പച്ച തഴച്ച വനപ്രദേശത്തെ ഉൾക്കൊണ്ട ഇരുട്ട് ആ കനത്ത ഇരുട്ടിന് ഇരുളിമയും തണവും ഏറെയുണ്ടെന്ന് തോന്നി. ശരീരത്തിൽ കുളിരു കോരിക്കൊണ്ട് മഞ്ഞു പുരണ്ട കാറ്റ് തലോടിക്കൊണ്ടിരുന്നു കമ്പിളി കൊണ്ടുള്ള ഒരു ടവ്വൽ എടുത്ത് ഞാൻ തലയിൽ ചുറ്റിക്കെട്ടി കഴുത്തിൽ ചാർത്തി. നേരിയ ജലദോഷത്തിന്‍റെ ലാഞ്ജന എനിക്ക് തോന്നിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. എങ്ങാനും നീർദോഷം പിടിപെട്ടാൽ ദിവസം നശിപ്പിക്കാൻ അതു മതി. സിനിമാ സെറ്റിൽ അന്നു വൈകീട്ട് കഞ്ഞിയും പയറും ചെറുമീൻ വറുത്തതുമായിരുന്നു. നോൺ വെജ് ഭക്ഷണം മോരു കൂട്ടിക്കഴിക്കാൻ പണ്ടുമുതലേ എനിക്കിഷ്ടമല്ല. വല്ല നിവൃത്തിയുമുണ്ടെങ്കിൽ മോരിനും തൈരിനുമൊപ്പം നോൺ വെജ് ആഹാരങ്ങൾ എത്ര രുചികരമെങ്കിലും ഒഴിവാക്കാറാണ് പതിവ്. ഒരു പാട് മോരു ചേർത്ത കഞ്ഞിയും പയറും കഴിച്ചതിന്‍റെ സുഖാലസ്യം നുകർന്ന് വാതിലടച്ച് ഉറക്കത്തിനു വട്ടം കൂട്ടുമ്പോൾ തോമാച്ചനും മുറിയിൽ വന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. തോമാച്ചനെ കണ്ടതും എന്‍റെ മനസ്സിൽ കൊലപാതകക്കഥയുടെ വിശദാംശങ്ങളറിയാനുള്ള ജിജ്ഞാസയുണർന്നു. ആലസ്യം വിട്ടകന്നു. തോമാച്ചൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ ലൈറ്റണച്ചു വന്നു കിടന്നു. നെല്ലുനേരം നിശ്ശബ്ദത പടർന്നു പിടിച്ചു ഒടുവിൽ ഞാൻ നിശ്ശബ്ദത ഭജിച്ചു.
“തോമാച്ചാ… അന്ന് ആ കൊലപാതകം നടന്ന ദിവസം എന്താണ് സംഭവിച്ചത്?”
ചാന്ദ്രശലകങ്ങൾ ജനാലയിലെ നേരിയ വിടവിലൂടെ പാളി അകത്തെ ഇരുളിമയിലേക്ക് പ്രസരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. കനത്ത ഇരുളിമയിലേക്ക് പടർന്നു കയറിയ ചാന്ദ്രകിരണങ്ങൾ സാന്ദ്രമായ തണവുൾക്കൊണ്ടു…
“ഇതേ ചോദ്യം ഞാൻ അവരോടും ചോദിച്ചിരുന്നു. അവർ തന്ന വിവരങ്ങൾ ഞാൻ കൈമാറാം.”
“അന്ന് ഒരു ഞായറാഴ്ചയായിരുന്നു കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ ജൂൺ മാസം പതിമൂന്നാം തീയതി. അന്നും പതിവുപോലെ ഓർഫനേജ് അതിന്‍റെ ചിട്ടയായ പ്രവർത്തനവുമായി മുന്നോട്ട് പോകുകയായിരുന്നു. ഞായറാഴ്ചകളിലെ പതിവു പ്രാർത്ഥന, ശാരീരികമായ ഊർജസ്വലതക്കു വേണ്ടിയുള്ള വ്യായാമങ്ങൾ, യോഗ അങ്ങനെ. മറ്റൊരു പതിവും അവിടുണ്ടായിരുന്നു. അവിടുത്തെ ഏതെങ്കിലും കുട്ടിയുടെ ജന്മദിനത്തിന്‍റെതായ ആഘോഷങ്ങൾ നടന്നിരുന്നത് ഞായറാഴ്ചകളിലായിരുന്നു. ജന്മദിനം എന്നു പറഞ്ഞാൽ കുട്ടി ഓർഫനേജിൽ ജോയിൻ ചെയ്ത ദിവസം. ആഘോഷങ്ങൾ എന്നു പറഞ്ഞാൽ ഒരു ഔട്ടിംഗ്, കുട്ടികളുടെ കലാപരിപാടികൾ, കേക്കുമുറിക്കൽ പ്രോഗ്രാം അങ്ങനെ നീളുന്നതായിരുന്നു ആഘോഷങ്ങൾ.
ആ ഞായറാഴ്ചയിലെ ജന്മദിനാഘോഷങ്ങൾ അമലിന്‍റേതായിരുന്നു. പതിവിൽ നിന്നും വിഭിന്നമായി അന്നേ ദിവസം അമലിന്‍റെ മുഖം മ്ലാനമായിരുന്നെന്ന് അവർ ഓർമ്മിക്കുന്നു.”
ആരാണ് ഈ അവർ എന്ന് ഞാൻ ചോദിക്കാൻ വെമ്പിയെങ്കിലും ആ ചോദ്യം ലക്ഷ്യം കാണില്ലെന്ന് തോന്നിയതിനാൽ ഞാനാ ചോദ്യം ഉപേക്ഷിച്ചു.
“എന്നാൽ ഔട്ടിംഗിലും മറ്റു കലാപരിപാടികൾക്കിടയിലും സംശയാസ്പദമായി ഒന്നും തന്നെ കണ്ടതായി അവർ ഓർക്കുന്നില്ല. അന്ന് സന്ധ്യക്ക് പ്രാർത്ഥനക്ക് ശേഷം കുട്ടികൾ ആഹാരം കഴിച്ച ശേഷം അടുത്ത ദിവസങ്ങളിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട പരിപാടികൾ വിവരിക്കുന്നതിനായി ഒരു ഒത്തുകൂടൽ നടന്നു. ആ ദിവസത്തെ ശ്രദ്ധാകേന്ദ്രമായ അമലിനെ ക്ഷണിച്ച് നന്ദിസൂചകമായി ഒരു പാട്ടു പാടിച്ചതായും തുടർന്ന് എല്ലാവരും ഉറങ്ങാനായി പോയതായും ‘അവർ ‘ പറയുന്നു. ജീവനോടെ അമലുമൊത്തുള്ള അവരുടെ അവസാന കൂടിക്കാഴ്ചയായിരുന്നു എന്ന് വേദനയോടെ പറഞ്ഞു…”
ഇക്കാര്യം വിവരിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ സ്നേഹാർദ്രമായ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞൊഴുകിയിരുന്നെന്ന് തോമാച്ചൻ എടുത്തു പറഞ്ഞു.
പിറ്റേന്ന് സെക്യൂരിറ്റിയായി ജോലി നോക്കുന്നയാൾ വന്ന് പറയുമ്പോഴാണ് അമലിനെ കാണാതായ വാർത്ത അവർ അറിയുന്നത്. അമലിനൊപ്പം താമസിക്കുന്ന കുട്ടികൾ വന്ന് പറഞ്ഞതായാണ് സെക്യൂരിറ്റിക്കാരൻ പറയുന്നത്. അയാളുടേതായ രീതിയിൽ അയാളും അന്വോഷിച്ചത്രേ. തുടർന്ന് വിശദമായ അന്വേഷണം തുടങ്ങി ഒടുവിൽ അവനെ കണ്ടെത്തി. ഓർഫനേജിനു പുറത്ത് മണ്ണു കുഴഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ഒരു ചതുപ്പു പ്രദേശമുണ്ട്. അവിടവിടെ കറുത്ത വെള്ളം കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന ഉയർന്ന പുല്ലുകളെ വിഭജിച്ചു പോകുന്ന മൺ വഴിത്താരയിൽ അവനെ കണ്ടെത്തി. കമിഴ്ന്ന്‌ മുഖം ചതുപ്പിൽ ആഴ്ന്ന് കിടക്കുകയായിരുന്നു അമൽ. തലക്കു പിറകിൽ മൂർച്ചയും ഭാരവും ഉള്ള എന്തോ ഉപയോഗിച്ചുള്ള ആക്രമണമാണ് മരണകാരണം. തലക്കു പിറകുവശം തകർന്നു പോയിരുന്നു. കൊല്ലാനുപയോഗിച്ച ആയുധം കണ്ടെടുക്കാനായില്ല. മാത്രമല്ല ആ രാത്രിയിൽ പെയ്ത ശക്തമായ മഴ അവശേഷിച്ച തെളിവുകളെക്കൂടി കഴുകിക്കളഞ്ഞു. തല തകർന്ന് ചെളിയും മണ്ണും വെള്ളവും കുഴഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ആ ദേഹം രണ്ടാമതൊന്നു കാണാൻ കഠിനഹൃദയർക്കു പോലും കഴിയില്ലെന്നാണ് അറിഞ്ഞത്.
“അമൽ മരിച്ചു അല്ല അമൽ കൊല്ലപ്പെട്ടു. അവന്‍റെ പോക്കറ്റിൽ വിചിത്രങ്ങളായ ചിഹ്നങ്ങൾ അടങ്ങിയ ഒരു കടലാസുകഷണം അന്വേഷകർക്ക് ലഭിച്ചിരുന്നു. ആ കടലാസുകഷണത്തിലെ വിചിത്രങ്ങളായ ചിഹ്നങ്ങളിലൂടെ അമൽ എന്തോ പറയാനാഗ്രഹിച്ചിരുന്നതായി തോന്നുന്നില്ലേ?” തോമാച്ചൻ ആരാഞ്ഞു
“തീർച്ചയായും.”
തലതാഴ്ത്തി ചിന്തയിലാണ്ടുനിന്ന ഞാൻ ആ ചോദ്യത്തോട് പൊടുന്നനെ പ്രതിവചിച്ചു.
