അയക്കുന്ന ആള് - രാജീവ് രാംദാസ് അറ്റ് ജീമെയില് ഡോട്ട് കോം
25-1-2022
സ്വീകരിക്കുന്നവര്: യാമിനിഅറ്റ്ജിമെയില്ഡോട്ട്കോം, യാമിനിദേവിഅറ്റ്ജിമെയില്ഡോട്ട്കോം, യാമിനി നിഖിലേഷ് അറ്റ്ജിമെയില്ഡോട്ട്കോം, യാമിനി ജോസ് അറ്റ് ജിമെയില് ഡോട്ട്കോം…
എന്നിങ്ങനെ 35 ഈമെയില് ഐഡികള്…
സന്ദേശം - ഇന്നലെ നമ്മള് കണ്ടുമുട്ടി. നീ എനിക്ക് റോംഗ് നമ്പര് തന്നു. എന്ന സംഭവത്തെകുറിച്ച് (ഈ മുപ്പത്തഞ്ചോളം മെയില് ഐഡികളില് ഉള്പെട്ടേക്കാവുന്ന വ്യക്തികളില് ഞാന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന വ്യക്തിയല്ലാത്ത എല്ലാവരോടും മാപ്പു ചോദിച്ചുകൊണ്ട്...)
ഇന്നലെ രാത്രി ഏതാണ്ട് ഏഴര മണി. കഴക്കൂട്ടത്തെ ടെക്നോപാര്ക്കിലെ എന്റെ ഓഫീസിൽ നിന്ന് ലോഡ്ജിലേക്ക് മടങ്ങുകയായിരുന്നു ഞാന്. വഴിയരികിലെ മൈതാനത്തിൽ പതിവില്ലാത്തവിധം കണ്ണഞ്ചിക്കുന്ന വെളിച്ചം. നല്ല ആൾത്തിരക്കുമുണ്ട്. പുതുതായി കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ സ്റ്റേജിൽ നിന്നും കലാപരിപാടികളുടെ ശബ്ദഘോഷങ്ങള് മുഴങ്ങുന്നു. ലോഡ്ജിലേക്ക് പോകാതെ ഞാന് അങ്ങോട്ട് കയറി. അവിടെ യൂണിവേഴ്സിറ്റി കലോത്സവത്തിന്റെ നൃത്തമത്സരങ്ങള് നടക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. പന്തലില് നല്ല തിരക്ക്. ഒഴിഞ്ഞ ഒരു കസേരക്കായി തിരയുമ്പോഴാണ് അങ്ങനെയൊന്ന് ഞാന് കണ്ടെത്തുന്നത്.
നമ്മുടെ ജീവിതത്തില് യാദൃശ്ചികമായി എന്തെല്ലാം സംഭവിക്കുന്നു.. അല്ലെങ്കില് നിന്നെ ഞാന് ഒരിക്കലും കണ്ടുമുട്ടുകയില്ലായിരുന്നല്ലോ. ഇങ്ങനെയൊരു അന്വേഷണത്തിന്റെ ആവശ്യവും ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല.
ഞാന് കണ്ടെത്തിയ ഒഴിഞ്ഞ കസേരയുടെ തൊട്ടടുത്തുള്ള ഇരിപ്പിടത്തിലാണ് നീയിരുന്നിരുന്നത് എന്നതുകൊണ്ടുമാത്രം സംഭവിച്ച ഒരു മുഖാമുഖം. നിന്നെ കണ്ടപ്പോള് ഏറെനാളായി ഞാന് തേടി നടന്നിരുന്ന ഒരു വ്യക്തിയെ കണ്ടെത്തിയതുപോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. ആ നിമിഷം മുതല് നിന്നെ കൂടുതല് പരിചയപ്പെടാനും അടുക്കാനും എന്റെ മനസ്സ് തുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു
അവതാരകയുടെ ഓരോചലനങ്ങളും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട് നീ സ്റ്റേജിലേക്കു തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷെ പരിപാടി കാണുന്നതിനിടക്ക് ഞാനറിയാതെ എന്റെ കണ്ണുകള് നിന്റെ നേരെ പാറിവീണുകൊണ്ടിരുന്നു. സ്റ്റേജില് തുടര്ച്ചയായി അവതരിക്കപ്പെട്ട ഓരോ നൃത്തവും നീ ആസ്വദിക്കുന്നതും മത്സരാര്ത്ഥികള്ക്ക് കയ്യടി നൽകി അനുമോദിക്കുന്നതും ഞാന് കൌതുകത്തോടെ ശ്രദ്ധിച്ചു.
അതിനിടക്ക് വീണ്ടും ആകസ്മികതയുടെ മായാജാലം! മനോഹരമായ ഒരു നൃത്താവതരണത്തിനു ശേഷം കാണികള്ക്കൊപ്പം ആവേശത്തോടെ കൈയ്യടിക്കുന്നതിനിടയില് നിന്റെ കൈപത്തി ചെറിയൊരു നഖക്ഷതമേല്പ്പിച്ചുകൊണ്ട് എന്റെ കൈത്തണ്ടയില് വന്നുമുട്ടി. നീയുടനെ മുഖം തിരിച്ച് നനുത്ത പുഞ്ചിരിയോടെ ക്ഷമായാചനം ചെയ്തു. “സോറി”.
“യു ആര് മോസ്റ്റ് വെല്കം “എന്നായിരുന്നു ആ സന്ദര്ഭത്തിന് തീരെ യോജിക്കാത്ത എന്റെ മറുപടി. പുഞ്ചിരിക്കുന്ന നിന്റെ മുഖം എന്റെ കണ്ണുകള്ക്ക് അത്രമാത്രം.
ആകര്ഷണീയമായി തോന്നിയതുകൊണ്ട് മാത്രമാണോ എന്നില്നിന്ന് അങ്ങനെ ഒരു മറുപടി ഉണ്ടായത്? അതോ ആ നിമിഷത്തില് എന്റെ ഹൃദയമാണോ നിന്നോട് സംസാരിച്ചത്?.
സത്യമതായിരുന്നു. എന്റെ ഹൃദയം ഞാൻ പോലുമറിയാതെ നിന്നെ എന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുകയായിരുന്നു.
നിന്നെ പരിചയപ്പെടാനുള്ള ആ അവസരം ഞാന് പാഴാക്കിയില്ല. “ഡാന്സ് വളരെ ഇഷ്ടമാണല്ലേ?”
“ഉം” നീയൊന്ന് മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു.
“പഠിച്ചിട്ടുണ്ടോ?”
“ഉവ്വ്”
തുടര്ന്ന് സംസാരിക്കാന് ഒരു വിഷയം തുറന്നുകിട്ടിയ ഉത്സാഹത്തിലായി ഞാന് ”സ്റ്റേജില് ഇപ്പോള് അവതരിപ്പിക്കുന്നത് ഭാരതനാട്യമല്ലേ?”
“അല്ല. കുച്ചിപ്പുടി”