ഒരു മാസം, ആ കാലയളവ് എങ്ങിനെ പൊയ്പോയി എന്നത് ആ മാസാവസാനം എനിക്ക് മനസ്സിലായതേ ഇല്ല. ജീവിതത്തിൽ യാതൊരു പുരോഗതിക്കു വേണ്ടിയും ഒരുമ്പെടാത്ത, യാതൊരു പുരോഗതിക്കും ദൃശ്യമാകാതെ പൊയ്പോയ ഒരു മാസക്കാലം.
എന്‍റെ തൊഴിലുമായി ബന്ധപ്പെടുന്ന ഫോറൻസിക് സയൻസുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു പുസ്തകം വായിച്ചതാണ് ആകെയുള്ള ഒരു നേട്ടമായി തോന്നിയത്. അതിന്‍റെ എഴുതാപ്പുറങ്ങളിലേക്ക്, കാണാക്കയങ്ങളിലേക്ക് ഊളിയിട്ട് പൊയ്പോയ മനസ്സ്. മാഗി മാഡവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പിന്നീട് ഒന്നും തന്നെ അറിയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അറിയാൻ ശ്രമിച്ചുമില്ല. ഒരു തവണയോ മറ്റോ കുഞ്ഞച്ചൻ ആ കറുത്ത അംബാസിഡർ കാർ ഓടിച്ചു പോകുന്നതായി കണ്ടിരുന്നു.
ബീച്ച് റോഡിലേക്കുള്ള വഴിത്താരയിൽ പൂമരങ്ങൾ പൂത്തുതളിർത്തു നിന്ന പരിസരങ്ങളിൽ ആയിരുന്നു അയാളെ കണ്ടത്. പൂമരച്ചോട്ടിനരികെ പാർക്കു ചെയ്ത കാറിനരികിലേക്ക് ഹൃദയം തകർന്ന് നടന്നു പോകുന്ന മാഗി മാഡം. ആ കാഴ്ച ഏറെ നാൾ മനസിനെ ശക്തിയായി പിടിച്ചുലച്ചിരുന്നു. പിന്നെ അതെക്കുറിച്ച് ഓർക്കാതായി.
പരീക്ഷാക്കാലത്ത് എഴുതിയും വായിച്ചും പഠിച്ചിരുന്ന വസ്തുതകൾ തക്ക സമയത്ത് ഓർമ്മ കിട്ടാത്തതോർത്ത് പരീക്ഷാ ഹാളിലിരുന്ന് മനസ്സുനൊന്തു വ്യസനിച്ചിരുന്നു. മറവി മനുഷ്യനു ദൈവം നല്കിയ വലിയ അനുഗ്രഹങ്ങളിലൊന്നാണെന്ന് ഇന്നറിയുന്നു. മനുഷ്യനെ മുന്നോട്ടു ചലിപ്പിക്കുന്ന ചാലകശക്തി മറവി തന്നെയെന്ന് ചിലപ്പോൾ തോന്നിപ്പോകുന്നു. അനവരതം നീറ്റലുള്ള ഓർമ്മകൾ വന്നു നിറയുമ്പോൾ മനസ്സ് മുന്നോട്ടു ചലിക്കുന്നതെങ്ങനെ? അത് മുറിവേറ്റ മനസ്സിന്‍റെ ഓർമ്മകളെങ്കിലോ? തുടർ ജീവിതം അസാദ്ധ്യം തന്നെ!
ഒരേ പോലെ ആവർത്തിക്കുന്ന ദിനരാത്രങ്ങൾ. ചിലപ്പോൾ ഓഫീസിനു പുറത്തെ ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ സമയവും സ്ഥലവും നിശ്ചലമായി തളം കെട്ടി നിൽക്കുന്നതായി തോന്നും. പിന്നെയാ തോന്നൽ ഈടില്ലാത്തതെന്ന് വ്യക്തമാകും. സ്ഥലകാലങ്ങളെ മറികടന്ന് ഒരാൾ നടത്തിയ യാത്രയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു ലേഖനം പണ്ട് വായിച്ചതോർക്കുന്നു.
കുറെക്കാലം മുമ്പ് റുഡോൾഫ് ഫെന്‍റസ് എന്നൊരു വ്യക്തി തിരക്കേറിയ ഒരു തെരുവിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. ഉടനെത്തന്നെ കാറ് ഇടിച്ച് മരിക്കുകയും ചെയ്തു. അയാൾ കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിലെ വസ്ത്രങ്ങൾ ആണ് ധരിച്ചിരുന്നത്. അയാളുടെ പോക്കറ്റുകളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച വസ്തുക്കൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ നൂറ്റാണ്ടിലേത്. അന്വേഷണത്തിൽ നിന്നും വെളിവായത് അയാൾപോയ നൂറ്റാണ്ടിൽ ഒരു നാൾ അപ്രത്യക്ഷനായ വ്യക്തി എന്നായിരുന്നു. ആ പ്രഹേളികക്ക് ഇന്നും ഉത്തരമില്ല. സമയത്തെ മറികടന്നു കൊണ്ട് ഒരു യാത്ര. ശാസ്ത്ര നിയമങ്ങളെ മറികടന്നുള്ള സംഭവപരമ്പരകൾ. അതിന് സമീകരണവുമില്ല.
ഇവിടെ നിന്നു നോക്കുമ്പോൾ എനിക്കു മുന്നിൽ പുതിയ കെട്ടിടങ്ങൾ ഉയരാനൊരുങ്ങുന്നുണ്ട്. ഉള്ള കെട്ടിടങ്ങൾ പുതിയ നിറമണിയുന്നുണ്ട്. ആളുകളും ആളുകളെ നിറച്ച വാഹനങ്ങളും ജീവബിന്ദുക്കളും എല്ലാം അനവരതം ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തെത്താൻ നിരന്തരം ചലിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇതെല്ലാമായിരിക്കും കാലപ്രയാണത്തിന്‍റെ സൂചനകൾ.
ഓഫീസിലും ഒരു മാറ്റം ഞാൻ കൊണ്ടുവന്നിരിക്കുന്നു. ചിലപ്പോൾ ഇവിടെ കാലം നിശ്ചലമാണെന്നു തോന്നിയാലോ? ബിനാലെയോടുബന്ധിച്ചുള്ള ഒരു ചിത്രപ്രദർശനം കാണാൻ അവസരം ലഭിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിലുടക്കിയ ഒരു ചിത്രം, ഘാലിയുടെ ഉരുകുന്ന വാച്ചുകൾ, അതു കണ്ടപ്പോൾതന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു. പറഞ്ഞ വില കൊടുത്ത് വാങ്ങി. അതിന്ന് ഓഫീസ് ചുമരിന് ഗാംഭീര്യം നൽകുന്ന പ്രസക്തമായ ഒരാഭരണമായി തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നു. മനുഷ്യർ വാച്ചുകൾക്കൊണ്ട് സമയത്തെ അളക്കാൻ തുനിയുന്നതിന്‍റെ വ്യർത്ഥത അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന ഘാലിയുടെ ഉരുകുന്ന വാച്ചുകൾ.
