കടന്നുപോയ ഓരോ ദിനങ്ങളും അജന്തയ്‌ക്ക് സമ്മാനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത് ജീവിതത്തിൽ ഇന്നുവരെ അനുഭവിക്കാത്ത മാനസിക തലമായിരുന്നു. ശശാങ്കിന്‍റെ പക്വതയില്ലാത്ത പെരുമാറ്റവും സംസാരവും പരിധി വിട്ടുകൊണ്ടിരുന്നു. എന്നിട്ടും അത് അവസാനിപ്പിക്കണം എന്ന തോന്നൽ അജന്തയ്‌ക്കുണ്ടായില്ല.
ടിച്ചർ-സ്‌റ്റുഡന്‍റ് ബന്ധം ഒന്നും അവന് ഒരു തടസമായില്ല. തന്നേക്കാൾ നാലു വയസു മൂത്ത അജന്തയോടുള്ള അവന്‍റെ പ്രേമം തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അവളുടെ മനസും അവന്‍റെ പ്രണയത്തെ ഇഷ്‌ടപ്പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ശശാങ്കാണ് തന്നെ കൂടുതൽ സ്‌നേഹിക്കുന്നത്. ജീവിതത്തിൽ പ്രണയം എന്തെന്ന് മനസിലാക്കിത്തരുന്നത് ശശാങ്കാണ്. ഇങ്ങനെയൊക്കെ അവൾ ആലോചിക്കും. അടുത്ത നിമിഷം തന്നെ പ്രശാന്തിന്‍റെ ഓർമ്മ വരും.
തന്‍റെ ഇഷ്‌ടങ്ങളും നിയമങ്ങളുമൊക്കെ അജന്തയ്‌ക്കുമേൽ അടിച്ചേൽപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട് പ്രശാന്ത്. എന്നാൽ അതൊന്നും അജന്തയ്‌ക്ക് ഇഷ്‌ടമല്ലെന്ന് കണ്ടാൽ, അത് അംഗീകരിച്ച്, അജന്തയെ സന്തുഷ്‌ടയാക്കാൻ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.
സത്യം പറഞ്ഞാൽ അജന്തയുടെ മനസും ജീവിതവും പ്രശാന്തിനും ശശാങ്കിനും ഇടയിൽപ്പെട്ട് കുരുങ്ങിക്കിടക്കുകയായിരുന്നു. ചില നേരങ്ങളിൽ അവൾക്ക് രണ്ടുപേരോടും ദേഷ്യവും വെറുപ്പും തോന്നും. രണ്ടുപേരെയും ധൈര്യപൂർവം സ്വന്തം ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് വലിച്ച് പുറത്തെടുത്തുകളയണം എന്നൊക്കെ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ അത്രയും കഠിനഹൃദയമുള്ള ആളല്ല താൻ. അതുകൊണ്ടാണ് ശശാങ്കിനോട് കടുപ്പിച്ച് പറയാൻ കഴിയാത്തത്. പ്രശാന്തിനോടും അവന്‍റെ വീട്ടുകാരോടും ഉള്ള പ്രതിബദ്ധത കൊണ്ട് അവിടെയും ഒന്നും പറയാൻ കഴിയുന്നില്ല. ഒരുപാട് ആലോചിച്ചിട്ടും, തീരുമാനത്തിലെത്താൻ കഴിയാതെ അവൾ ഉലഞ്ഞുപോയി.
അജന്തയ്‌ക്ക് വലിയൊരു ഭയം വേറെയുണ്ടായിരുന്നു. കോളേജ് പഠനകാലത്ത് തനിക്ക് രാജീവിനെ ഇഷ്‌ടമായിരുന്നു എന്ന് പ്രശാന്ത് വിവാഹശേഷം അറിയുമ്പോൾ എന്തായിരിക്കും പ്രതികരണം. സ്വന്തം ഭാര്യ മാനസികമായി പോലും കന്യകയായിരിക്കണം എന്നു നിർബന്ധമുള്ള ആളാണല്ലോ പ്രശാന്ത്!
അതിനപ്പുറം ചില ചിന്തകളിൽ പെടുമ്പോഴെല്ലാം അവൾ ശശാങ്കിൽ നിന്നും പ്രശാന്തിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞുമാറാൻ വളരെയധികം ആഗ്രഹിച്ചു.
പ്രശാന്തിനെ കാണാൻ പോകുന്ന സമയങ്ങളിൽ ശശാങ്കിന് ഇഷ്‌ടപ്പെട്ട വസ്‌ത്രം ധരിക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചു. ശശാങ്കിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്ന വേളകളിൽ, പ്രശാന്തിനിഷ്‌ടപ്പെട്ട വസ്‌ത്രം ധരിച്ചാലോ എന്നും ആഗ്രഹിച്ചു. അജന്തയെ അത്തരം വസ്‌ത്രങ്ങളിൽ കാണുമ്പോൾ പ്രശാന്തിന്‍റെ മൂഡ് നഷ്‌ടപ്പെടും. ഷോർട്ട് സ്‌കർട്ടൊക്കെ ധരിച്ചു ചെല്ലുമ്പോൾ നീ ടീച്ചറല്ലെ, ഇതൊന്നും കൊള്ളില്ല എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് പ്രശാന്ത് വഴക്കുണ്ടാക്കും. സൽവാർ കമ്മീസ് ധരിച്ച് ശശാങ്കിനെ കാണുമ്പോഴും ശശാങ്ക് ചിരിക്കും. “മാം ഇന്നു സുന്ദരിയായിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ സ്‌കർട്ട് ധരിക്കുമ്പോഴാണ് കൂടുതൽ സുന്ദരി” എന്ന് പറയാനും അവൻ മറക്കാറില്ല.
തന്‍റെ ആഗ്രഹങ്ങൾക്ക് വില കൽപ്പിക്കുന്ന ആളാണ് ശശാങ്ക്. അതുകൊണ്ടാണ് തനിക്ക് ശശാങ്കിനോട് ഇഷ്‌ടം തോന്നിയത്. അതേസമയം പ്രശാന്ത് പ്രതിശ്രുത വരനാണ്. ഏതാനും മാസങ്ങൾക്കകം വിവാഹിതരാകാൻ തീരുമാനിച്ചവരാണ്.
കുടുംബങ്ങളാണ് തീരുമാനത്തിന് പിന്നിലെങ്കിലും വിവാഹം തകർന്നാൽ എന്തായിരിക്കും പരിണത ഫലം! വർഷങ്ങളായി നിലനിൽക്കുന്ന കുടുംബബന്ധങ്ങളും തകർന്നു പോവില്ലേ?
ശശാങ്കിനോട് തനിക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങിയ താൽപര്യവും, തിരിച്ച് ശശാങ്കിനുള്ള തീവ്രമായ സ്‌നേഹവും തടയാൻ വേണ്ടി ഒരു ദിവസം അജന്ത ശശാങ്കിനോട് പ്രശാന്തിനെ കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു. ഉടനെ തന്നെ തങ്ങളുടെ വിവാഹം നടക്കും എന്നു പറഞ്ഞു കേട്ടതോടെ, അല്‌പനേരം ശശാങ്കിന്‍റെ മുഖത്ത് നിരാശ പടർന്നു. പിന്നെ വിടർന്ന ചിരിയോടെ അവൻ പ്രതികരിച്ചു.
“ഏതോ കവി പറഞ്ഞ വാക്യം ഓർമ്മ വരുന്നു. പരിശ്രമിക്കുക. ഫലം താനെ വന്നുചേരും.”
ശശാങ്കിന്‍റെ നിരാശ പൂണ്ട ഭാവം സന്തോഷമായി മാറുന്നതു കണ്ടപ്പോൾ അജന്തയ്‌ക്ക് ആശ്വാസമായി.
“എന്നുവച്ചാൽ എന്താണ്?”
“എന്‍റെ ഇഷ്‌ടത്തോട് നിങ്ങൾ കീഴടങ്ങുന്നതു വരെ ഞാൻ എന്‍റെ പരിശ്രമം തുടരും…”
“നോ ചാൻസ്” അജന്തയുടെ പ്രതികരണം കേട്ടപ്പോഴും ശശാങ്കിന് ഭാവഭേദമൊന്നുമില്ല.
അങ്ങനെ സംഭവിച്ചില്ലെങ്കിൽ സാരമില്ല. നിങ്ങൾ, നിങ്ങളുടെ സ്‌നേഹത്താൽ എന്നെ കീഴടക്കിയാലും മതി!”
ശശാങ്കിന്‍റെ വാക്കുകളിൽ തമാശയെങ്കിലും പക്ഷേ അതിലെ സ്‌നേഹത്തിന്‍റെ തീവ്രത അവളുടെ മനസിൽ ആഴത്തിൽ തൊട്ടു. അകലാൻ ശ്രമിച്ചപ്പോൾ, കൂടുതൽ അടുക്കുകയാണോ? അജന്തയ്‌ക്ക് സംശയമായി.
തൊട്ടടുത്ത ദിവസങ്ങളിലായി നടന്ന രണ്ടു സംഭവങ്ങൾ… അതാണ് അജന്തയുടെ ചിന്തകളെ മാറ്റിമറിച്ചത്.
ഫൈനൽ എക്‌സാം നടക്കുന്നതിനു മുമ്പ് പോളിടെക്‌നിക്കിൽ വാർഷിക കായികമേള നടക്കാറുണ്ട്. ആ ജില്ലയിലെ എല്ലാ പോളിടെക്‌നിക്കിൽ നിന്നുള്ള കുട്ടികളും ആ മേളയിൽ പങ്കെടുക്കാനെത്താറുണ്ട്‌. ഓരോ കോളജിൽ നിന്നും തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട വിദ്യാർത്ഥികളാണ് മത്സരത്തിൽ മാറ്റുരയ്‌ക്കുന്നത്. ഇവർക്കു വേണ്ട സൗകര്യങ്ങളെല്ലാം ഒരുക്കിക്കൊടുക്കാനായി വോളണ്ടിയറിംഗ് ചെയ്യുന്നത് കോളജിലെ സീനിയർ സ്‌റ്റുഡന്‍റ്സ് ആണ്. ഇവർക്ക് എല്ലാം ഒരു പാസ് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. ആ പാസുമായി എവിടെയും കടന്നുചെല്ലാം.
ജൂനിയർ ആൺകുട്ടികൾക്കായി പ്രത്യേകം പാസ് ഇഷ്യൂ ചെയ്‌തിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അജന്ത ഒരു സ്‌പോർട്‌സ് പേഴ്‌സൺ ആയതിനാൽ അവളും സജീവമായി പങ്കുചേർന്നു. ശശാങ്കും ഒരു വോളണ്ടിയർ ആണ്. ജാൻസിയിൽ നിന്നു വന്ന ഒരു പറ്റം വിദ്യാർത്ഥികളെ ഹാന്‍റിൽ ചെയ്യുന്നത് അവനാണ്. “മാം, പല നഗരങ്ങളിൽ നിന്നും നല്ല മിടുക്കികളായ പെൺകുട്ടികൾ കളിക്കാൻ വന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ അവരാരും മാമിന്‍റെ അത്രേം വരില്ല!”
ശശാങ്കിന്‍റെ സ്‌നേഹവും കുസൃതിയും നിറഞ്ഞ സംഭാഷണം കേട്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് മനസിൽ ഭയങ്കര നിരാശ തോന്നി. താനും ഒരു വിദ്യാർത്ഥി ആയാൽ മതിയായിരുന്നു! ശശാങ്കിന്‍റെ സ്‌നേഹത്തിന് പോസിറ്റീവ് മറുപടി നൽകാമായിരുന്നു!” ഇതൊക്കെയാണെങ്കിലും കാർഡ് ശശാങ്ക് വോളണ്ടിയർ എങ്ങനെ ഒപ്പിച്ചു എന്നായി അജന്തയുടെ സന്ദേഹം. അവൾ അതു തുറന്നു ചോദിച്ചു.
“അതിലെന്താണ് വലിയ കാര്യം. വാർഡന്‍റെ വീട്ടിൽ അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്‌ടപ്പെട്ട സാധനം കൊണ്ടുകൊടുത്തു. ഒരു പാസ് വാങ്ങി.”
സത്യം പറഞ്ഞാൽ ശശാങ്ക് ചെയ്‌തത് നിയമവിരുദ്ധമമായ കാര്യമായിരിക്കും, പക്ഷേ അവന്‍റെ ആ കുസൃതി നിറഞ്ഞ സംസാരവും പെരുമാറ്റവും അജന്ത സ്വന്തം ഹൃദയത്തോട് ചേർത്തുവച്ചു പോയി.
അതോടൊപ്പം, വാർഡന്‍റെ ഈ ദുഃസ്വഭാവം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ദേഷ്യം തോന്നുകയും ചെയ്തു. ആദ്യം വിചാരിച്ചത്, പ്രിൻസിപ്പാളിനോട് പരാതി പറയാമെന്നാണ്. എന്നാൽ ശശാങ്കിന്‍റെ പാസ് തിരികെ വാങ്ങുമല്ലോ എന്ന ഭയം നിമിത്തം അജന്ത നിശബ്‌ദത പാലിച്ചു.
ശശാങ്കിനോട് അവൾക്കുള്ള സ്‌നേഹത്തിന്‍റെ തെളിവു തന്നെയായിരുന്നു ആ മൗനം.
കായികമേള അവസാനിച്ചു. വർണശബളമായ സമാപനച്ചടങ്ങിനു ശേഷം, അതിഥികളായെത്തിയ കുട്ടികളെല്ലാം അവരുടെ നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങാനൊരുങ്ങുകയാണ്. കോളേജ് കാമ്പസിലെമ്പാടും ആഹ്ലാദ നിമിഷങ്ങൾ. എന്നാൽ അവിചാരിതമായി അതെല്ലാം തകിടം മറിഞ്ഞു. അല്ലെങ്കിലും അങ്ങനെയാണല്ലൊ, ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ അപ്രതീക്ഷിതമായാണല്ലോ രംഗപ്രവേശം ചെയ്യുക.
ജാൻസിയിൽ നിന്ന് വന്ന വിദ്യാർത്ഥിനി പൂജ 100 മീറ്റർ ഓട്ടത്തിൽ ഒന്നാം സ്‌ഥാനം നേടിയ മിടുക്കിക്കുട്ടി. രക്‌തം പൊടിഞ്ഞ ശരീരവുമായി കരഞ്ഞുകൊണ്ടു ഓടിവന്നു! അവൾ ഷോപ്പിംഗിനായി മാർക്കറ്റിൽ പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു. തിരിച്ചുവരാൻ നേരം രാത്രിയായി. അവൾക്കൊപ്പം രണ്ട് പെൺകുട്ടികളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
കോളജിന്‍റെ പിന്നിലെ ഗേറ്റിൽ ഓട്ടോ ഇറങ്ങിയ ശേഷം പൂജ ഓട്ടോക്കാരന് പണംകൊടുക്കാൻ കാത്തുനിന്നു. ചില്ലറ കിട്ടാത്തതുകൊണ്ട് രണ്ടു മിനിറ്റ് എടുക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ സമയം കൂടെ വന്ന കുട്ടികൾ കോളേജ് കാമ്പസിലേക്ക് കടക്കുകയും ചെയ്തു. കോളേജിന്‍റെ പിന്നാമ്പുറത്തെ റോഡിൽ പൊതുവെ വെളിച്ചം കുറവാണ്.
പൂജ പണം കൊടുത്ത് അകത്തേക്കു കയറാനൊരുങ്ങവേ ആരോ അവളെ തട്ടിയെടുത്തു നീങ്ങി. അവൾ ഒച്ചവച്ചു ബഹളം വയ്‌ക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വായ് പൊത്തിപ്പിടിച്ചതിനാൽ ശബ്‌ദം പുറത്തേക്ക് വന്നില്ല. അവർ രണ്ടുപേരുണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ കായികബലത്തിനു മുന്നിൽ പൂജയ്‌ക്ക് ഒന്നും ചെയ്യാനായില്ല. അവരുടെ ആവശ്യം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളെ ജീവനോടെ വിട്ടു എന്നു മാത്രം.
പൂജയുടെ അവസ്‌ഥ ദയനീയമായിരുന്നു. അവൾക്ക് ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ പോലും കഴിയുന്നില്ലായിരുന്നു. സംഭവമറിഞ്ഞ് അജന്തയും ഓടിപ്പാഞ്ഞെത്തി. ചിലരൊക്കെ അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു. മറ്റു ചിലരാകട്ടെ, ഇതൊക്കെ പുറത്തു പറഞ്ഞാൽ കുട്ടിയുടെ ഭാവി തകരില്ലേ എന്ന് ആശങ്കപ്പെടുന്നു. ഇതിനിടയിൽ ഒരു ശബ്‌ദം ഉയർന്നു.
“നമുക്ക് പോലിസ് സ്‌റ്റേഷൻ പോകാം. കുറ്റവാളികൾക്ക് തക്ക ശിക്ഷ കൊടുക്കാൻ അതാവശ്യമാണ്!” ആ ശബ്‌ദം ശശാങ്കിന്‍റേതാണെന്ന് അജന്ത തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
“ഈ പയ്യൻ എന്തു മണ്ടത്തരമാണ് കാണിക്കാൻ പോകുന്നത്.” ആ ശബ്‌ദവും അജന്തയ്‌ക്ക് പരിചിതമായ ആളുടെ ആയിരുന്നു.
“പ്രശാന്തിന്‍റെ!” പ്രശാന്ത് ഇവിടെ!
“അതെ, നിന്‍റെ ഫ്‌ളാറ്റിൽ പോയിരുന്നു. അവിടെ അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു.”
അജന്തയുടെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി പ്രശാന്ത് പറഞ്ഞു.
“നീ കോളേജിൽ ഇവന്‍റ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ. അതാണ് ഇങ്ങോട്ട് വന്നത്. ഇവിടെ വന്നപ്പോൾ കണ്ടത് ബഹുകേമമായി. ആ പെങ്കൊച്ച് കുട്ടിപ്പാവാടയുമിട്ട് ഇറങ്ങിയിട്ടല്ലേ ഈ പ്രശ്നമൊക്കെ ഉണ്ടായത്.”
പ്രശാന്തിന്‍റെ സംസാരം അജന്തയിൽ തീകോരിയിടുന്ന അനുഭവമാണ് ഉണ്ടാക്കിയത്. അതങ്ങനെ പൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ പ്രശാന്തിൽ നിന്ന് അടുത്ത തീ വാക്കുകളായി പുറത്തേക്ക് തെറിച്ചു.
“ഈ ചെറുക്കൻ എന്തൊക്കെയാ പറയുന്നത്. സംഭവിച്ചതു സംഭവിച്ചു. ഇനി ഈ പെങ്കൊച്ചിന്‍റെ ഭാവിയെ കരുതി മിണ്ടാതിരിക്കുകയാണ് ഭേദം.”
“അതെന്തിന്? അപരാധം ചെയ്‌തവർ സുഖമായി പൊയ്‌ക്കോട്ടെ എന്നാണോ?”
“അപ്പോൾ നീ ആണോ ഞാനാണോ നേതാവ്….” പ്രശാന്തിന്‍റെ മുഖത്ത് ഈർഷ്യ നിറഞ്ഞുനിന്നു.
“നിങ്ങൾ നേതാവായിരിക്കും. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ ഈ പെൺകുട്ടിയ്ക്കൊപ്പം നിന്ന് അവളെ സഹായിക്കാൻ എന്താണ് പോംവഴി.” അജന്തയ്‌ക്ക് അദമ്യമായ ദേഷ്യം വന്നു.
“നോക്കൂ അജന്ത, ഞാൻ നിന്‍റെ കൂടെ വൈകുന്നേരം ചെലവഴിക്കാൻ വന്നതാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ ഇവിടെ വരെ വന്നത്. നമുക്ക് പോകാം.”
“പ്രശാന്ത് ഇത് മഹാ കഷ്‌ടമാണ്. പൂജയ്‌ക്ക് ഇപ്പോൾ നമ്മുടെ ആവശ്യമുണ്ട്. പോലീസ് സ്‌റ്റേഷനിൽ പോകേണ്ടിവരും.” അജന്തയ്‌ക്ക് മറുത്തു പറയാതെ നിവൃത്തിയില്ലാതായി. പക്ഷേ അതിന് പ്രശാന്ത് നൽകിയ ഉത്തരം അവളെ വീണ്ടും ദേഷ്യത്തിലാക്കിയതേയുള്ളൂ.
“നമ്മുടെ വീട്ടിലെ സ്‌ത്രീകൾ പോലിസ് സ്‌റ്റേഷൻ കയറിയിറങ്ങാറില്ല. നീ ആ പെൺകുട്ടിയുടെ കൂടെ സ്‌റ്റേഷനിൽ പോകാൻ ഞാൻ സമ്മതിക്കില്ല.”
“പക്ഷേ പ്രശാന്ത്! ഇത് കഷ്‌ടം തന്നെ.”
“പക്ഷേയും കുക്ഷേയും ഒന്നുമില്ല. ഇപ്പോ എന്‍റെ കൂടെ വരിക.”
അജന്തയും പ്രശാന്തും തമ്മിൽ തർക്കം നടക്കുന്നതിനിടെ ശശാങ്ക്, മറ്റൊരു അധ്യാപകന്‍റെ കാറിൽ പൂജയെ കയറ്റിയിരുത്തി. ഒപ്പം മൂന്നുപേരെ വിളിച്ചിരുത്തി കാർ നേരെ പോലീസ് സ്‌റ്റേഷനിലേക്ക് വിട്ടു.
“ഹാ… അവർ പോയല്ലോ. ഇനി പ്രശ്നമൊക്കെ അവരെല്ലാം കൂടി നോക്കി പരിഹരിക്കും. ഇപ്പോൾ നമുക്ക് പോകാം.”
പ്രശാന്ത് ശാന്തസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു. അജന്ത നിശബ്‌ദയായി ഇടറിയ പാദങ്ങളോടെ കാറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. മടിയോടെ കാറിന്‍റെ ഡോർ തുറന്ന് അവൾ അകത്തിരുന്നു.
കുറച്ചു നേരം ഇരുവരും നിശബ്‌ദരായിരുന്നു. പിന്നെ പ്രശാന്ത് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. രണ്ടു ദിവസം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടു കുടുംബങ്ങളും ഒത്തുചേർന്ന് വിവാഹത്തിന്‍റെ തീയതി നിശ്ചയിക്കാൻ പോകുകയാണ്. അജന്ത അതെല്ലാം കേട്ട് യെസ് മൂളി ഇരുന്നതേയുള്ളൂ.
ഒരു വലിയ റസ്റ്ററന്‍റിന്‍റെ മുന്നിൽ പ്രശാന്ത് വണ്ടി നിർത്തി. അകത്തേക്കു പ്രവശേിച്ച ശേഷം അയാൾ ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്തു. അജന്തയ്‌ക്ക് എന്താണ് ഇഷ്‌ടം എന്നുപോലും ചോദിക്കാതെയാണ് പ്രശാന്ത് ഭക്ഷണം ഓർഡർ ചെയ്‌തത്. എല്ലാം സ്വന്തം ഇഷ്‌ടമനുസരിച്ചുള്ള മെനു!
വെയിറ്റർ ഭക്ഷണം സെർവ് ചെയ്തു. ഭക്ഷണം കഴിക്കുമ്പോഴും അജന്തയുടെ മനസ് നിറയെ പൂജയായിരുന്നു. “പാവം പെൺകുട്ടി! എന്തൊരു ക്രൂരതയാണ് അവളോട് ചെയ്‌തത്!”
“എന്തു അപരാധമാണെന്നാണ്?”
“സത്യം പറഞ്ഞാൽ ആ പെണ്ണിനെ ഇതൊന്നും അറിയാതെ കെട്ടാൻ പോകുന്ന ചെറുക്കന്‍റെ കഷ്‌ടകാലമാണ് ഞാൻ ആലോചിച്ചത്!”
പ്രശാന്തിന്‍റെ ഈ ഡയലോഗ് കേട്ടപ്പോൾ അജന്തയ്‌ക്ക് ഉള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു നിലവിളി ഉയർന്നു. അജന്തയ്‌ക്ക് ഭക്ഷണം തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി അവളൊന്നു ചുമച്ചു.
മുന്നിൽ ഇരിക്കുന്ന ഭക്ഷണം വിഷംപോലെ അവൾ അറച്ചറച്ചിറക്കി.
അജന്തയുടെയും പ്രശാന്തിന്‍റെയെും വിവാഹത്തീയതി തീരുമാനിച്ചു. രണ്ടു കുടുംബങ്ങളും വിവാഹത്തിനുള്ള ഒരുക്കങ്ങളും തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞു. അതോടെ പ്രശാന്ത്, അജന്തയ്‌ക്കുമേൽ അവകാശം ശക്‌തമായി ഉറപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി. അജന്തയ്‌ക്കാകട്ടെ വിവാഹം നടക്കാൻ പോകുന്നതിന്‍റെ യാതൊരു ആഹ്ലാദവും മനസിൽ തെളിഞ്ഞതുമില്ല.
കല്യാണക്കുറി കോളേജിൽ എല്ലാ വർക്കും കൊടുത്തുവെങ്കിലും ശശാങ്കിന് കൊടുക്കാൻ തോന്നിയില്ല. അവൾ തന്‍റെ കല്യാണത്തീയതി ശശാങ്കിനോട് പറഞ്ഞു എന്നു മാത്രം. പക്ഷേ അതു കേട്ടിട്ടും അവനിൽ വലിയ ഭാവവ്യത്യാസങ്ങളൊന്നും കണ്ടില്ല.
അവൻ ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു. അതു കണ്ടപ്പോൾ അജന്തയ്‌ക്ക് ശശാങ്കിന്‍റെ സ്‌നേഹത്തെക്കുറിച്ച് സംശയം തോന്നി. ഒരുപക്ഷേ, വെറും ആകർഷണം മാത്രമാവാം. ടൈംപാസ് ആയിട്ടേ ശശാങ്ക് ഇതിനെ കണ്ടിട്ടുണ്ടാവൂ.
പൂജയുടെ മേൽ അതിക്രമം കാട്ടിയവരെ കണ്ടെത്താനും, ആ പെൺകുട്ടിയ്‌ക്ക് നീതി ലഭ്യമാക്കാനും അജന്ത നടത്തിയ ശ്രമങ്ങൾക്ക് ശശാങ്കിന്‍റെ പൂർണ പിന്തുണ ലഭിച്ചു.
ഒരു ദിവസം കോളേജ് കാന്‍റീനിൽ വച്ച് ശശാങ്കിനെ കണ്ടപ്പോൾ അജന്തയ്‌ക്ക് ചോദിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. “ശശാങ്ക് ഇപ്പോൾ നിനക്ക് എന്നെ വിവാഹം കഴിക്കണമെന്നു തോന്നുന്നില്ലേ? അതൊക്കെ മനസിൽ നിന്ന് മാറ്റിയോ?” അജന്ത വളരെ സീരിയസായിട്ടാണ് ചോദിച്ചത്. പക്ഷേ ശശാങ്ക് ഇതിനും പുഞ്ചിരിയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു.
“മാം, നിങ്ങളുടെ വിവാഹം നടക്കുന്നതുവരെ എന്‍റെ മനസിൽ ആ ആഗ്രഹം ഉണ്ടായിരിക്കും.”
ശശാങ്ക് രണ്ട് ചായ ഓർഡർ ചെയ്‌തതിനുശേഷം അജന്തയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.
“ഓഹ്…. അപ്പോൾ നീ എന്നെ അത്രയും സ്‌നേഹിക്കുന്നു. അപ്പോൾ ഞാൻ പോയാൽ നീ എന്തു ചെയ്യും.”
“ജീവിച്ചല്ലേ പറ്റൂ… ” ശശാങ്ക് അപ്പോഴും നിയന്ത്രിതമായ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“ആരും കൂടെ ഇല്ലാതെ?“
“ആരെങ്കിലും ഇല്ലാതെ പ്രയാസമാവും.“
“പക്ഷേ ആരുണ്ടാവും?”
“ഞാൻ പൂജയെ വിവാഹം കഴിക്കും.” ശശാങ്ക് ഗൗരവഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു. ആദ്യമായിട്ടാണ് ശശാങ്ക് ഇത്രയും ഗൗരവത്തിൽ സംസാരിക്കുന്നത്.
“അവൾക്ക് സംഭവിച്ചതൊക്കെ അറിഞ്ഞിട്ടും!” അജന്ത ശശാങ്കിന്‍റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഉറ്റുനോക്കി.
“അവൾ വെർജിൻ അല്ലാത്തതുകൊണ്ട് നിനക്ക് അവളെ അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയുമോ?”
“അംഗീകരിക്കൽ? അഭിമാനമല്ലേ തോന്നേണ്ടത്. ഒരു കുറ്റകൃത്യത്തിനെതിരെ ശബ്‌ദമുയർത്താൻ ധൈര്യം കാണിച്ച പെൺകുട്ടിയല്ലേ അവൾ?”
ശശാങ്കിന്‍റെ ഈ മറുപടി അജന്ത ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ല. അവളുടെ ശിരസ്സ് അവന്‍റെ വലിയ മനസിന് മുന്നിൽ നിശബ്‌ദം നമിച്ചുപോയി.
പ്രശാന്തുമായുള്ള വിവാഹ ദിനം അടുത്തു. അജന്തയ്‌ക്ക് അയാൾ ഒരു മൊബൈൽ ഫോൺ ഗിഫ്‌റ്റായി കൊടുത്തിരുന്നു. വിവാഹം ലക്‌നൗവിൽ വച്ചാണ് നടക്കാൻ പോകുന്നത്. അജന്തയുടെ കുടുംബാംഗങ്ങളും ബന്ധുക്കളും ലക്‌നൗവിൽ എത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
വിവാഹ ദിനം തൊട്ടടുത്തു വന്നു കഴിഞ്ഞതോടെ അജന്തയുടെ ഹൃദയം അതികഠിനമായി ഉലഞ്ഞു തുടങ്ങി. ശശാങ്കിന് കല്യാണക്കുറി പോലും കൊടുത്തില്ലല്ലോ എന്ന ചിന്ത അവളെ അലട്ടി. താൻ അവനെ ക്ഷണിക്കാത്തത് തെറ്റായിപ്പോയി. അവൾ ഒരു കാർഡ് ബാഗിൽ വച്ച് ഹോട്ടലിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി ഒരു ടാക്‌സി വിളിച്ചു.
ഈ സമയം പ്രശാന്ത് അവളെ കാണാനായി റൂമിലേക്ക് ചെന്നു. അജന്തയെ അവിടെ കാണാതെ അയാൾ മറ്റു മുറികളിലും അന്വേഷിച്ചു. അജന്തയുടെ അച്‌ഛനും അമ്മയ്‌ക്കും പോലും അറിയില്ല. അജന്ത എവിടെപ്പോയെന്ന്! അയാൾ അവളെ ഫോണിൽ വിളിച്ചു.
“നീ എവിയെപ്പോയ്?” അയാൾ അധികാര സ്വരത്തിൽ ചോദിച്ചു.
“ഒരു സുഹൃത്തിന് കല്യാണക്കുറി നൽകാനാണ്.”
“ഓ… ഇനി അതിന്‍റെ ആവശ്യം എന്ത്? നീ മടങ്ങി വാ…”
“ഏയ്… ഞാൻ കൊടുത്തിട്ടു വരാം. അല്ലെങ്കിൽ അയാൾക്ക് വിഷമം ആവും.”
“വിഷമം ആയാൽ ആവട്ടെ! നീ മടങ്ങി വരാനാണ് ഞാൻ പറഞ്ഞത്.”
“കാർഡ് കൊടുത്തിട്ട് ഉടനെ വരാം.”
“നൊ! ഇപ്പോൾ എവിടെ എത്തിയോ അവിടെ നിന്ന് തന്നെ തിരിച്ചു പോന്നോളൂ.”
“ഞാൻ ഇപ്പോൾ അവിടെ എത്തും.” അജന്തയ്‌ക്ക് ദേഷ്യം വന്നുവെങ്കിലും അവൾ സംയമനത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“എടീ, പിശാചേ, നിന്നോടല്ലേ മടങ്ങി വരാൻ പറഞ്ഞത്. കല്യാണം കഴിഞ്ഞാൽ പിന്നെ ഈ തന്നിഷ്‌ടം ഒന്നും നടക്കാൻ പോകുന്നില്ല.”
പ്രശാന്തിന്‍റെ ഈ ചീത്തവിളി കേട്ടതോടെ അവൾക്ക് കടുത്ത ദേഷ്യം തോന്നി. കാതിൽ ചൂടുള്ള എന്തോ പതിച്ച തോന്നൽ. ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായിട്ടാണ് ഒരാൾ അവളെ ഇങ്ങനെ ഭത്സിക്കുന്നത്. അതും നാളെ തന്‍റെ കഴുത്തിൽ താലിചാർത്താൻ പോകുന്നവൻ.
അജന്തയുടെ ഹൃദയം ദുഃഖഭാരത്താൽ ഞെരുങ്ങി. അവൾ കൂടുതലൊന്നും പറയാതെ ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. പ്രശാന്ത് പിന്നെയും വിളിച്ചെങ്കിലും അവൾ ഫോൺ സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്‌തുവച്ചു. ഇനി അയാളുമായി ഒരു വാക്ക് സംസാരിക്കുവാനോ കേൾക്കുവാനോ ഉള്ള മനസ്സ് അവൾക്കില്ലായിരുന്നു. പിടയ്‌ക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെയാണ് അവൾ ശശാങ്കിന്‍റെ മുറിയിലെത്തിയത്.
“ഹായ്….മാം, നാളെ മാഡത്തിന്‍റെ വിവാഹമല്ലേ!” അജന്തയെ അവിടെ കണ്ട് ശശാങ്ക് ശരിക്കും അമ്പരന്നു.
“നിങ്ങളില്ലാതെ എന്‍റെ കല്യാണം എങ്ങനെ നടക്കുമെന്നാണ്?” അജന്ത മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കയറിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
“ഇന്ന് മാഡം വലിയ മാറ്റത്തിലാണല്ലോ…” ശശാങ്ക് കുസൃതിച്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“എന്തു മാറ്റമാണ്.”
“നീ എന്നതിനു പകരം നിങ്ങൾ!”
“എന്നേക്കാൾ പ്രായം കുറഞ്ഞ ആളാണെങ്കിലും, ഞാൻ ബഹുമാനിക്കണമല്ലോ. എനിക്ക് അങ്ങനെ തോന്നി.”
“പക്ഷേ അതുകൊണ്ട് കാര്യമില്ല. എന്‍റെ കൂടെ ഉണ്ടാവണം. എന്നാലെ ഞാനത് അംഗീകരിക്കൂ.”
ശശാങ്ക് തന്‍റെ പതിവു ശൈലിയിൽ പറയാൻ തുടങ്ങി. ശശാങ്കിന്‍റെ സംഭാഷണം കേട്ട് അജന്ത കുറച്ചു സമയം നിശബ്‌ദയായി. പിന്നെ അയാളുടെ അടുത്തേക്ക് ചേർന്നു അവൾ ചോദിച്ചു.
“എനിക്ക് എന്‍റെ ശശാങ്കിനൊപ്പം താമസിക്കാൻ കഴിയുമോ?” അജന്തയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അവിശ്വസനീയതയോടെ അയാൾ അവളെ നോക്കി.
“എന്താണ് മാം പറയുന്നത്!”
“അതേ, അതുതന്നെ. ഞാൻ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു, നിന്‍റെ അടുത്ത് എത്തിയിരിക്കുന്നു. പരിശ്രമം വിജയം കണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്‍റെ സ്‌നേഹത്തിൽ നിന്നെ കീഴ്‌പ്പെടുത്താൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.”
“ഞാൻ എപ്പോഴെ കീഴടങ്ങിയതാണ്” ശശാങ്ക് അവളുടെ തോളിൽ കൈവച്ച് ശരീരത്തിലേക്ക് ചേർത്തു നിർത്തി.
“മാം അല്ല അജന്ത എന്നു വിളിക്കൂ.”
അവൾ ശശാങ്കിന്‍റെ ദേഹത്തോട് ചേർന്നുനിന്ന് മൃദുവായി പറഞ്ഞു.
“അജന്ത…” അയാൾ ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ അജന്തയെ ആലിംഗനം ചെയ്തു. മധുരമായ സ്വരത്തിൽ അവൾ അയാളുടെ കാതിൽ മന്ത്രിച്ചു.
ലവ് യു ശശാങ്ക്!
(അവസാനിച്ചു)
