കാറ്റു വീശി പോകും പോലെ പൊയ്‌പോയ ഒരാഴ്ച. ഇടക്ക് ജോണിയെ വിളിച്ചു. വിവരശേഖരണം തുടങ്ങിയിട്ടേയുള്ളൂ എന്നായിരുന്നു മറുപടി. തോമാച്ചന്‍റെ അന്വേഷണങ്ങൾക്ക് ‘പുരോഗതിയുണ്ട്’ എന്ന ഒറ്റവാക്കിൽ മറുപടിയൊതുക്കി. നേരിയ പുരോഗതി ദൃശ്യമാകാൻ ഒരു ദിവസം കൂടി കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരും എന്നതാണ് സത്യം.
തോമാച്ചനോട് അങ്ങനെയൊരു മറുപടി പറയാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചതിനു പിന്നിൽ ക്ലാരയാന്‍റിയുടെ വീട്ടിലെ ചുവന്ന കണ്ണുകാരന്‍റെ ഫോൺ വിളിയായിരുന്നു. ആന്‍റപ്പൻ എന്ന ആ ചുവന്ന കണ്ണുകാരൻ ഫോൺ വിളിച്ചപ്പോൾ നേരിൽ കണ്ട് സംസാരിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹമാണ് ഞാൻ പ്രകടിപ്പിച്ചത്. അയാൾക്ക് എന്നിൽ നിന്നും എനിക്ക് അയാളിൽ നിന്നും വിവരങ്ങൾ വേണം. അതുകൊണ്ട് നേരിട്ട് സംസാരിക്കുന്നതാണ് ഉചിതം.
ആന്‍റപ്പന്‍റെ ചുവന്ന കണ്ണുകളും വിളർത്തു തൂങ്ങിയ മുഖവും കണ്ടപ്പോൾ ഒരു തികഞ്ഞ മദ്യപാനിയെന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും ആ ധാരണ തികഞ്ഞ അബദ്ധമെന്ന് എനിക്ക് ബോധ്യമായി. മുഖാമുഖം ഒരു ബാറിൽ വച്ചായാലോ എന്ന എന്‍റെ നിർദേശം അയാൾ സൗഹാർദ്ദപൂർവ്വം നിരസിച്ചു. എങ്കിലും ഒരു ചായ കുടിക്കാമെന്നുള്ള എന്‍റെ അഭിപ്രായം അയാൾ മാനിച്ചു.
ഞായറാഴ്ച ദിവസം ഉച്ചതിരിഞ്ഞ് പോർച്ചുഗീസ് കഫേയിൽ ആന്‍റപ്പനെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഞാൻ മുഖം മനസ്സിന്‍റെ കണ്ണാടിയെന്ന് ഞാൻ ധരിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ ആന്‍റപ്പൻ ആ ധാരണ തിരുത്തി. മുഖം നോക്കി ആരേയും വിലയിരുത്താൻ പാടില്ല. എങ്കിലും ആശയ വിനിമയത്തിനിടയിൽ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ കേൾക്കുന്നവന് സ്വീകാര്യമാണോ അല്ലയോ എന്ന് മുഖത്ത് ദൃശ്യമാകുന്ന ഭാവവ്യത്യാസങ്ങൾ നിരീക്ഷിച്ച് ഏറെക്കൂറെ മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് ഞാൻ അനുഭവത്തിലൂടെ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. എന്നാൽ എത്ര തന്നെ പ്രതാപനപരമായ വാക്കുകൾ പ്രയോഗിച്ചാലും യാതൊരു ഭാവവ്യത്യാസവും മുഖത്ത് പ്രകടമാകാത്ത ആളുകളെയും കണ്ടിട്ടുണ്ട്. അതവരിൽ അന്തർലീനമായ നിഗൂഢമായ കഴിവെന്നെ വിശേഷിപ്പിക്കാനാവൂ.
ഏതായാലും ആന്‍റപ്പൻ വരട്ടെ. ചുവന്ന കണ്ണുകളുടെ ആന്‍റപ്പന് സ്വാഗതം. ക്ലാരയാന്‍റിയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്ര ഒരു അന്വേഷണ പുരോഗതിയും നേടിത്തരാത്ത ഒരടഞ്ഞ അദ്ധ്യായമായി മാറി എന്ന് തീരുമാനിച്ചിടത്താണ് ആന്‍റപ്പന്‍റെ ഫോൺ കോൾ വന്നത്. അതൊരു ശുഭസൂചകമായി എനിക്കു തോന്നി. ഫോൺ നമ്പർ കൈമാറിയെങ്കിലും അയാൾ വിളിക്കില്ല എന്നായിരുന്നു എനിക്ക് തോന്നിയത്.
ആന്‍റപ്പൻ വന്നു. വീട്ടിൽ വച്ച് കണ്ട ഗൗരവഭാവമില്ല. പരിക്ഷീണഭാവം. പക്ഷേ ചുവന്ന കണ്ണിന് മാറ്റമൊന്നുമില്ല. മുഖത്താകെ പരവേശം അയാൾ ഇരുന്നതും ഞാൻ തണുപ്പിച്ച ഇളനീർ ലസ്സി ഓർഡർ ചെയ്തു. ലസ്സി അൽപ്പാൽപമായി മൊത്തിക്കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ അയാൾ എന്നോട് പറയാനുള്ളതെന്തെന്ന് ഞാൻ തിരക്കി. ലസ്സി താഴെ വച്ച് അയാൾ ഭവ്യതയോടെ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
“സാർ ഞാൻ കൊറെക്കാലായി റോസ് ഗാർഡനിലെ ജോലിക്കാരനാണ്. റോസ്മാർഡനെന്നു പറഞ്ഞാൽ ക്ലാരമ്മേടെ വീട്. അത് നിങ്ങൾ വാങ്ങാൻ പോവുന്നറിഞ്ഞു. എന്‍റെ മനസ്സു പറയുന്നു. ആ വീട് നിങ്ങൾക്കുള്ളതാണെന്ന്. പലരും ആ സ്ഥലവും വീടും കാണാൻ വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു തോന്നൽ എനിക്കാദ്യമായാ. എനിക്ക് ഉറപ്പാണ് ഈ കച്ചോടം നടക്കും.”
“ആ… വാങ്ങാൻ ആഗ്രഹമുണ്ട്. നല്ല ഒന്നാന്തരം പ്രോപ്പർട്ടി എനിക്കങ്ങു വല്ലാതെ പിടിച്ചു.” ഞാൻ തെല്ലിട മൗനം പൂണ്ടു.
“വിലയൊക്കെ ഒത്തുവന്നാൽ നിങ്ങൾ പറഞ്ഞപോലെ കച്ചോടം അങ്ങ് നടക്കും.” ഞാൻ ഗൗരവം നടിച്ചു കൊണ്ടു ഉറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.
“വാങ്ങുന്നെങ്കി എന്നെ ജോലിന്ന് ഒഴിവാക്കരുതുന്ന് പറയാൻ നേരിട്ട് വന്നതാ.”
“ശരി”
“ആന്‍റപ്പന്‍റെ വീടെവിടാ?”
“വീട്ടിലാരൊക്കെയുണ്ട്?”
ഞാൻ പതുക്കെ വിവര സമാഹരണത്തിന് തുടക്കമിട്ടു. ആദ്യം കണ്ടപ്പോളുള്ള ഗൗരവഭാവം അഴിഞ്ഞ് ആന്‍റപ്പൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. കഷ്ടതയിലാണ് അയാളുടെ ജീവിതം. ക്ലാരമ്മയുടെ വീട്ടിലെ ജോലിയല്ലാതെ മറ്റൊരു വരുമാനമാർഗ്ഗമില്ല. ഭാര്യ ഹൃദയ സംബന്ധമായ അസുഖക്കാരിയാണ്, പെൺമക്കളാകട്ടെ അയാളുടെ തന്നെ ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞാൽ ഒരു കരക്കെത്തിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അങ്ങനെ അയാൾ പരിവേദനങ്ങളുടെ കെട്ടഴിച്ചു. സ്ഥലം നോക്കാൻ വരുകയും വാങ്ങുമെന്ന് തോന്നുന്നവരുടെ നമ്പർ കരസ്ഥമാക്കി ഇയാൾ തന്‍റെ ആവശ്യം പറയാറുണ്ട്. എന്നാൽ സ്ഥലക്കച്ചവടം നടക്കുന്നുമില്ല.
ആ അവസരം ലാക്കാക്കി സ്ഥലത്തിന്‍റെ ഉടമസ്ഥാവകാശത്തിൽ എന്തെങ്കിലും തർക്കങ്ങളുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ അയാളോട് ചോദിച്ചു. അത്തരത്തിൽ യാതൊരു പ്രശ്നങ്ങളില്ലെന്നും വീടിന്‍റെയും പറമ്പിനേയും ഉടമസ്ഥത ക്ലാരയാന്‍റിയിൽ മാത്രമാണെന്നും അയാൾ അറിയിച്ചു. ഇടക്ക് ആന്‍റണി പൈലോക്കാരൻ എന്ന നല്ല മനുഷ്യനെപ്പറ്റിയും പരാമർശിച്ചു. ഒരു പാട് സഹായങ്ങൾ ചെയ്യു തന്നിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വിയോഗം വല്ലാതെ തളർത്തുന്നതായിരുന്നെന്ന് അയാൾ ഇടർച്ചയോടെ പറഞ്ഞു. ഇതിനിടയിൽ ചായ വന്നു മൊരിഞ്ഞ കട്ലറ്റും ചുകന്ന സോസും വന്നു. അയാൾ പിന്നെയും പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ക്ലാരയാന്‍റിയെക്കുറിച്ചും ആന്‍റണി പുല്ലോക്കാരനെക്കുറിച്ചും. എന്‍റെ മനസ്സിൽ വേരൂന്നിയ ഒരു പാട് ധാരണകൾ തിരുത്തിയ ചുവന്ന കണ്ണുകളുള്ള ആന്‍റപ്പനെ ഞാൻ ആശ്വസിപ്പിച്ചു.
ബസ്സുകൂലിയും വീട്ടിലേക്ക് പോർച്ചൂഗീസ് കഫെയിൽ നിന്നും വാങ്ങിയ പലഹാരങ്ങളും നല്കി യാത്രയാക്കി. എന്‍റെ ലക്ഷ്യമെന്തെന്ന് അയാൾക്ക് അറിയില്ല. എന്നിട്ടും എന്നെ വിശ്വസിച്ച് ഒട്ടേറെ വിവരങ്ങൾ എനിക്കയാൾ നല്കി. അതിലയാൾ എനിക്കു മുന്നിൽ അനാവരണം ചെയ്ത ഒരു സംഭവം! അതു മതി കുറ്റവാളിയിലെക്കെത്തിച്ചേരാൻ. ഒപ്പം ആ സംഭവത്തിലേക്കെത്തിച്ചേരാൻ വേണ്ട മറ്റു സാഹചര്യങ്ങളുടെ വിവരങ്ങൾ കൂടി ലഭ്യമാകേണ്ടതുണ്ട്.
എങ്കിലും എനിക്കൽപ്പം സങ്കോചം തോന്നി. ഞാൻ ആ സ്ഥലവും വീടും വാങ്ങുവാൻ പോകുന്ന ആളല്ല. ആ വിവരം ആന്‍റപ്പൻ അറിയുമ്പോൾ താൻ കബളിപ്പിക്കപ്പെട്ടതായി അയാൾക്കു തോന്നും. ഒരു സാമൂഹിക സേവനത്തിനാണിതെല്ലാം എന്ന ചിന്തയിൽ ആശ്വാസം തേടാമെങ്കിലും ആന്‍റപ്പന്‍റെ കുടുംബത്തിന് എന്തെങ്കിലും സഹായം ചെയ്യുന്നതിലൂടെ മാത്രമേ എന്‍റെ കടം വീടുകയുള്ളൂ. സിനിമാ മുതലാളിയായ തോമാച്ചനോട് ഒന്നു സംസാരിച്ചു നോക്കാം. സാമൂഹികപ്രതിബദ്ധത ഒരു വിഷയമാണെങ്കിലും ആത്യന്തികമായി അയാൾക്കു വേണ്ടിയാണല്ലോ എന്‍റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ.
ചാരനിറം പൂണ്ട ആകാശത്തിനു താഴെ വഴിവിളക്കുകൾ അപ്പോഴും മുനിഞ്ഞു കത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ആന്‍റപ്പൻ പോയതിനു ശേഷം സന്ധ്യാനേരത്ത് ഞാൻ മദ്യഷാപ്പിലായിരുന്നു. എന്നെ ആ ഇടത്തേക്ക് എത്തിച്ചതിനു പിന്നിലെ ചേതോവികാരം അറിയില്ല. വീട്ടിലേക്കു പോകുന്ന വഴിയിൽ ചുവന്ന ബോർഡ് കണ്ടു. അങ്ങോട്ടു കയറി തണുത്ത ബിയർ അല്ലാൽപ്പമായി കഴിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴും വഴിവിളക്കുകൾ മുനിഞ്ഞു കത്തുന്നതു കണ്ടു. തല കനം തൂങ്ങുന്നു. കാൽവയ്പുകൾ ഇടറുന്നു.
ബിയർ ഇത്രയേറെ ബാധിക്കുമെന്ന് കരുതിയില്ല. ഈയവസ്ഥയിൽ വീട്ടിൽ പോകുന്നത് ശരിയല്ല. അതു കൊണ്ട് ഇന്ന് രാത്രി ഓഫീസിൽ തന്നെ കൂടി പുലർച്ചെ വീടു പറ്റാം എന്ന് നിശ്ചയിച്ചു. അപ്പോൾ തന്നെ ട്രീസക്ക് വിവരം അറിയിച്ചുള്ള സന്ദേശമയച്ചു. കൈ കാണിച്ച ഓട്ടോക്കാരൊന്നും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ കടന്നു പോയി. ഒടുവിൽ ആപ്പിനെത്തന്നെ ശരണം പ്രാപിക്കാമെന്ന് തീരുമാനിച്ചു. എന്നാൽ ആപ്പുകാരും എന്‍റെ യാത്രയെ റദ്ദാക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
ഏറെ നേരത്തെ ശ്രമത്തിനൊടുവിൽ വന്ന ആപ്പിനാൽ നിയന്ത്രിക്കപ്പെടുന്ന ഓട്ടോയിൽ കയറിപ്പറ്റി. നാലും കൂടിയ വഴിത്താരയിൽ ഇറങ്ങി ഓഫീസിലേക്ക് ഇടറിയ കാൽവയ്പോടെ നടക്കുമ്പോൾ ഓഫീസിലേക്ക് കയറുന്ന ചുറ്റു ഗോവണിക്കരികിൽ ഒരു നിഴലനങ്ങുന്നതു പോലെ തോന്നി. ആ ഭാഗത്തേക്ക് പ്രകാശം പകരുന്ന വഴി വിളക്കുകൾ കത്താതെയായിട്ട് കാലമേറെയായെന്ന് ഞാനോർത്തു. അക്കാര്യം പരാമർശിച്ച് നഗരസഭക്ക് ഒരു കത്തയച്ചതായും ഞാനോർത്തു. പൊടുന്നനെ വഴിയിലൂടെ കടന്നു പോയ വാഹനത്തിന്‍റെ പ്രകാശം നിഴലനങ്ങിയ ഭാഗത്തേക്ക് പ്രസരിച്ചു. ആ വെട്ടത്തിൽ അവിടെ ഇരുന്നിരുന്ന ആളുടെ മുഖം ഞാൻ കണ്ടു. ജോണി…
