ചിന്തകളിൽ മുഴുകി ഫ്ലാറ്റെത്തിയത് അറിഞ്ഞില്ല. തണുത്ത വെള്ളത്തിലെ കുളി കഴിഞ്ഞ് നേർത്തു മൃദുലമായ നാരുകളുള്ള നൂലപ്പത്തിൻമേൽ വെജിറ്റബിൾ കറിയൊഴിച്ച് കഴിച്ചപ്പോൾ മനസ്സും വയറും നിറഞ്ഞു. നാരങ്ങാ ചേർത്ത ഒരു കടും കാപ്പിയെടുത്ത് ബാൽക്കണിയിൽ വന്നു നിന്നു. സന്ധ്യ ഇരുണ്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു. മുനിഞ്ഞു കത്തുന്ന വഴിവിളക്കുകളെ നൊടിയിടയിൽ പ്രകാശാനമാക്കിക്കൊണ്ട് വഴിയിലൂടെ ഇടക്കിടക്ക് വാഹനങ്ങൾ പൊയ്ക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇടക്ക് കാൽനടയാത്രക്കാരും യാത്ര തുടരുന്നതു കണ്ടു.
ഞാൻ നിരത്തിൽ നിന്നും കണ്ണു പിൻവലിച്ച് കൈയ്യിലിരുന്ന ഡയറിയിലെ പേജുകൾ മറിച്ചു. ഏതാനും പേജുകൾ മറിച്ച ശേഷം എന്‍റെ ശ്രദ്ധ ഒരു പേജിൽ എഴുതിയിരുന്ന പേരിലേക്കും ആ പേരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വിശദാംശങ്ങളിലേക്കും ഏറെ നേരം ഉടക്കി നിന്നു. വീണ്ടും യാത്ര.
ചെങ്കുത്തായ മലയടിവാരത്തിലൂടെ വഴിത്താരക്കു വലതുവശം റബർ മരങ്ങൾ നിരന്നു നിൽക്കുന്നതു കൺ പായ്ച്ചുള്ള യാത്ര. അപരിചിതമായ വഴിത്താരയും മനുഷ്യരും. സാധാരണ യാത്രക്കൊടുവിൽ അപരിചിതരായ എങ്കിലും എനിക്ക് ചില പ്രത്യേകതകൾ തോന്നുന്ന മനുഷ്യർ പരിചിതരായി എനിക്കു മുന്നിൽ വല്ലപ്പോഴും മിഴിവാർന്ന് തെളിഞ്ഞു നിൽക്കാറാണ് പതിവ്. എനിക്ക് ബാക്കി ചില്ലറ തരാനുള്ള കട്ടി ക്കണ്ണടക്കാരൻ അത്തരത്തിലുള്ള ഒരാളാണ്.
മൂക്കിലേക്കിറങ്ങിയ കട്ടി ഗ്ലാസ്സിനു മുകളിലൂടെയുള്ള അയാളുടെ നോട്ടം ഓർമ്മ വരുന്നു. അയാളുടെ പേരു പോലും ചോദിച്ചു മനസ്സിലാക്കിയില്ലെന്ന ഖേദമുണ്ട്. ജീവിതയാത്രയിൽ ഏതെങ്കിലും വഴിത്താരയിൽ വച്ച് ചിലപ്പോൾ അയാളെ കണ്ടുമുട്ടാം അല്ലെങ്കിൽ ജീവിതാന്ത്യം വരെ കണ്ടുമുട്ടാത്തെയുമിരിക്കാം.
തുടർച്ചയായ യാത്രകൾക്കു ശേഷം ഞാൻ വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്തി. എന്നിരുന്നാലും ഒന്നു രണ്ടു ദിവസത്തിനു ശേഷമേ ഓഫീസിൽ പോകു എന്നു തീരുമാനിച്ചു. രണ്ടു ദിവസത്തെ യാത്രയുടെ ക്ഷീണം മനസ്സിനെയും ശരീരത്തെയും ബാധിച്ചു. റബർ മരങ്ങൾക്കിടയിൽ വട്ടം ചുറ്റുന്ന കാറ്റ് ഇപ്പോഴും ചെവിക്കുള്ളിൽ ചൂളമടിക്കുന്ന പോലെ തോന്നി. ആ മരങ്ങൾക്കിടയിലെ തണുത്ത വിജനത നേരിയ ഭയപ്പാടായി ഭ്രൂണത്തെ പോലെ മനസ്സിൽ പറ്റി നിന്നു. ഇനി ഇതു വച്ചു താമസിപ്പിക്കരുത് തോമാച്ചനെ വിളിച്ച് ഈ അദ്ധ്യായം അവസാനിപ്പിക്കണം!
സംശയത്തിന്‍റെ നിഴലുകൾ സംഗമിക്കുന്നത് ഒരാളിലേക്കാണ്. മറ്റാരിലേക്കും ആ ഇരുണ്ട നിഴലുകൾ വന്നു പതിക്കുന്നില്ല. എന്‍റെ നിഗമനങ്ങൾ തോമാച്ചനെ അറിയിക്കണം. ഈ കദന കഥയിൽ നിന്നും എനിക്ക് ഉടനെ വിടുതൽ വേണം.
തോമാച്ചൻ പതിവുപോലെ തിരക്കിലാണ് ഇക്കൂറി കാട്ടിൽ നിന്നും സിനിമാ ലൊക്കേഷൻ മാറിയിരിക്കുന്നു. അല്പം അകലെയുള്ള ഒരു ഗ്രാമപ്രദേശത്താണ്! സിനിമാ ഷൂട്ടിംഗ്, അവിടെ ഏകദേശം പത്തിരുപതു ദിവസത്തോളം ഷൂട്ടിംഗ് കാണുമെന്ന് പറഞ്ഞ് തോമാച്ചൻ എന്നെ അവിടേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ഷൂട്ടിംഗ് തീരും വരെ കൂടെ നിൽക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
ഏൽപ്പിച്ച ജോലി കൃതാർത്ഥതയോടെ നിർവഹിച്ച് എന്നോട് യാത്ര പറഞ്ഞു പോയ ജോണി അവിടെ ഷൂട്ടിംഗുമായി സഹകരിച്ച് പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടെന്ന കാര്യവും തോമാച്ചൻ പറഞ്ഞു. വാഹനം ഏർപ്പാടാക്കി തരാമെന്നു പറഞ്ഞതോടെ ഞാൻ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു.
പുലർകാലത്തെ നേരിയ തണുപ്പു ശമിക്കാത്ത ഒരുച്ചക്കു മുമ്പ് കാറു വന്നു. തലേന്ന് ഒരുക്കി വച്ചതെല്ലാം തുണി സഞ്ചിയിലാക്കി ഞാൻ. ട്രീസയോടും അമ്മയോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് ഞാൻ വീടുവിട്ട് പുറത്തിറങ്ങി.
സൂര്യശകലങ്ങൾ ഏറ്റിട്ടും തണുപ്പു വിട്ടു പോകാത്ത പ്രകൃതിയും പരിസരങ്ങളും. രസികനായ ഡ്രൈവർ സാനു തുടക്കത്തിലെ പരിചയക്കുറവ് മാറിയപ്പോൾ മനസ്സു തുറന്ന് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. പാഥേർ പാഞ്ചാലിയും ഗോഡ‌്ഫാദറും കണ്ട് ഹരം കയറിയ സാനു സംവിധായകനാകാൻ മോഹിച്ച് വീടുവിട്ടതാണ്. തുടക്കത്തിൽ വീട്ടുകാരിൽ നിന്നും ലഭിച്ച പിന്തുന്ന പിന്നീട് ലഭിക്കാതെയായി. എന്നാൽ സംവിധാനം പോയിട്ട് സഹസംവിധാനം പോലും എളുപ്പമല്ലെന്ന തിരിച്ചറിവിൽ ഏറെ വൈകാതെ സാനു എത്തിച്ചേർന്നു.
അങ്ങനെ ഏറെ പണിപ്പെട്ട് ഒരു ഷൂട്ടിംഗ് സൈറ്റിൽ സംവിധായകനെ കാണാൻ അനുവാദം ലഭിച്ച് ചെന്നപ്പോൾ ദേഷ്യം വന്ന് വിറച്ച് നിൽക്കുന്ന സംവിധായകനെയാണ് കണ്ടത്. എങ്ങോ തിടുക്കപ്പെട്ട് പോകാന റെഡിയായി നിന്ന അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഡ്രൈവർ സമയത്തിന് എത്തിച്ചേർന്നിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ പ്രൊഡക്ഷൻ കൺട്രോളർ ഇടപെട്ടു. അങ്ങനെ ഒടുവിൽ സാനു ആ യൂണിറ്റിലെ ഡ്രൈവർ ആയി നിയമിക്കപ്പെട്ടു.
സെറ്റിൽ എതെങ്കിലും പോസ്റ്റിൽ കയറിപ്പറ്റുക പിന്നീട് ഒരവസരം വന്നാൽ സഹസംവിധായകനാകാം എന്ന ഉദാഹരണങ്ങൾ നിരത്തിയുള്ള സുഹൃത്തിന്‍റെ ഉപദേശം നടപ്പിൽ വരുത്തുക മാത്രമായിരുന്നു സാനു ചെയ്തത്. എന്നാൽ സാനു പിന്നീടേറെ പരിശ്രമിച്ചെങ്കിലും ശ്രമങ്ങളൊന്നും ഫലവത്തായില്ല. സ്വപ്നങ്ങൾ സ്വപ്നങ്ങളായിത്തന്നെ ഇപ്പോഴും അവശേഷിക്കുന്നു.
ഷൂട്ടിംഗ് നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ ഡ്രൈവറായി പോകുന്നത് മനസ്സു തകർക്കുന്ന കാര്യമെങ്കിലും പിന്നെ പിന്നെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളോട് മനസ്സ് പൊരുത്തപ്പെട്ടു. കുണ്ടിലും കുഴിയിലും ചാടിക്കാതെ മികച്ച രീതിയിൽ കാറോടിക്കുന്ന സാനുവിനെ സവാരിക്കാർ പൊതുവെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. പൊതുവെ സെറ്റിൽ പ്രിയങ്കരനായി സാനു മാറി. സംവിധായകനാകാനുള്ള സ്വപ്നം സ്വപ്നമായിത്തന്നെ അവശേഷിക്കുന്നെങ്കിലും ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോകുന്നു. എങ്കിലും ഒരു നാൾ സംവിധായകനാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷ സാനു പങ്കുവച്ചു.
എന്തുകൊണ്ടോ ആ പ്രതീക്ഷ സഫലമാകില്ലെന്ന് എനിക്കു തോന്നി. കാരണം സാനു ഡ്രൈവർ എന്ന തസ്തികയിൽ അവരോധിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. സിനിമാവൃത്തങ്ങളിൽ സാനു ഡ്രൈവർ സാനുവാണ്. ഇനിയവന് സ്വപ്നം സഫലീകരിക്കാനുള്ള കടമ്പകൾ ഏറെയാണ്. ഒരാൾ ഏതെങ്കിലും ഒരു കാറ്റഗറിയിൽ സ്റ്റാമ്പു ചെയ്യപ്പെട്ടു കഴിഞ്ഞാൽ അവന് അതിൽ നിന്നൊരു മോചനം എളുപ്പമല്ല. ഇപ്പറഞ്ഞതിന് അപവാദം ഇല്ലെന്നല്ല. എങ്കിലും അത് തീർത്തും അപൂർവ്വതയായിട്ടാണ് അനുഭവപ്പെടുന്നത്. ഓരോരുത്തരും ചെയ്യുന്ന തൊഴിലിനെ ആസ്പദമായി പേരിനോടൊപ്പം തൊഴിൽ പേരു ചേർത്തു വിളിക്കുന്ന പ്രവണത സമൂഹത്തിൽ ഉണ്ട്.
എളുപ്പത്തിൽ തിരിച്ചറിയുക മാത്രമല്ല അതിനു പിന്നിലെ ലക്ഷ്യം എന്നു കരുതുന്നതിൽ തെറ്റുണ്ടെന്നു പറയാനാകില്ല. അങ്ങാടിയിൽ മുട്ടക്കച്ചവടം നടത്തി സമ്പന്നനായ ജോയി, സ്വർണ്ണപ്പീടിക തുടങ്ങി ജോയി മുതലാളിയായപ്പോഴും പഴയ മുട്ട ജോയി എന്ന വിളിപ്പേര് ജോയിക്ക് കൈമോശം വന്നില്ല. ഏതായാലും സാനുവിന്‍റെ ജീവിതം മുന്നോട്ടു പോകുന്നു.
ഈയിടെ വിവാഹവും കഴിച്ചു. വിവാഹത്തിന് ആശംസകൾ നേരാനെത്തിയ പ്രശസ്തനായ കോമഡി താരത്തെക്കുറിച്ചും അയാളുമായുള്ള ആത്മബന്ധത്തെക്കുറിച്ചും സാനു വാചാലനായി.
അപ്പോഴേക്കും നഗരപ്രദേശം കടന്ന് നാട്ടിൻ പുറത്തേക്ക് കടന്നിരുന്നു. ഇരുവശത്തും പച്ചപ്പ് പടർന്ന പാടം. അവയെ കീറി മുറിച്ചെന്ന പോലെ അകലങ്ങളിലേക്കു നീളുന്ന കറുത്ത പാത. വിൻഡോ തുറന്നപ്പോൾ ടാറിന്‍റെ മുഷിപ്പൻ ഗന്ധം മൂക്കിലേക്കു തിരതള്ളി
വലിയൊരു അരയാൽ മരത്തിന്‍റെ തണലിൽ കണ്ട തട്ടുകടക്കു മുന്നിൽ കാറു നിന്നു. സാനുവും ഞാനും പുറത്തിറങ്ങി. ടാറിന്‍റെ ഗന്ധം രൂക്ഷമായി മുഖത്തേക്കടിച്ചു. ഞാൻ തൂവാല കൊണ്ടു മൂക്കുപൊത്തിയ ശേഷം തട്ടുകടക്കു മുന്നിൽ കണ്ട മര ബഞ്ചിൽ പോയിരുന്നു.
കടക്കു പുറകെ പച്ച തഴച്ച പാടം. ചേറിനെ തഴുകിയ ഇളങ്കാറ്റ് പുതുതായി പണിത റോഡിലെ ടാറിന്‍റെ ഗന്ധത്തെ തെല്ല ശമിപ്പിച്ചെന്നു തോന്നി. തട്ടുകടക്ക് മുന്നിൽ ഞാത്തിയിട്ടിരിക്കുന്ന കാർഡ് ബോഡ് വില വിവരപ്പട്ടിക പരിശോധിക്കുകയായിരുന്നു സാനു. എന്താണ് ആവശ്യമുള്ളത് അത് വാങ്ങിക്കാൻ മൗനാനുവാദം നല്ലി ഞാൻ ഭീമാകാരനായ ആൽമരത്തേക്ക് കൺ പായിച്ചു. ആൽമരത്തിലെ പരശ്ശതം ഇലയടരുകളിൽ കാറ്റു നിരന്തരം പിടിച്ചു.
കാറിനകത്തിരുന്നപ്പോൾ എന്നെ ബാധിച്ച മുഷിവും മടുപ്പും ആലിലപ്പടർപ്പിൽ താളം തല്ലിയ കാറ്റ് കുടഞ്ഞു കളഞ്ഞു. തെല്ലിട കഴിഞ്ഞ് മര്യാദക്കാരനായ സാനു പരന്ന പാത്രത്തിൽ വെന്ത കൊള്ളി കൊണ്ടു വച്ചു വാഴയിലയുടെ ജൈവ സാന്ദ്രതയിൽ തിടം കൊണ്ട നേർത്ത ജീവസൂലിഴകൾ വിലയിച്ച പാഥേയം. അതിൻമേൽ വിരലൊന്നമർത്തിയപ്പോഴേക്കും പാഥേയമുടഞ്ഞു. പാഥേയത്തിനു കൂട്ടെന്തെന്ന എന്‍റെ മുഖമുയർത്തലിന് മറുപടിയായി തിള വന്നതിനു ശേഷം അടച്ചു വച്ച ചരുവത്തിൽ നിന്നും ചിരട്ടകയിലിൽ തെള്ളിയെടുത്ത മീൻ കറിയുമായി സാനു വന്നു. പരന്ന പിഞ്ഞാണത്തിനു നടുക്ക് അലങ്കാരമായി മീൻ നട്ടു. കൊള്ളി കുഴച്ച് ചാറിൽ മുക്കി ഒന്നു കുഴച്ച് ആദ്യത്തെ കൊള്ളിയുരുള ഞാൻ അൽപ്പാൽപ്പമായി കഴിച്ചു. നാവിലെ രസമുകുളങ്ങൾ ഉണർന്നു. ആ രുചിക്കൂട്ടിനെ സഹർഷം വരവേറ്റു. പിഞ്ഞാണങ്ങൾ നിറഞ്ഞു ഒഴിഞ്ഞു.
വയറും മനസ്സും നിറച്ച ആ പരിസരത്ത് അല്പനേരം കൂടെ ഇരിക്കാൻ മനസ്സു ആഗ്രഹിച്ചെങ്കിലും വേഗം സങ്കേതമണയണമെന്നുള്ള ബോധം എന്നെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു. വീണ്ടും സാനുവിന്‍റെ വിദഗ്ദ കരങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചുള്ള യാത്ര തുറന്നിട്ട ഗ്ലാസ്സുകളുടെ പരിസരവും പ്രകൃതിയും മാറി. പ്രധാന പാത വിട്ട് നാട്ടുവഴിയിലേക്ക് വാഹനം കടന്നു. ഇടക്ക് വാഹനം ഒന്നു നിറുത്തി പുതുമഴച്ചുവയോടെ ഒരു ചായ കഴിച്ചതൊഴിച്ചാൽ വാഹനം അനസുതപ്രവാഹത്തിലലിഞ്ഞു. ഒറ്റപ്പെട്ട കരിമ്പനകളും പാടങ്ങളും വാഴത്തോപ്പുകളും താണ്ടി വാഹനം ഒരിടത്തരം രണ്ടുനില കെട്ടിടത്തിനു മുൻപിൽ കിതപ്പോടെ വന്നു നിന്നു.
പുറത്ത് സന്ധ്യ ഇരുണ്ടു തുടങ്ങിയിരുന്നു. സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട ഒരു വഴിയമ്പലം ആയിരുന്നു അത്. സാനു എന്നെ അതിനകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി റിസപ്ഷനിലിരിക്കുന്ന മധ്യവയസ്കന് എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി പരിചയപ്പെടുത്തലിനു ശേഷം ചിരപരിചിതനായ സതീർത്ഥ്യനെ പോലെ അയാൾ റൂമിന്‍റെ ചാവി എടുത്തു തന്നു. പിറ്റേന്ന് പുലർകാലേ വരാമെന്ന് യാത്ര പറഞ്ഞ് സാനു പോയി.
ചെറിയ മുറി. നല്ല വൃത്തിയും വെടിപ്പുമുള്ള മുറി. ഇളം നിറത്തിനുള്ള കിടക്ക വിരിയും കർട്ടനുകളും മുറിയിൽ കയറിയ പാടേ കണ്ണിലുടക്കി. കിടക്ക കണ്ടതും അതുവരെ പുറം കാണാതിരുന്ന ക്ഷീണം സർവ്വപ്രതാപത്തോടെ എന്നെ ചുറ്റി വരിഞ്ഞു. ഒപ്പം വിശപ്പും റിസപ്ഷനിൽ വിളിച്ചു വിവരം പറഞ്ഞ് അഞ്ചു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ പരിചാരകനെത്തി. അയാൾ പറഞ്ഞ അത്താഴ വിഭവങ്ങളിൽ മനസ്സിലുടക്കിയത് റൊട്ടിയും സബ്ജിയുമാണ്. മറ്റെന്തോ ചിന്തയിലാണ്ട ഞാൻ റൊട്ടിക്കും സബ്ജിക്കുമായി സമ്മതം നല്കി. റൊട്ടിയും സബ്ജിയും വന്നു.
തട്ടുകടയിലെ രൂചിയോർമ്മയിൽ റൊട്ടി സബ്ജിയിൽ മുക്കിക്കഴിച്ച ഞാൻ നിരാശനായി. യാതൊരു രുചിയുമില്ലാത്ത പദാർത്ഥം. ഉണങ്ങിയ റൊട്ടിക്കു മുകളിൽ പൊള്ളത്തിനു മേൽ കരിഞ്ഞ് അടർന്ന മേലാപ്പ്. ഉരുളക്കിഴങ്ങും വഴുതനങ്ങയും കുഴഞ്ഞ കുണ്ടു പിഞ്ഞാണത്തിലെ സബ്ജി. അരുചികരമായ ഒരു ചിന്ത് റൊട്ടിയുടേയും കറിയുടേയും മിശ്രിതം. ഏറെ പണിപ്പെട്ട് ഞാൻ ചവച്ചിറക്കി നീരാസത്തോടെ രണ്ടു പ്ലേറ്റുകളും മുറിയുടെ മൂലയിലേക്ക് നീക്കി വച്ചു. വേണമെങ്കിൽ റിസപ്ഷനിലെ ചിരപരിചിതനായ സതീർത്ഥ്യനോട് വിവരം പറഞ്ഞ് മറ്റെന്തിലും ആഹാരം ആവശ്യപ്പെടാം. വേണ്ട. ശരീരവും മനസ്സും ഉടനെ വിശ്രമം ആഗ്രഹിക്കുന്നു. പിന്നെ അത്താഴം അത്തിപ്പഴത്തോളം എന്നല്ലേ ചൊല്ല്. അത്തിപ്പഴത്തോളം അത്താഴം ഭുജിച്ചു കഴിഞ്ഞു. നേരിയ ചൂടുള്ള ജീരകവെള്ളം രണ്ടു ഗ്ലാസ്സ് നിറയെ മൊത്തികുടിച്ചു വന്നു കിടന്നു.
നിരത്തിലെ ഏതൊ വഴിവിളക്കിൽ നിന്നും ശക്തിയേറിയ പ്രകാശം ജനലഴിയിലൂടെ പ്രസരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ടാറിന്‍റെ ഗന്ധം മൂക്കിനെന്ന പോലെ കണ്ണിമക്ക് ആ പ്രകാശം അലോസരമായിത്തോന്നി കണ്ണിമ ചിമ്മിയാലും കൺപോളകളെ തുരന്ന് പ്രകാശം വമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു എഴുന്നേറ്റ് ജനലിലെ കർട്ടൻ ശരിയായി വലിച്ചിട്ടപ്പോൾ പ്രകാശത്തിന്‍റെ സാന്ദ്രതക്ക് അല്പം കുറവു വന്നു. പെട്ടെന്ന് ഉറങ്ങുമെന്ന് നിനച്ചെങ്കിലും ആ നിനവ് തെറ്റെന്ന് ബോധ്യമായി. ശബ്ദമുയർത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഫാനിന്‍റെ വേഗത കുറച്ചു. ഏറെ നേരം തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്നു.
നാളെ സാനു വരും സാനുവിന്‍റെ കൂടെ തോമാച്ചന്‍റെ ഷൂട്ടിംഗ് ലൊക്കേഷനിലേക്ക് പോകണം. തോമാച്ചനെ കാണണം. കഥയുടെ ചുരുളഴിക്കണം. സാധ്യമെങ്കിൽ ഇന്നു തന്നെ മടങ്ങി പോകണം. ഇനിയിവിടെ ഇതു മാത്രമേ ബാക്കിയുള്ളൂ. അപരിചിതത്വത്തിന്‍റെ മേലാപ്പ് അണിഞ്ഞതിനാലാകാം ഈ വാസസ്ഥലത്തോടും പരിസരത്തോടും അകൽച്ച തോന്നുന്നത്. ഉറക്കം വന്നനുഗ്രഹിക്കാത്തതിന്‍റെ കാരണം തേടി മറ്റൊന്നിലേക്കും പോകേണ്ടതില്ല.
നിരത്തിലെ വാഹനങ്ങളുടെ മുരൾച്ച നേർത്തു. പിന്നെ വല്ലപ്പോഴുമായി ശമിച്ചു. മുനിഞ്ഞു പ്രസരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന പ്രകാശ ധാരയും തെല്ലു ശമനം പൂണ്ടു. ജീവബിന്ദുക്കളിൽ മിക്കവരും സങ്കേതമണഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. നാളെ ഞാനും എന്‍റെ സങ്കേതമണയും. അതിനു മുൻപ് കഥയുടെ കെട്ടഴിക്കണം. അതെവിടെ നിന്നു തുടങ്ങണം?
കഥ തുടങ്ങുന്നത് ആൻറണി പൈലോക്കാരനിൽ നിന്നാണ്. നാട്ടിലെ സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട സമ്പന്നനും പൊതുകാര്യ പ്രസക്തനുമായിരുന്ന ആന്‍റണി പൈലോക്കാരൻ. അല്പസ്വല്പം സാമൂഹിക സേവനത്തിലും താത്പര്യം കാണിച്ചിരുന്ന പൈലോക്കാരന്‍റെ തൊഴിൽ പരമ്പരാഗതമാറിക്കിട്ടിയ മില്ലു നടത്തിപ്പായിരുന്നു. കുലീന കുടുംബത്തിലെ അംഗമായിരുന്ന ക്ലാരയെ വിവാഹം ചെയ്ത പൈലോക്കാരന്‍റെ ആഗ്രഹം കടപ്പുറത്തെ മണൽത്തരികളുടെ അത്രയും എണ്ണം സന്താനങ്ങളുണ്ടാകുക എന്നതായിരുന്നു. മൂന്ന് സന്താനങ്ങളെ നല്കി ക്ലാര പൈലോക്കാരന്‍റെ ആഗ്രഹത്തെ തന്നാലാവും വിധം സഫലീകരിച്ചു.
സന്തോഷഭരിതമായ കുടുംബത്തിൽ അസ്വാരസ്യങ്ങൾ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടത് പെട്ടന്നായിരുന്നു. ആ അസ്വാരസ്യങ്ങളുടെ കേന്ദ്ര ബിന്ദുവായിരുന്നു അമൽ എന്ന പാവം പയ്യൻ. അരി മില്ലിൽ ജോലിക്കു വന്നിരുന്ന സ്ത്രീയിൽ പൈലോക്കാരന് ജനിച്ച അമൽ. ഈ വിവരം പലരും പറഞ്ഞ് ക്ലാര അറിഞ്ഞെങ്കിലും തന്നെയും കുടുംബത്തെയും ഒരു തരത്തിലും ബാധിക്കാത്ത ഒരു വിഷയമായിക്കണ്ട് അവഗണിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. എന്നാൽ സാധുവായ അമലിന്‍റെ അമ്മ അസുഖബാധിതയായി മരിച്ചതിനു ശേഷം ഉണ്ടായ സംഭവങ്ങൾ ക്ലാരുടെ മനസ്സിൽ അസ്വസ്ഥത പടർത്തി. പൈലോക്കാരൻ രണ്ടും കല്പിച്ച് അനാഥനായ അമലിനെ സ്വന്തം വീട്ടിൽ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നു. ക്ലാരക്ക് ഒരിക്കലും ഉൾക്കൊള്ളാനാവുന്നതായിരുന്നില്ല ഈയൊരു തീരുമാനം. പൈലോക്കാരനും വിട്ടുവീഴ്ചക്ക് ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല.
അമലിനെ അനാഥാലയത്തിൽ ചേർക്കണമെന്നായിരുന്നു ക്ലാരയുടെ ആവശ്യം. അമലിനെ കുടുബാംഗമായി കാണാനോ ആ നിലക്കുള്ള അവകാശങ്ങളോ ആനുകൂല്യങ്ങളോ അമലിന് ലഭിക്കുവാനോ ഉള്ള സാഹചര്യം ഒഴിവാക്കുകയായിരുന്നു ക്ലാരയുടെ ലക്ഷ്യം. ഈയൊരു നിർബന്ധബുദ്ധി അംഗീകരിക്കാൻ പൈലോക്കാരൻ ദരിക്കലും തയ്യാറായിരുന്നില്ല. അങ്ങനെ ആ കുടുംബത്തിൽ നടന്ന നിരന്തരമായ സംഘർഷങ്ങൾക്കൊടുവിൽ പൈലോക്കാരൻ ഹൃദയാഘാതം മൂലം അന്തരിച്ചു. ഇതിനെല്ലാം ദ്യക്സാക്ഷിയായി വ്രണിത ഹൃദയനായി ആന്‍റപ്പൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. പൈലോക്കാരൻ അന്തരിച്ച് ഏറെ താമസിയാതെ ക്ലാര തന്‍റെ പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കി.
ബാലനായ അമലിനെ ഇരുചെവിയറിയാതെ അനാഥമന്ദിരത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ചു. അങ്ങനെ അവർ എന്നന്നേക്കുമായി അമലിനെ ഉപേക്ഷിച്ചു. പിന്നീടവർ ഒരിക്കൽ പോലും അമലിനെ കാണുകയുണ്ടായില്ല. അരക്ഷിതമായ അനുഭവം കൊണ്ട് അമലിനും കാര്യമായ ഒരടുപ്പം ക്ലാരയോടോ അവരുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളോടോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അതോടെ ആ അദ്ധ്യായം അവസാനിച്ചു.
അനാഥാലയത്തിലെ ജീവിതം പൊതുവെ സമാധാനപരമായിരുന്നെങ്കിലും ദുര്യോഗം അമലിനെ പിൻതുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അതിനു കാരണമായിത്തീർന്നത് പുതുതായി ചാർജെടുത്ത അനാഥാലയത്തിലെ മേട്രനായിരുന്നു. അങ്ങനെ കഥയുടെ മറ്റൊരദ്ധ്യായം ചുരുളഴിഞ്ഞു വരുന്നു. ഭർത്താവിനാൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെ മേട്രന്‍റെ ശ്രദ്ധയിൽ അമൽ അകപ്പെട്ടതോടെ ആ പയ്യന്‍റെ ദുര്യോഗം ആരംഭിക്കുകയായിരുന്നു.
ശരി! ഇതുവരെ പറഞ്ഞ അധ്യായത്തിൽ നിന്നും എന്ത് ചോദ്യമായിരിക്കും തോമാച്ചന് ചോദിക്കാനുണ്ടാവുക? തീർത്തും വിശ്വസനീയമായ കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്നും ലഭിച്ച വിവരങ്ങളാണിവ. ഒന്നിലേറെ ആളുകളിൽ നിന്നും ലഭിച്ച വിവരങ്ങൾ ക്രോസ് ചെക്ക് ചെയ്ത് വസ്തുതകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ക്രോഡീകരിച്ച വിവരങ്ങളാണിവ. തെളിവു ചോദിച്ചാൽ ഷർട്ടിലെ പോക്കറ്റിൽ എപ്പോഴും കൊണ്ടു നടക്കുന്ന പേനയുടെ ഓർമ്മയറയിൽ ഒളിപ്പിച്ച സംഭാഷണശകലങ്ങളുണ്ട്.
മേട്രൻ! പുതുതായി അനാഥാലയത്തിൽ ജോയിൻ ചെയ്ത സ്റ്റാഫുകളെക്കുറിച്ചുള്ള അന്വേഷണമാണ് മേട്രനിലേക്ക് എന്‍റെ ശ്രദ്ധ കൊണ്ടെത്തിച്ചത്. അവിടുത്തെ സ്റ്റാഫുകളെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങളും അവിടുത്തെ പെരുമാറ്റച്ചട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ചും ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ കിടപ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങളും പിന്നെ അവിടെയുള്ള ജീവനക്കാരുടെ പശ്ചാത്തലവും എന്നെ അറിയിച്ചത് ജോണിയാണ്. തുടക്കത്തിൽ പുറമെ നിന്നുള്ള ഒരു ഗൂഢാലോചന ഞാൻ സംശയിച്ചിരുന്നു. ക്ലാരയുടെ ഇടപെടലുകൾ തന്നെയായിരുന്നു സംശയാസ്പദമായി തോന്നിയിരുന്നത്. എന്നാൽ അമലിനെ അനാഥാലയത്തിൽ എത്തിച്ചതോടെ പ്രശ്നങ്ങളെല്ലാം തീർന്നെന്ന ധാരണയിൽ അവർ അവരുടേതായ ജീവിതവുമായി മുമ്പോട്ട് പോകുകയാണ് ഉണ്ടായത്.
അതോടെ അമലിന്‍റെ ദൗർഭാഗ്യകരമായ മരണത്തിനു പിന്നിൽ അനാഥാലയത്തിനുള്ളിൽ തന്നെയുള്ളവരുടെ പങ്ക് ഞാൻ സംശയിച്ചു. അവിടുത്തെ എല്ലാ ജീവനക്കാരേയും കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ശേഖരിച്ചു. അമലിന്‍റെ കൂടെ താമസിക്കുന്നവരുടെ കൂട്ടുകാരുടെ. ആർക്കും അമലിലോട് വിരോധമില്ല. വാത്സല്യം മാത്രം. എന്നാൽ ആ ആശ്രയ കേന്ദ്രത്തിലെ ഒരാൾക്ക് അമലിനോട് അതിരു കടന്ന വാത്സല്യമായിരുന്നു.
ആ അതിരു കടന്ന വാത്സല്യം തന്നെയായിരുന്നു അമലിന്‍റെ ജീവനെടുത്തതെന്ന് അർത്ഥശങ്കക്കിടയില്ലാത്ത വിധം പറയാൻ കഴിയും. വാത്സല്യം എന്നൊന്നും ആ വികാരത്തെ പറയാൻ കഴിയുകയില്ല. പല തരം വ്യഖ്യാനങ്ങളും നാനാർത്ഥങ്ങളും ആ ജൈവവികാരത്തിന് പറയേണ്ടി വരും. ടൂർ യാത്രയിലും മറ്റു പല സന്ദർഭങ്ങളിലും അമലിന് ആ ഒരു അതിരു കടക്കൽ അനുഭവിക്കേണ്ടി വന്നു. പിന്നെ പിന്നെ ആ അനുഭവങ്ങൾക്ക് തീവ്രത ഏറി വന്നു. എന്തെങ്കിലും ഒക്കെ കുറ്റങ്ങൾ ആരോപിച്ച് മുറിയിലേക്ക് വിളിച്ചു വരുത്തിയായിരുന്ന മേട്രന്‍റെ സ്നേഹപ്രകടനങ്ങൾ. കർശനമായ അച്ചടക്ക സംവിധാനങ്ങൾ പിൻതുടരുന്ന ആ ആശ്രയ കേന്ദ്രത്തിൽ നിന്നും രക്ഷപ്പെടാൻ അമൽ ആവതു ശ്രമിച്ചെങ്കിലും ഒന്നും തന്നെ ഫലവത്തായില്ല.
ഒടുവിൽ എങ്ങനെയോ പൈലോക്കാരന്‍റെ വീട്ടുവിലാസം കണ്ടുപിടിച്ച് താൻ നേരിടുന്ന വിഷമതകൾ വിവരിച്ച് കത്തു തയ്യാറാക്കി ടൂറിനു പോയ വേളയിൽ ആരുടേയും ശ്രദ്ധയിൽ പെടാതെ അയക്കുകയും ചെയ്തു. കർശനമായ പരിശോധനയില്ലാതെ കത്തുകളൊന്നും ആശ്രയ കേന്ദ്രത്തിന്‍റെ പുറത്ത് പോകുമായിരുന്നില്ല.
ആ കത്ത് കൃത്യമായിത്തന്നെ പൈലോക്കാരന്‍റെ മേൽവിലാസത്തിൽ ലഭിക്കുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ ആന്‍റപ്പനാണ് ആ കത്തുലഭിച്ചത്. ആ കുടുംബത്തിൽ നിന്നും ഉപേക്ഷിതനായ ഒരാൾക്കു വേണ്ടി എന്തിന് ‘ഇടപെടണം എന്ന തോന്നലിൽ ആ കത്ത് നശിപ്പിച്ചു കളഞ്ഞു. കത്ത് ആ വീട്ടില ആരുടെ കൈയ്യിൽ എത്തിച്ചേരുമായിരുന്നെങ്കിലും ആരും വേണ്ട നടപടിയൊന്നും എടുക്കാൻ പോകുമായിരുന്നില്ലെന്നത് തർക്കമറ്റ വസ്തുതയാണ്.
പല വഴിക്ക് ചിതറിയ അന്വേഷണത്തിന് ഒരു ലക്ഷ്യം കൈവന്നത് ആ കത്തിലെ ഉള്ളടക്കമാണ്. ഏറെ പണിപ്പെടേണ്ടി വന്നു കത്തിലെ വിവരങ്ങൾ ആന്‍റപ്പനിൽ നിന്നും ലഭിക്കുവാൻ. ആ കത്തു ലഭിച്ച തീയതി ആന്‍റപ്പൻ കൃത്യമായി ഓർക്കുന്നുണ്ട്. ആ കത്തു ലഭിച്ച് മൂന്നാഴ്ചക്കു ശേഷം അമൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു. ആ മൂന്നാഴ്ചക്കുള്ളിൽ കാര്യമായ ഗൂഢാലോചന നടന്നിട്ടുണ്ട്. എന്‍റെ സംശയം അമലിന്‍റെ കത്ത് ആന്‍റപ്പൻ നശിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. എത്തിക്കേണ്ടിടത്ത് എത്തിയിരിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്എന്നാണ് എന്‍റെ നിഗമനം.
ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരിരയോട് പരിഷ്കൃത സമൂഹത്തിന്‍റെ പ്രതിബദ്ധത. നീതി തേടി താൻ നേരിടുന്ന പീഢനങ്ങൾ പോലീസിൽ അറിയിക്കാൻ അമൽ ഒരു ശ്രമം നടത്തി. അതും വിഫലമായി അമൽ പോലീസിന് എഴുതിയ പരാതിക്കത്ത് കൃത്യമായിത്തന്നെ സെക്യൂരിറ്റിക്കാരൻ എത്തേണ്ടിടത്ത് എത്തിച്ചു. സ്വന്തം നിലനിൽപ്പുതന്നെ അപകടത്തിലാക്കാവുന്ന പ്രവർത്തിയിലാണ് അമൽ എന്ന് മേട്രൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. അവരുടെ അനുനയനശ്രമങ്ങളൊന്നും ഫലവത്തായില്ല. താൻ നേരിട്ട പീഢനങ്ങൾ പുറം ലോകത്തെ അറിയിക്കുമെന്ന നിലപാടിൽ അമൽ ഉറച്ചു നിന്നു. വലിയൊരു വിപത്താണ് ആശ്രയ കേന്ദ്രത്തേയും തന്നെയും കാത്തിരിക്കുന്നതെന്ന് മേട്രൻ ഭീതിയോടെ മനസ്സിലാക്കി. ആ വിപത്തിന്‍റെ കേന്ദ്ര ബിന്ദുവായ അമലിനെ വല്ലവിധവും ഇല്ലായ്മ ചെയ്യണമെന്ന ദുഷ്ടബുദ്ധി അവരുടെ ചിന്തയിൽ വേരുന്നി. അതിനായുള്ള കരുക്കൾ തന്‍റെ ആജ്ഞാനുവർത്തിയായ സെക്യൂരിറ്റിക്കാരനുമായി ചേർന്ന് അവർ തന്ത്രപൂർവ്വം നീക്കി. അവരുടെ നിർദേശപ്രകാരം സെക്യൂരിറ്റിക്കാരൻ അമലിനെ അയാൾ താമസിക്കുന്ന അനാഥമന്ദിരത്തിന്‍റെ കിഴക്കുവശത്തുള്ള ക്വാർടേഴ്സിൽ വിളിച്ചു വരുത്തി.
പ്രശ്നപരിഹാരത്തിനെന്ന മട്ടിലായിരുന്നു അമലിനെ വിളിച്ചു വരുത്തിയത്. പലവിധ പ്രലോഭനങ്ങൾ അമലിനോടയാൾ വാഗ്ദാനം ചെയ്തെങ്കിലും യാതൊരു വിട്ടുവീഴ്ചക്കും ഒരുക്കമല്ലെന്ന ശക്തമായ നിലപാടായിരുന്നു അമലിന്‍റേത്. ഒടുവിൽ വാക്കുതർക്കങ്ങൾക്കൊടുവിൽ ക്വാർട്ടേഴ്സിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങിയ അമലിനെ പുറകിൽ നിന്നും ഇരുമ്പുവടി കൊണ്ട് അയാൾ അടിച്ചുവീഴ്ത്തി.ആ കോംപൗണ്ടിനകത്ത് എന്ത് വിഷയമുണ്ടായാലും പുറംലോകം അറിയില്ലെന്ന ഉറപ്പും ശമ്പള വർദ്ധനയും കാര്യമായ ജോലിയൊന്നുമില്ലാതെ അലഞ്ഞു നടക്കുന്ന മകന് മാനേജർ ജോലിയും ആ പരിസരത്ത് പറമ്പ് വളച്ചുകെട്ടിയെടുക്കാനുള്ള സമ്മതവുമായിരുന്നു അയാളുടെ പാടത്തെ പണിക്കുള്ള മേട്രൺ വാഗ്ദാനം ചെയ്ത വരമ്പത്തെ കൂലി.
അടി കൊണ്ട് അമൽ അർദ്ധബോധാവസ്ഥയിൽ അല്പദൂരം മുന്നോട്ടാഞ്ഞ ശേഷം ചതുപ്പിൽ മുഖമടച്ച് വീണു. താമസിയാതെ മരിച്ചു. അമലിനെ വധിച്ചതിനു ശേഷം സെക്യൂരിറ്റിക്കാരനു കൈവന്ന നേട്ടങ്ങൾ ഞാൻ കൃത്യമായി അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതിന്‍റെ തെളിവുകൾ ഞാൻ ശേഖരിച്ചിട്ടുണ്ട്. സെക്യുരിറ്റിക്കാരന്‍റെ ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത മകൻ ആശ്രയ കേന്ദ്രത്തിലെ മാനേജരായ വിവരം ജോണി എന്നെ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട്. അമലിന്‍റെ കൊലപാതകി സെക്യൂരിറ്റിക്കാരനാണ്. എന്നാൽ അയാൾ ചട്ടുകം മാത്രമാണ്. മകനാകാൻ മാത്രം പ്രായമുള്ള ഒരുവനോട് ക്രൂരമായി ഇടപ്പെട്ട് ഒടുവിൽ അവനെ കൊല്ലാൻ വേണ്ട പദ്ധതി തയ്യാറാക്കിയ സ്ത്രീ.
തോമാച്ചാ ആ സ്ത്രീ തന്നെയാണ് നിങ്ങളെ അമലിന്‍റെ ദുരൂഹ മരണത്തിന്‍റെ ദുരൂഹത നീക്കാൻ നിങ്ങളെ ചട്ടം കെട്ടിയത്! അവരും നിങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധമെന്തെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. ഈയൊരു വിഷയം നിങ്ങളെ ഏൽപ്പിച്ചതിന്‍റെ ചേതോവികാരം എന്തെന്ന് എനിക്ക് വ്യക്തമല്ല. ഒരു പക്ഷേ തന്നെ സംശയിക്കാനുള്ള കാരണങ്ങൾ ഉണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിക്കലാവാം.
വിചിത്ര ചിന്തകളുടെ സങ്കലനമായ ആ സ്ത്രീയാണ് ഞാൻ തേടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങളുടെ ഉത്തരം. ഇനി വിചിത്രമായ കോഡുകളടങ്ങിയ കടലാസു ചുരുൾ അമലിന്‍റെ മൃതശരീരത്തിനരികെ നിന്ന് കണ്ടെടുത്തതിനെപ്പറ്റി, താൻ നേരിടുന്ന പീഢനങ്ങളും അതിന്‍റെ ഉത്തരവാദികളെയും കുറിച്ച് പ്രത്യേകതരം ഭാഷയിൽ അമൽ രേഖപ്പെടുത്തിപ്പോന്നു. താൻ അനുഭവിച്ച വിഷമതകൾ ഒരുനാൾ ഉത്തരവാദിത്വപ്പെട്ട അധികാരികൾ അറിയുമെന്നും കുറ്റവാളികൾക്ക് അർഹിക്കുന്ന ശിക്ഷ ലഭിച്ച് തനിക്ക് നീതി ലഭിക്കുമെന്നും അവൻ ആഗ്രഹിച്ചു.
സ്വന്തം ഭാഷയിൽ വിവരങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തി അധികാരികളിലേക്കെത്തിക്കാൻ അവന് പരിമിതികൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.
കണ്ണുനീറുന്നു. എരിയുന്നു. ക്ഷീണം അതിന്‍റെ സുരതാ വേഗം പൂണ്ടു. വല്ല വിധവും ഒന്നു കണ്ണടച്ചാൽ മതി. ചെറിയ മയക്കം പോലും ശരീരത്തിനും മനസ്സിനും നല്കുന്ന ആശ്വാസം ചെറുതല്ല. എഴുന്നേറ്റു. വാഷ്‌ബേസിനിൽ മുഖമമർത്തി കഴുകി. കണ്ണുകടച്ചിലിന് തെല്ലു ശമനം കിട്ടിയ പോലെ തോന്നി. ഫാനിന് വേഗത പോര. റെഗുലേറ്റർ കറക്കി അല്പം വേഗത കൂട്ടി വന്നു കിടന്നു. മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ ആകാശം പോലെ മനസ്സ്. നേർത്ത വെളിച്ചം ജനലഴിയുടെ അരിച്ചിറങ്ങുന്നു. വെളിച്ചത്തൊടൊപ്പം നേർത്ത തണുപ്പ് എന്നെ വന്നു പൊതിയുന്നു.
ജനലഴിക്കപ്പുറം ചെറുപട്ടണം പകലിന്‍റെ ക്ഷീണം തീർത്തു മയങ്ങുന്നു. വഴിത്താര നേരിയ വെളിച്ചത്തിൽ ദൃശ്യമാണ്. വഴിത്താരക്കിടതുവശത്തെ സിമന്‍റ് ബഞ്ചിൽ ചടഞ്ഞിരിക്കുന്ന രൂപത്തെ ഞാൻ അപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്. ഞാൻ സമയം നോക്കി. അർദ്ധരാത്രി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കർട്ടൻ വലിച്ചിടാനൊരുങ്ങുമ്പോഴാണ് പൊടുന്നനെ പാഞ്ഞു വന്ന വാഹനത്തിൽ നിന്നും പ്രസരിച്ച തീഷ്ണപ്രകാശം ആ ചടഞ്ഞിരിക്കുന്നവന്‍റെ മുഖത്ത് പതിച്ചത്. ആ വിദൂരതയിലും ബൈനാക്കുലർ കാഴ്ച പോലെ ആ കവിളൊട്ടിയ മുഖം ഒരു മിന്നായം പോലെ ഞാൻ കണ്ടു. പൊടുന്നനെ ഒരു തണുപ്പ് എന്‍റെ പെരുവിരലിൽ നിന്നും മുകളിലേക്ക് അരിച്ചരിച്ചു കയറി. അതേ… ആ മുഖം… ക്ലാരയുടെ വീടിനകത്ത് അകത്തളത്തിൽ മുനിഞ്ഞു കത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ദീപ വിതാനത്തിനു പുറകിൽ കണ്ട മുഖം. ആന്‍റണി പൈലോക്കാരൻ!
ഉൾഭയത്തോടെ ഞാൻ കർട്ടൻ താഴ്ത്തി. കട്ടിലിൽ വന്നു കിടന്നു. നേരിയ വിയർപ്പ് ശരീരത്തിൽ പൊടിയുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. പിന്നീടവ തിടം വച്ച് പെരുകി വിയർപ്പു ചാലുകളായി താഴേക്കിറങ്ങി. പൊടുന്നനെയാണ് മുറിക്കകത്തെ ലൈറ്റുകൾ ഒരേ സമയം കെട്ടത്. പിന്നീടവ കത്തലും കെടലുമായി അല്പനേരം നീണ്ടു. പിന്നെ പൂർണ്ണമായും കെട്ടു. കനത്ത അന്ധകാരം മുറിയിൽ വന്നു നിറഞ്ഞു. വഴിത്താരയിലെ നേർത്ത പ്രകാശം പോലും തമോഗർത്തത്തിലേക്കെന്ന പോലെ ഉൾവലിഞ്ഞെന്നു തോന്നി.
തെല്ലിട കഴിഞ്ഞ് മുറിക്കകത്തെ ലൈറ്റുകൾ ആകമാനം മുനിഞ്ഞു കത്തി മുറിക്കകം പ്രകാശ സാന്ദ്രമായി. തെല്ലാശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് ചുറ്റും നോക്കിയപ്പോഴാണ് ഞെട്ടിത്തരിക്കുന്ന ആ കാഴ്ച കണ്ടത്. മുറിയുടെ കോണിൽ എന്നെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്ന ആ കവിളൊട്ടിയ രൂപം ആന്‍റണി പൈലോക്കാരൻ! എന്‍റെ സപ്തനാഡികളും തകർന്നു. നിലവിളിക്കാനാഞ്ഞ എന്‍റെ ശബ്ദം തൊണ്ടയിൽ കുടുങ്ങി. കൈയ്യും കാലും ബന്ധിക്കപ്പെട്ട പോലെ ഞാൻ നിസ്സഹായനായി നിന്നു. പെട്ടെന്ന് കിണറിന്‍റെ അഗാധതയിലെന്ന പോലെ മുഴക്കമുള്ള ശബ്ദവീചികൾ പൈലോക്കാരനിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു.
“എന്നെ അറിയില്ലേ?”
“ഞാൻ ആന്‍റണി പൈലോക്കാരൻ.”
ഞാൻ ബദ്ധപ്പെട്ട് തല കുലുക്കി. പഴമയുടെ ഉൾക്കിണറിൽ നിന്നും ചോദ്യമുയർന്നു. “ഹ്യദയാഘാതം മൂലമാണ് ഞാൻ മരിച്ചത് അല്ലേ? അതാണ് നിന്‍റെ കണ്ടെത്തൽ?”
എനിക്ക് ശബ്ദം പുറത്തു വന്നില്ല. നിസ്സഹായനായി ഞാൻ തല കുലുക്കി. ഇരമ്പം പോലെ ശബ്ദം മുഴങ്ങി.
“അല്ല. എന്നെ കൊന്നതാണ്. കൊല്ലിച്ചതാണ്. എനിക്ക് നീതി വേണം എനിക്ക് നീതി വേണം…”
ശബ്ദം ചിലമ്പിച്ച് ചിതറി ഒപ്പം അകലെയെവിടെ നിന്നോ ഒരു മുഴക്കം കേട്ടു പൊടുന്നനെ ലൈറ്റുകൾ കെട്ടു. കണ്ണിൽ കുത്തിയാൽ കാണാത്ത ഇരുട്ട്. ആ ഇരുട്ടിൽ ഞാൻ തപ്പിത്തടഞ്ഞു. കൈത്തട്ടി ചില്ലു ഗ്ലാസ്സ് സ്കൂളിൽ നിന്നും വീണ് ഉടഞ്ഞു ചിതറി. വല്ല വിധവും കിടക്ക തപ്പിക്കണ്ടുപിടിച്ച് അതിൻമേൽ കയറിക്കിടന്നു.
പഴമയുടെ ഗന്ധം അകന്ന് ശമിക്കുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. കണ്ണു തുറന്നതും ഞാൻ ചാടിയെഴുന്നേറ്റു. സ്വപ്നമാണോ സത്യമാണോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത തലേന്നത്തെ ഭീതിജനമായ സംഭവം എന്നെ വല്ലാതുലച്ചിരുന്നു. എത്രയും വേഗം ഇവിടം വിട്ടു പോകണമെന്ന ആഗ്രഹത്താൽ ഞാൻ വേഗം കുളിച്ചൊരുങ്ങി തയ്യാറായി. എന്‍റെ ബാഗ് എടുത്ത് വാതിലു പൂട്ടി പുറത്തിറങ്ങാനൊരുങ്ങുമ്പോൾ സ്കൂളിനു താഴെ ചില്ലു ഗ്ലാസ്സ് ചിതറിക്കിടക്കുന്നതു കണ്ടു. ഗ്ലാസ്സ് ഉടഞ്ഞ വിവരം റിസപ്ഷനിൽ പറയാമെന്ന് നിശ്ചയിച്ച് ഞാൻ വാതിലടച്ചു താഴിട്ടു. ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് മെനുവുമായി നിന്നിരുന്ന റൂം ബോയിയെ അവഗണിച്ച് റിസപ്ഷനിൽ വിവരം പറഞ്ഞ് ചാവി കൈമാറി ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങി.
ഇവിടുത്തെ ഭക്ഷണം വേണ്ട. വഴിയരികിൽ നല്ല നാടൻ തട്ടുകടകൾ കാണും. ചുമന്ന ചട്ടിയിൽ മുങ്ങി അരികത്ത് ഉള്ളിച്ചമ്മന്തി പടർന്ന പതുപതുത്ത ഇഢലിയും വലിച്ചാറ്റിയ ചായയുമാണ് ലക്ഷ്യം. അല്ല പ്രതീക്ഷ. വഴിത്താരയിൽ പ്രഭാതനടത്തക്കാരേ ഉള്ളൂ. വല്ലപ്പോഴുമേ വാഹനം കടന്നു പോകുന്നുള്ളു സാനുവുമൊന്നിച്ച് യാത്ര ചെയ്യണം. തോമാച്ചനെ കാണണം. അല്പകാലമായി തലയിൽ കൊണ്ടു നടക്കുന്ന ഭാരം തോമാച്ചന്‍റെ തലയിലേക്ക് കൈമാറണം. ഒന്നു രണ്ടു ദിവസം ഷൂട്ടിംഗ് കണ്ട് ചുറ്റിത്തിരിയണം. പിന്നെ മടക്കം.
വഴിത്താരക്കപ്പുറമുള്ള മരങ്ങളിൽ ഇളങ്കാറ്റ് പതിഞ്ഞു. വഴിത്താരക്കപ്പുറം ഒറ്റപ്പെട്ട് പടർന്നു പന്തലിച്ച വലിയ ഒരു ഞാവൽ മരം ഞാൻ കണ്ടു. അതിനു താഴെ പ്രഭാതനടത്തക്കാരുടെ വിശ്രമകേന്ദ്രമായ സിമന്‍റ് ബഞ്ച്. ആ ബഞ്ചിൽ ഞാവൽ പഴം വീണ് ചിതറി നിറം മാറിയതായി ഞാൻ കണ്ടു. അവിടെയാണല്ലോ ഇന്നലെ രാത്രി പൈലോക്കാരൻ ഇരുന്നത്.
സാനു വിളിക്കുന്നു. അഞ്ചു മിനിറ്റിനകം എത്തിച്ചേരുമെന്ന് അറിയിച്ചു. ഞാനാ സിമന്‍റുബഞ്ചിൽ ദൃഷ്ടിയൂന്നി സാനുവിനെ കാത്തു നിന്നു. അതെ! പൈലോക്കാരന് നീതി ലഭിക്കണം…