങ്ങുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു.
ഒരാൾ ഒരു ജോലിക്കാരനോട് ആംഗ്യം കാണിച്ചു, “ആ മേശയിലും സാധനങ്ങൾ എത്തിച്ചു കൊടുക്കു.”
“ആരാണ് അതിൽ?”
“മന്ത്രിയുടെയും ഡെപ്യൂട്ടി മന്ത്രിയുടെയും പേഴ്സണൽ അസിസ്റ്റന്‍റാണ് അദ്ദേഹം. ”
ആ ജോലിക്കാരൻ ഉത്തരവ് പാലിച്ചു, പക്ഷേ വിവാഹ ഘോഷയാത്രയ്ക്ക് വന്ന ബാൻഡ് വാദകരെ സേവിക്കുന്നതുപോലെയുള്ള അവജ്ഞയോടെ ആണെന്ന് മാത്രം.
ഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ് മന്ത്രി തന്‍റെ ഇംപാലയുടെ അടുത്തെത്തി, “വരൂ, ചാന്ദ്‌നിജീ, ഞാൻ നിങ്ങളെ നിങ്ങളുടെ ബംഗ്ലാവിൽ ഇറക്കിത്തരാം.”
ചാന്ദ്‌നിജി മടിച്ചു, “ബഹുമാനപ്പെട്ട മന്ത്രി. അത് …”
“അതിനു എന്താണ്?” മന്ത്രി അവരോട് തന്‍റെ ഇംപാലയിലേക്ക് പ്രവേശിക്കാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി, “വേറെ കാറുണ്ട്‌, അദ്ദേഹം അതിൽ വരും.”
ഇംപാലയിൽ , പിൻസീറ്റിന്‍റെ ഇടതുവശത്ത് മന്ത്രി ഭാര്യയും മധ്യഭാഗത്ത് മന്ത്രിജിയും വലതുവശത്ത് ചാന്ദ്നിജിയും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഡ്രൈവർക്കൊപ്പം മുൻസീറ്റിൽ പേഴ്സണൽ അസിസ്റ്റന്‍റും ഉണ്ടായിരുന്നു.
മന്ത്രി ഉപദേശിച്ചു, “ചാന്ദ്‌നിജീ, ഇപ്പോഴും നിങ്ങൾക്ക് ബാലിശതയുണ്ട്. ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾ, പൊതുജനത്തിന്‍റെ സ്വത്താണ് നിങ്ങൾക്ക് രാഷ്ട്രീയത്തിൽ മുന്നോട്ട് പോകണമെങ്കിൽ, നമ്മുടെ മുഖ്യമന്ത്രിയെന്നും നമ്മുടെ പ്രധാനമന്ത്രിയെന്നും ഓരോ വാചകത്തിലും പറയാൻ പഠിക്കൂ, അപ്പോൾ മാത്രമേ പുരോഗതി ഉണ്ടാകു.”
ചാ ന്ദ്നി ആ ഉപദേശം കേട്ട് വിളറിയ ഒരു ചിരി ചിരിച്ചു
