മകളെ ഐപിഎസ് കാരിയാക്കാൻ ജീവിതത്തെ അതിജീവനമാക്കി മാറ്റിയ ഒരു പിതാവിന്‍റെ വിജയ കഥ. അണിയാൻ കൊതിച്ച കുപ്പായം എത്തി പിടിക്കാൻ കഴിയാതെ വന്നപ്പോൾ മകളെ ആ യൂണിഫോമിൽ കാണാൻ ആ പിതാവ് കൊതിച്ചു. ഉന്നത പദവിയിൽ എത്താമായിരുന്ന കേന്ദ്ര സർക്കാർ ജോലിയിൽ നിന്നും നാൽപത്തിനാലാം വയസ്സിൽ വിആർഎസ് എടുത്ത് ഉറച്ച മനസ്സോടെ സ്വന്തം ജീവിതം മകൾക്കായി ഉരുക്കിയ ഒരച്‌ഛന്‍റെ അനുഭവ കഥ.
മുൻ പ്രധാനമന്ത്രി ഡോ. മൻമോഹൻ സിംഗിന്‍റെ സുരക്ഷാ ചുമതല നിർവഹിച്ചിരുന്ന സ്പെഷ്യൽ പ്രൊട്ടക്ഷൻ ഗ്രൂപ്പിലെ കമാൻഡോയായിരുന്നു കൊല്ലം സ്വദേശിയായ സുനിൽ കുമാർ. ജോലിയുടെ ഭാഗമായി രാജ്യത്തുടനീളം സഞ്ചരിക്കാനും പ്രഗത്ഭ മതികളായ പലരുമായി അടുത്തിടപഴകാനും അവസരം ലഭിച്ചു. അതിലൂടെ സിവിൽ സർവ്വീസിന്‍റെ മഹിമയെക്കുറിച്ചും സവിശേഷതകളെക്കുറിച്ചും മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. ഇതിനിടെ ഒരു ഐപിഎസ് മോഹം മനസ്സിൽ മുളപൊട്ടാനും തുടങ്ങി. സുനിൽ കുമാർ തന്‍റെ കഥ വായനക്കാർക്കായി പകർന്നു തരുന്നു.
അച്‌ഛനുറങ്ങാത്ത വീട് എന്ന് അങ്ങയെ വിശേഷിപ്പിച്ചാൽ നിഷേധിക്കാനാകുമോ?
തീർച്ചയായും ഇല്ല. ഞാൻ അല്ല ഞങ്ങൾ ഇതു വരെ അനുഭവിച്ചത് അതു തന്നെയായിരുന്നു. ജീവിതം ഞങ്ങൾക്കു മുന്നിൽ വഴി മുട്ടി നിൽക്കുമ്പോൾ എങ്ങിനെ സുഖമായി ഉറങ്ങാൻ കഴിയും? ഉറക്കം നടിച്ച് കിടക്കാനല്ലാതെ.
മക്കൾ അമ്മമാരുടെ ഉറക്കം കെടുത്താറുണ്ട്. ഇവിടെ അച്‌ഛൻ...?
ആരോഗ്യകരമായ ഒരു ബാല്യമോ കുടുംബ പശ്ചാത്തലമോ ഒന്നുമായിരുന്നില്ല എന്‍റേത്. ഞാനുൾപ്പെടെ ഞങ്ങൾ മൂന്നു സഹോദരങ്ങൾ. പതിനാറു വയസ്സിനു മുതിർന്ന ഒരു ജ്യേഷ്ഠനും പത്തു വയസ്സിനു ഇളയ ഒരനിയനും ആണെനിക്ക്.
എന്‍റെ അമ്മയ്ക്കോ മക്കളായ ഞങ്ങൾക്കോ അച്‌ഛന്‍റെ കരുതൽ നേരാവണ്ണം കിട്ടിയില്ല. രണ്ടു ഭാര്യമാരായിരുന്നു അച്‌ഛന്. രണ്ടുപേരും ഒരേ അച്‌ഛനുമമ്മയ്ക്കും പിറന്ന അനുജത്തി ജ്യേഷ്ഠത്തിമാരായിരുന്നു. എങ്കിലും, പിൽക്കാലത്ത് അസ്വസ്ഥതകൾ രൂപപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. മൂത്തമ്മക്ക് ആറുമക്കൾ, അച്‌ഛന് മൂത്തമ്മയോടും മക്കളോടുമൊപ്പം രണ്ടു കിലോമീറ്ററോളം ദൂരെ മറ്റൊരു വീട്ടിലായിരുന്നു താമസം.
ഞാൻ പ്രൈമറി സ്ക്കൂളിലായിരുന്നപ്പോൾ അതുവരെ ട്യൂട്ടോറിയലിൽ പഠിപ്പിച്ചു നടന്ന ജ്യേഷ്ഠന് കെഎസ്ആർടിസിയിൽ കണ്ടക്ടർ ആയി ജോലി ലഭിച്ചു. വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങൾക്കും എന്‍റെ തുടർന്നുള്ള പഠനത്തിനു അതൊരു സഹായമായി. അതുവരെ അമ്മ അടുത്തുള്ള ചന്തകളിൽ പോയി അരി വാങ്ങി വിറ്റു കിട്ടുന്ന തുച്ഛമായ ലാഭത്തിൽ വീടു പുലർത്തുകയായിരുന്നു.
എസ്എസ്എൽസിക്ക് ഒരു സ്കൂൾ ടോപ്പർ ആയതു കൊണ്ടും മെറിറ്റ് സീറ്റിൽ അഡ്മിഷൻ കിട്ടിയതു കൊണ്ടും മാത്രമാണ് കോളേജിന്‍റെ പടി കയറാനും ഗണിതം മുഖ്യ വിഷയമായെടുത്ത് ഫീസിളവോടു കൂടി ബിരുദം വരെ ഒരു വിദ്യാർത്ഥി എന്ന നിലയിൽ തുടരാനും കഴിഞ്ഞത്. അത്യാവശ്യം പഠിക്കുമായിരുന്നിട്ടും സാഹചര്യങ്ങൾ അനുകൂലമല്ലാതിരുന്ന എനിക്ക് പഠിച്ചൊരു ജോലി സമ്പാദിക്കാൻ കഴിയുമെന്നോ കുടുംബമായി ജീവിക്കാൻ അവസരമുണ്ടാവുമെന്നോ അന്നത്തെ ജീവിത സാഹചര്യത്തിൽ പ്രതീക്ഷിക്കാനാവുമായിരുന്നില്ല.
പ്യൂൺ ജോലി വല്ലതും കിട്ടിയാൽ അതുമതി, വിവാഹത്തെപ്പറ്റി ആലോചിക്കുകയേ വേണ്ട എന്ന് ജ്യേഷ്ഠൻ എപ്പോഴൊക്കെയോ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നതും ശ്രദ്ധയിൽപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. എന്‍റെ ഡിഗ്രി പഠനത്തിനിടയിൽ, വൈകിയാണെങ്കിലും ജ്യേഷ്ഠൻ വിവാഹിതനായി തിരുവനന്തപുരത്തേക്കു മാറി. അങ്ങിനെയാണ് നല്ലൊരു കുടുംബം എന്ന സങ്കൽപം എനിക്കേറെ വിലപ്പെട്ടതായത്.
