തമിഴിൽ യേരി എന്നാൽ തടാകം എന്നാണ് അർത്ഥം. തടാകക്കരയിലെ കാട്. അതാണ് യേർക്കാട്. പേരുപോലെ തന്നെയാണ് പ്രദേശവും. സേലം ജില്ലയിലെ ഒരു ഹിൽ സ്റ്റേഷനാണ് യേർക്കാട്.
ചെന്നൈയുടെ വാണിജ്യകേന്ദ്രം ആണ് സേലം. ഇവിടെ നിന്ന് 30 കിലോമീറ്റർ യാത്ര ചെയ്താൽ യേർക്കാടിലെത്താം. വടക്കുകിഴക്കു ഭാഗത്തായിട്ടുള്ള ശെർവരയൻ മലനിരകളാണ് പ്രധാന ആകർഷണം. ഈ മലനിരകളിലാണ് തെക്കിന്‍റെ ആഭരണം എന്നു വിശേഷിപ്പിക്കുന്ന യേർക്കാട്.
കരിംപച്ച പുതച്ച മരങ്ങളും കാപ്പിത്തോട്ടങ്ങളും കുറ്റിക്കാടുകളും ഉൾപ്പെട്ട മോഹിപ്പിക്കുന്ന ജന്തുസസ്യജാലങ്ങൾ തീർച്ചയായും നിങ്ങളെ വിസ്മയിപ്പിക്കും. മനസ്സിൽ അശാന്തിയുടെ ചെറു ഇളക്കമെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഈ സുന്ദരമായ പ്രദേശം തീർച്ചയായും കാണുക.
പച്ചപുതച്ച മലനിരകളെക്കുറിച്ച് പറയും മുമ്പേ അങ്ങോട്ടുള്ള യാത്രയെക്കുറിച്ച് പറയാതിരിക്കാൻ പറ്റില്ല. യേർക്കാടിലേക്ക് യാത്ര പദ്ധതിയിട്ടതിനു ശേഷമാണ് ഈ പാതയിലെ 20 ഓളം ഹെയർപിൻ വളവുകളെക്കുറിച്ച് അറിയുന്നത്.
സേലത്തു നിന്ന് കാറിൽ യാത്ര ആരംഭിക്കുമ്പോൾ നെഞ്ചിടിപ്പ് ഉയർന്നു പോയി. കൊടും വളവുകളിലൂടെയുള്ള യാത്ര ഭയം ജനിപ്പിക്കാറുണ്ട്. എന്നാൽ കുറച്ചു മുന്നോട്ടു പോയപ്പോഴേക്കും എന്‍റെ ഹൃദയമിടിപ്പ് സാധാരണ രീതിയിലേക്ക് മാറി. റോഡുകൾ വളരെ ഭംഗിയായി ഡിസൈൻ ചെയ്തതിനാലും കുണ്ടും കുഴിയുമൊന്നുമില്ലാത്തതിനാലും എന്‍റെ ശ്വാസകോശങ്ങൾ സാമാധാനത്തോടെയും ആഹ്ലാദത്തോടെയും ശ്വാസമെടുത്തു തുടങ്ങി. പാതയോരെത്തെ സംരക്ഷണ ഭിത്തികളും വ്യക്‌തമായ മാർക്കിംഗുകളും കൃത്യമായ സൈൻ ബോർഡുകളും ഡ്രൈവ് സുന്ദരമായ അനുഭവമാക്കി.
ഓരോ ഹെയർപിൻ വളുകളും യാത്രക്കാർ ശ്രദ്ധിക്കത്തക്കവണ്ണമാണ് റോഡിന്‍റെ ഡിസൈനിംഗ്. 1/20 മുതൽ 20/20 വരെയുള്ള വളവുകളെ ഇത്രയേറെ ഭംഗിയായി അപകടരഹിതമായി ഡിസൈൻ ചെയ്തിരിക്കുന്നത് മറ്റൊരു പാതയിലും കണ്ടിട്ടില്ല. അപകടങ്ങൾ പതിയിരിക്കുന്ന ആ പാതയിലൂടെ ഒരു ബട്ടർ സ്മൂത്ത് ഡ്രൈവ് ഞങ്ങൾക്ക് സാധിച്ചു!
ഹെയർപിൻ വളവുകളിൽ വണ്ടി നിർത്തുന്നത് അത്ര എളുപ്പമല്ലെങ്കിൽ കൂടിയും ചില ദൃശ്യങ്ങൾ മനസ്സിലും കാമറയിലെ ഒപ്പിയെടുക്കാൻ അതേ മാർഗ്ഗമുണ്ടായിരുന്നുള്ളു. കാറിന്‍റെ ഓരോ ചക്രമുരുളുമ്പോഴും ഓരോ കാഴ്ചകൾ! പാതയോരത്തെ കാടുകളിലും മരങ്ങളിലും കൂട്ടം കൂടി വാനരന്മാരുടെ ആഘോഷം. താഴെ നിന്ന് മല കയറി 5000 അടി ഉയരത്തിലെത്തിയതു പോലും അറിഞ്ഞില്ലെന്നതാണ് വാസ്തവം. ഒന്നര മണിക്കൂർ കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ മുകളിലെത്തി.
യേർക്കാടിലേക്ക് ഞങ്ങൾ എത്തുമ്പോൾ സമയം പുലർച്ചേ 7.30 ആയതേയുള്ളൂ. സൂര്യകിരണങ്ങൾ മലച്ചില്ലകൾക്കിടയിലൂടെ അരിച്ചെത്തുന്ന കാഴ്ചയിൽ മനസ്സ് ഉഷാറായി.
യേർക്കാടിൽ ആദ്യം സ്വാഗതം ചെയ്യുന്നത് അവിടെത്തെ തടാകം തന്നെയാണ്. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഏക പ്രകൃതിദത്ത തടാകമാണിത്. ചുറ്റും വനത്തിന്‍റെ നിബിഢത, തടാകത്തിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ ചെറു ടൗൺഷിപ്പുമുണ്ട് ഇവിടെ ഹോട്ടലുകൾ യഥേഷ്ടമുണ്ട് താനും. അവിചാരിതമായി സൂര്യൻ തന്‍റെ കിരണങ്ങളെ മടക്കി വിളിച്ച പ്രതീതി. ആകാശമാകെ കരിമേഘങ്ങൾ ഉരുണ്ടുകൂടി. എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും പെയ്യാം… പ്രതീക്ഷിച്ചപോലെ കനത്ത മഴ അലറിപ്പാഞ്ഞുവന്നു. അതിരറ്റ സന്തോഷമാണ് ആ കാഴ്ച നൽകിയത് മണിക്കൂറുകൾക്കുള്ളിൽ രണ്ട് തരം സീസൺ കാണാൻ കഴിയുക. അത്ര ആഹ്ദാകരമായ അനുഭവമായിരുന്നു.
തടാകത്തിന്‍റെ കരയിലെമ്പാടും പലതരം പഴങ്ങൾ കച്ചവടത്തിനു വച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടത് അത്തിപ്പഴമാണ്. നാട്ടിൽ വിളവെടുത്ത തനി അത്തിപ്പഴങ്ങൾ നീളെ നിരത്തി കൂട്ടയിട്ടിരിക്കുന്നു. നാഗ്പൂർ ഓറഞ്ചുകളെക്കാൾ സ്വാദുള്ള ഓറഞ്ചുകൾ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്ന് അവിടത്തെ കച്ചവടക്കാർ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
യേർക്കാട് ഓറഞ്ച് ചെറുതും മധുരമുള്ളതും ധാരാളം നീരുള്ളതുമാണ്! കസ്റ്റാഡ് ആപ്പിൾ രണ്ടു തരമുണ്ട്. വടക്കേന്ത്യയിൽ കാണുന്ന തരമല്ലാതെ മധുരവും ചവർപ്പും കലർന്ന തരം സീതപ്പഴം ഇവിടത്തെ സവിശേഷതയാണ്. ഈ പഴത്തിന്‍റെ ഗുണമേന്മകളെക്കുറിച്ച് കച്ചവടക്കാരൻ നല്ല വാക്ചാതുതിയൊടെ വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇതിലടങ്ങിയ വിറ്റാമിൻ എ, സി, ബി6, മെഗ്നീഷ്യം, പൊട്ടാസ്യം ഫൈബർ, നിയാസിൻ തുടങ്ങിയ ഘടകങ്ങൾ ചർമ്മത്തിനും മുടിയ്ക്കും ആരോഗ്യം നൽകുമെന്ന് അവർ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നത് ശരിക്കും കൗതുകമുണർത്തി. രക്‌തസമ്മർദ്ദം, ആസ്തമം, പ്രമേഹം, തുടങ്ങിയവയെപ്പോലും പരിഹരിക്കാൻ ശേഷിയുള്ള അതിശയപ്പഴം എന്നു കേൾക്കുമ്പോൾ കുറേപ്പേർ വാങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വിൽക്കുന്ന പഴങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള അയാളുടെ അറിവ് തന്നെയാണ് ഞങ്ങളെയും ആ പഴം വാങ്ങാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചത്.
തടാകത്തിൽ അൽപം അകലെയുള്ള രാജരാജേശ്വരി ക്ഷേത്രപരിസരത്ത് ഉണക്കിയ മുളക് വാങ്ങാൻ കിട്ടും. 15 മുളകിന് 30 രൂപ കൊടുത്ത് ഞങ്ങൾ വാങ്ങി. കുരുമുളക് ചെടികളിൽ കുരുമുളക് ഉണ്ടായിക്കിടക്കുന്ന കാഴ്ചയും വളരെ കൗതുകകരമായിരുന്നു. മൂപ്പെത്താത്ത കുരുമുളക് കുറച്ച് അടർത്തി രുചിച്ചു നോക്കി. ആ രുചിയുടേയും എരിവന്‍റെയും സുഗന്ധത്തിന്‍റെയും ഫ്രഷ്നസ് ശരീരത്തിലെമ്പാടും നിറയുന്ന പോലെ.
ഒരു ദിവസത്തെ യാത്രയുടെ അന്തിമ ഘട്ടത്തിലേക്ക് കടക്കാറായിരിക്കുന്നു. പ്രകൃതിയുടെ സൗന്ദര്യവും തനിമയും നാട്ടുരുചികളും ഇനിയും എവിടെയങ്കെിലും ഉണ്ടോ. ഒരാൾക്ക് 550 രൂപ കൊടുത്താൽ ഡെസ്റ്റിനേഷനുകൾ സന്ദർശിച്ചു വരാനുള്ള പാക്കേജുണ്ട് അവിടെ. പകോഡ പോയിന്‍റ് എന്നു കേട്ടപ്പോൾ ഞങ്ങൾ അവിടെ പോകാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഹോട്ട് പകോഡകളും മണവും സ്വാദും ഓർത്തപ്പോൾ ഞങ്ങൾ വളരെ സന്തോഷപൂർവ്വം ആ ഡെസ്റ്റിനേഷൻ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ആ പോയിന്‍റിലെത്തി. ഡ്രൈവർ കാർ നിർത്തിയ ഭാഗത്ത് പകോഡ കടകൾ ഒന്നും തന്നെയില്ല.
ഇതാണ് പഗോഡ പോയിന്‍റ്. ഒരു അക്ഷരത്തിന്‍റെ ഉച്ചാരണത്തിലെ വ്യത്യാസം കൊണ്ടുണ്ടായ അമളി. അപ്പോഴാണ് ഞങ്ങൾക്ക് മനസ്സിലായത്. നാല് കൽത്തൂണുകൾ നാട്ടിയ ഒരു പ്രദേശം. ആ ഭാഗത്ത് ആദിവാസികൾ ഒത്തുകൂടുന്ന സ്ഥലമാണത്രേ അത്. സത്യത്തിൽ ചിരിക്കണോ കരയണോ എന്ന മട്ടിലായി ഞങ്ങൾ. നല്ല പക്കവട മോഹിച്ചു വന്ന ഞങ്ങളെ വരവേറ്റത് നാലു കരിങ്കൽ തൂണുകൾ! (പിന്നീട് ഇതേക്കുറിച്ചോർത്തപ്പോഴെക്കെ ചിരിപൊട്ടി എന്നതു വാസ്തവം)
എന്തായാലും ഭക്ഷണം മോഹിച്ചു ചെന്ന ഞങ്ങൾക്ക് സവാളയും കായയും കോളിഫ്ളവറും ഉരുളക്കിഴങ്ങും ചേർത്ത ഒരു വിഭവം കിട്ടി. ഒപ്പം ചട്നിയുടെ അപൂർവ്വ കോമ്പിനേഷൻ! അതു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ചൂടുള്ള മുളക് പക്കവട ഒരു സ്ത്രീ നടത്തുന്ന ചെറിയ കടയിൽ ഞങ്ങളെ കാത്തിരിപ്പുണ്ടായിരുന്നു! പക്ഷേ അവിടെ ഇരുന്ന് കഴിക്കാനൊന്നും പറ്റില്ല. വേവിച്ച കപ്പലണ്ടി ഇവിടത്തെ മറ്റൊരു ആകർഷണമാണ്. ഒരു പ്രത്യേക സ്വാദ് ഇവയ്ക്കുണ്ട്. ഒരു പേപ്പർ പൊതിയിലാണ് ഇവ സെർവ്വ് ചെയ്യുന്നത്, പക്ഷേ സ്വാദ് അവാച്യം. എവിടെയും കോഫി കിട്ടും. അതിന്‍റെയും സ്വാദ് ആസ്വാദ്യകരമായിരുന്നു. കാപ്പിത്തോട്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ചുണ്ടാക്കിയ നാടൻ കാപ്പിയുടെ സ്വാദും തനിമയും ആവോളമുണ്ട്.
ഈ മലനിരകളുടെ ഉയരം 5300 അടിയാണ്. ഇവിടെ നിന്നുള്ള കാഴ്ചകൾ മറ്റേതു പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകളോടും കിടപിടിക്കുന്നതാണ്.
മലനിരകൾക്കുള്ളിൽ ഒരു ഗുഹാക്ഷേത്രമുണ്ട്. ഇവിടെ ചിത്രങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിന് വിലക്കേർപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഈ ഭാഗത്തുള്ള കൊടും കാടുകളും ശക്‌തിയായി വീശുന്ന കാറ്റും ഒട്ടൊരു ഭയം ജനിപ്പിക്കും. എങ്കിലും ഇവിടെയും പുറത്തേക്കു വന്നാൽ ഫോട്ടോ എടുത്തു കൊടുക്കാൻ തയ്യാറായി വരുന്ന ആളുകളെ കാണാം. വീശിയടിക്കുന്ന തണുത്ത കാറ്റിൽ കൂടുതൽ നേരം നിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. താപനില അപ്പോഴേക്കും 12 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസിൽ എത്തി. യെർക്കാടിൽ താപനില പരമാവധി 29 ഡിഗ്രിയാണ്.
തിരിച്ചുള്ള ഇറക്കവും യാത്രയും വളരെ ഫണ്ണിയായിരുന്നു. ഹെയർ പിൻ വളവുകളെ പ്രണയിച്ചുകൊണ്ട് ആ മടക്കത്തിൽ ഞങ്ങൾ ശാന്തസുന്ദരമായ ആ തടാകക്കരയോട് വീണ്ടും വരാമെന്ന് വാക്ക് കൊടുത്ത് വിട പറഞ്ഞു.
