രമേ… നീയെവിടാ… കഴിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും കൊണ്ടുവരൂ. ഞാൻ വന്നത് നീ കണ്ടില്ലേ? ഓഫീസിൽ നിന്നും വന്ന ഉടനെ ബ്രീഫ് കെയ്സ് സോഫയിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് ടൈ അഴിക്കുന്നതിനിടയ്ക്ക് ഞാൻ ഒച്ച വച്ചത് വൃഥാവിൽ ആയെന്നു ചുരുക്കം. അടുക്കളയിൽ നിന്നും ശബ്ദമൊന്നും കേൾക്കാനില്ല. തെല്ലൊരു ജിജ്ഞാസയോടെ ഞാൻ കിടപ്പുമുറിയിൽ പ്രവേശിച്ചു. രമ ബെഡിൽ കിടന്നു മാസിക വായിക്കുകയായിരുന്നു.
ഹലോ ഡിയർ, ഞാൻ എത്തിയത് നീ അറിഞ്ഞില്ലേ, ഞാൻ എത്ര ഒച്ചവെച്ചു. നീ കേട്ടില്ലേ? വേഗം എഴുന്നേറ്റു വാ, എനിക്ക് എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ തരൂ. രമ നിശബ്ദതയായി കിടക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. പണ്ടൊക്കെ ഞാൻ പറയേണ്ട താമസം നീ എനിക്ക് കഴിക്കാനുള്ള ഭക്ഷണവുമായി എത്തുമായിരുന്നു. പക്ഷേ ഇന്നെന്താ നിനക്ക് യാതൊരു കുലുക്കവും ഇല്ലാത്തത്?
വിശക്കുന്നെങ്കിൽ പുറത്തുപോയി എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ മേടിച്ചു കൊണ്ടുവാ. അവൾ മാസികയിൽ നന്നെ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് മറുപടി നൽകി.
ഒന്നും ഉണ്ടാക്കിയില്ലേ. എന്താ കാര്യം? ഞാൻ ചോദിച്ചു. അവൾ വീണ്ടും അതേ ദൃഢതയോടെ പറഞ്ഞു ഇന്ന് ഞാൻ ഒന്നും ഉണ്ടാക്കിയില്ല.
രമയുടെ മൃദുലമായ കൈകൾ തലോടി തലകുനിച്ച് ഞാൻ ചോദിച്ചു, മഹാറാണി അടിയൻ എന്ത് തെറ്റാണാവോ ചെയ്തത്?
അവൾ പെട്ടെന്ന് കൈകൾ പുറകിലോട്ട് വലിച്ച് പറഞ്ഞു. സോപ്പൊന്നും ഇവിടെ വേണ്ട കുടുംബഭാരം ചുമന്ന് ഞാൻ ആകെ തളർന്നു. ഭക്ഷണം ഉണ്ടാക്കണം, വസ്ത്രം കഴുകണം, പാത്രം തേക്കണം, അടിച്ചുവാരി തുടയ്ക്കണം. ആഴ്ചയിൽ ഏഴു ദിവസവും കുട്ടികളെ നോക്കണം. ശമ്പളവും ഇല്ല ലീവും ഇല്ല. എന്താ ഞാൻ വല്ല മെഷീനും ആണോ?
അവളുടെ തീഷ്ണ അസ്ത്രങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങിക്കൊണ്ട് മുറിവേറ്റവനെ പോലെ ഞാൻ ചോദിച്ചു, അപ്പോ, നീ തന്നെ പറയൂ ഞാൻ എന്തു ചെയ്യണം എന്ന്?
ഇടിമുഴക്കം പോലെ ആ ശബ്ദം ഉയർന്നു. എനിക്ക് സഹായത്തിന് ഒരാൾ വേണം.
ഓ അതാണോ കാര്യം പ്രിയതമേ, ഞാൻ അതാ പറഞ്ഞത് ഞാൻ മറ്റൊരു വിവാഹം കഴിക്കട്ടെ എന്ന്. പക്ഷേ നീ സമ്മതിക്കുന്നില്ലല്ലോ.
കടന്നൽ കുത്തിയ പോലെ അവളുടെ മുഖം ചുവന്നു. കയ്യിലിരുന്ന മാസിക എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് അലറി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു. നിങ്ങൾ കല്യാണം കഴിക്കുന്ന കാര്യമല്ല, വേലക്കാരിയുടെ കാര്യമാണ് പറഞ്ഞത്.
പക്ഷേ ഡിയർ, നിനക്കറിയില്ലേ ഇക്കാലത്ത് വേലക്കാരിയെ കിട്ടാൻ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണെന്ന്. ഞാൻ വിവശതയോടെ മറുപടി നൽകി. അപ്പോൾ രമ പറഞ്ഞു, എനിക്കതൊന്നും അറിയില്ല. ഒന്നെങ്കിൽ വേലക്കാരിയെ കൊണ്ടുവാ അല്ലെങ്കിൽ എന്നെ എന്‍റെ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവിട്.
അവസാനം ഞാൻ പരാജിതനായി രാത്രിയിലുള്ള ഭക്ഷണം പുറത്തുനിന്നും വാങ്ങി സമരം അവസാനിപ്പിച്ചു.
അടുത്തദിവസം എന്‍റെ സുഹൃത്തായ മഹേഷിനോട് ഇക്കാര്യത്തെപ്പറ്റി വിശദീകരിച്ചു. എന്‍റെ സംസാരം കേട്ട് അയാൾ ചിരിച്ചു, നീ ഈ ലോകത്തൊന്നുമല്ലേ ജീവിക്കുന്നത്. ഹൗസ് മെയ്ഡ് ഓഫീസിൽ പോയാൽ മതി എന്നു പറഞ്ഞ് അഡ്രസ്സും ഫോൺ നമ്പറും ഇമെയിലും ഒക്കെയുള്ള ഒരു കാർഡ് എനിക്ക് നൽകി. ഞാൻ പകുതി ദിവസത്തെ അവധിയെടുത്ത് കാർഡിൽ പറയുന്ന ഓഫീസിനു മുന്നിലെത്തി.
