പാർക്കിംഗ് ഏരിയയിൽ കാർ നിർത്തിയ ശേഷം ഡ്രൈവർ തിടുക്കപ്പെട്ട ലഗേജുകൾ ഓരോന്ന് എടുത്ത് പുറത്ത് വെച്ചു. ശാലിനിയും മകനും ഡോർ തുറന്നു കാറിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും ഓടിയടുത്ത പോർട്ടറോട് ലഗേജുകൾ എടുത്ത് പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ എത്തിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ട ശേഷം ശാലിനി മകന്‍റെ കയ്യും പിടിച്ച് പതിയെ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നാലെ ലഗേജും തൂക്കിപിടിച്ചുകൊണ്ട് ഡ്രൈവറും പോർട്ടറും നടന്നു. ഒരാഴ്ച മുമ്പ് ഡൽഹിയിലെത്തിയതായിരുന്നു ശാലിനിയും മകനും. ഇനി നേരെ കൊച്ചിയിൽ ഇളയ ജേഷ്ഠനെ കാണാൻ പോകണം.
ട്രെയിൻ എത്തുന്നതും നോക്കി അവൾ മകനൊപ്പം റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് ട്രെയിൻ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ എത്തി. യാത്രക്കാർ ഓരോരുത്തരായി തിടുക്കപ്പെട്ട ട്രെയിനിൽ കയറിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ശാലിനിയുടെ ലഗേജുകൾ ഓരോന്നായി ട്രെയിനിൽ കയറ്റി വെച്ചശേഷം പോർട്ടർ പണവും വാങ്ങി പോയി.
ശാലിനി ജനാലയ്ക്ക് അടുത്തായി ഇരുന്നു. എതിർവശത്ത് ഇരുന്ന മകൻ പ്ലാറ്റ്ഫോമിലൂടെ തലങ്ങും വിലങ്ങും നടന്നുപോകുന്ന യാത്രക്കാരെ കൗതുകത്തോടെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. തനിച്ച് ഇത്രയും ദൂരം യാത്ര ചെയ്യുന്നത് ഇതാദ്യമായിട്ടാണ്. ട്രെയിൻ വലിയൊരു മുരൾച്ചയോടെ പതിയെ നീങ്ങിയപ്പോഴേക്കും എന്തുകൊണ്ടോ ശാലിനിയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. മറ്റ് യാത്രക്കാർ കാണാതെ അവൾ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു. അപ്പോഴേക്കും കൺമുന്നിലൂടെ ദൃശ്യങ്ങൾ വളരെ വേഗം പിന്നോട്ട് ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. അവളുടെ മനസ്സും ഭൂതകാലത്തിലേക്ക് സഞ്ചരിച്ചു തുടങ്ങി.
അമ്മ മരിച്ചിട്ട് രണ്ടു വർഷമായി. അമ്മയുള്ളപ്പോൾ എല്ലാ അവധിക്കാലത്തും എല്ലാവരും തറവാട്ട് വീട്ടിൽ ഒത്തുകൂടുന്നതായിരുന്നു പതിവ്. ആ സമയത്ത് ഓരോ അവധിക്കാലവും സന്തോഷത്തിന്‍റെ കാലമായിരുന്നു. അമ്മയുടെ മടിയിൽ തലചായ്ച്ച് കിടന്ന് മുംബൈയിലെ ഓരോരോ വിശേഷങ്ങൾ പറയാനുള്ള ആവേശമായിരുന്നു. പക്ഷേ… രണ്ടു വർഷങ്ങൾക്കുശേഷം കൂടപ്പിറപ്പുകളെ കാണാൻ പോകുന്നത് ഇതാദ്യമായിട്ടാണ്.
വീട്ടിൽ നിന്നും ചെറിയേട്ടന്‍റെയും ഭാര്യയുടെയും ഫോൺ അടിക്കടി വന്നിരുന്നത് കൊണ്ട് വീട്ടുവിശേഷങ്ങളും നാട്ടുവിശേഷങ്ങളും അപ്പപ്പോൾ അറിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. അതുപോലെ വല്യേട്ടനും ഭാര്യയും അവളെ എല്ലാ അവധിക്കാലത്തും ഡൽഹിയിലേക്ക് ക്ഷണിക്കുമായിരുന്നു. എങ്കിലും എന്തുകൊണ്ടോ എങ്ങോട്ടും പോകാൻ തോന്നിയിരുന്നില്ല. പക്ഷേ ഇത്തവണ 15 ദിവസം ചേട്ടന്മാർക്കൊപ്പം ചെലവഴിക്കാൻ വേണ്ടി ഇറങ്ങി പുറപ്പെടുകയായിരുന്നു. ഒരാഴ്ച വല്യേട്ടന്‍റെ കൂടെയും അടുത്തൊരാഴ്ച ചെറിയേട്ടനൊപ്പവും.
കഴിഞ്ഞ ഒരാഴ്ചയായി ഡൽഹിയിൽ വല്യേട്ടനൊപ്പം ആയിരുന്നു അവൾ. ഡൽഹിയിൽ ഒരു ബഹുരാഷ്ട്ര കമ്പനിയിലെ ഉയർന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥരാണ് വല്യേട്ടനും ചേച്ചിയും. അവരുടെ രണ്ടു മക്കളും അവിടെത്തന്നെയുള്ള ഒരു മുന്തിയ റസിഡൻഷ്യൽ സ്കൂളിലാണ് പഠിച്ചിരുന്നത്. കുട്ടികളുടെ കാര്യം ശരിയാവണ്ണം ശ്രദ്ധിക്കാൻ സമയം ലഭിക്കാത്തതിനാലാണ് വല്യേട്ടനും ചേച്ചിയും അവരെ ഹോസ്റ്റലിൽ നിർത്തി പഠിപ്പിച്ചിരുന്നത്.
അമ്മയുള്ളപ്പോൾ സഹോദരങ്ങൾ എല്ലാവരും കുടുംബസമേതം കൊച്ചിയിലെ തറവാട്ട് വീട്ടിൽ ഒത്തുചേരുകയാണ് പതിവ്. വീട്ടിൽ അതൊരു ഉത്സവമായിരുന്നു. വീട്ടിലെത്തുമ്പോഴൊക്കെ എപ്പോഴും അമ്മയുടെ പിറകെ നടന്നിരുന്നതിനാൽ ചേട്ടന്മാരുടെ ഭാര്യമാരുമായി അത്രയ്ക്ക് അടുത്ത് ഇടപഴകേണ്ടിയും വന്നിരുന്നില്ല. ഏറെ ജോലിത്തിരക്കുള്ള ആളായതിനാൽ മൂത്ത ചേട്ടനും കുടുംബവും കുറച്ചു ദിവസം മാത്രമേ വീട്ടിൽ തങ്ങിയിരുന്നുള്ളൂ.
ഇത്തവണ വല്യേട്ടൻ ഏറെ നിർബന്ധിച്ചതിനാൽ ആണ് രണ്ട് ചേട്ടന്മാരെയും കാണാൻ യാത്ര പുറപ്പെട്ടത്. അതുകൊണ്ട് ന്യൂഡൽഹി സ്റ്റേഷനിൽ ട്രെയിൻ ഇറങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിനിടയിൽ വല്യേട്ടനെയും ചേച്ചിയെയും തിരഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. പക്ഷേ സ്റ്റേഷനിൽ അവർക്ക് പകരം ഡ്രൈവറാണ് അവളെയും മകനെയും സ്വീകരിക്കാൻ എത്തിയത്. അവളുടെ മനസ്സിനത് വല്ലാത്തൊരു ആഘാതമായി. വല്യേട്ടനും ചേച്ചിയും ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ജോലി തിരക്കുകൾ ഉള്ളത് കൊണ്ടാവും സ്റ്റേഷനിൽ എത്താതിരുന്നത് എന്ന് ഓർത്ത് സമാധാനിക്കുകയായിരുന്നു അവൾ.
കാറിൽ കയറി വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോഴും നിരാശയായിരുന്നു ഫലം. വീട്ടിൽ വേലക്കാരികൾ മാത്രം. അവർ ഉടൻ തന്നെ ശാലിനിക്കും കുട്ടിക്കും വേണ്ട ഭക്ഷണം ഒരുക്കി വെച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ചേച്ചിയുടെ ഫോൺ വന്നു. സോറി ശാലിനി, ഇന്നൊരു അത്യാവശ്യ മീറ്റിംഗ് ഉണ്ടായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാ, ചേട്ടനും എന്തോ അർജന്‍റ് അപ്പോയിൻമെന്‍റ് ഉണ്ട്. ഞങ്ങൾ എത്താൻ വൈകുന്നേരം ആകും. ഭക്ഷണം എടുത്ത് കഴിക്കണം.
അത്രയും പറഞ്ഞശേഷം ചേച്ചി ഫോൺ കട്ട് ചെയ്തു. അവളും യാന്ത്രികമായി ഫോൺ വച്ചു. അമ്മയുടെ മരണശേഷം ആദ്യമായി വല്യേട്ടനെയും കുടുംബത്തെയും കാണാൻ വരികയാണ്. വല്യേട്ടനെയും കുടുംബത്തെയും കാണാൻ മനസ്സ് തുടിക്കുകയായിരുന്നു. പക്ഷേ അത്തരം ഒരു ആവേശം അവരിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും അവൾ സ്വയം സമാധാനിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു.
യാത്രാക്ഷീണം മൂലം ശാലിനിയും മകനും നേരത്തെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കിടന്നു. രാത്രി 8 മണി ആയതോടെയാണ് വല്യേട്ടനും ചേച്ചിയും എത്തിയത്. രണ്ടു വർഷത്തിനു ശേഷമുള്ള കൂടിക്കാഴ്ച ആയതിനാൽ വല്യേട്ടനോടും ചേച്ചിയോടുമുള്ള പരാതിയും പരിഭവവും അവൾ മറന്നിരുന്നു. ശാലിനിയോട് യാത്രാ വിശേഷങ്ങൾ ആരാഞ്ഞശേഷം രണ്ടുപേരും ഫ്രഷ് ആകാൻ ആയി സ്വന്തം മുറിയിലേക്ക് പോയി. ശാലിനി മുറിയിൽ ഒറ്റയ്ക്കായി. യാത്രാ ക്ഷീണം ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ മകൻ നേരത്തെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഉറങ്ങിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഇരുവരും കുളികഴിഞ്ഞ് തയ്യാറായി ഡൈനിംഗ് റൂമിൽ എത്തി. അപ്പോഴേക്കും വേലക്കാരി അവർക്കെല്ലാവർക്കും ആയി ഭക്ഷണം ചിട്ടപ്രകാരം വിളമ്പി വച്ചിരുന്നു. മൂവരും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നു.
ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നതിനിടെ വല്യേട്ടനും ചേച്ചിയും അവളോട് ഓരോരോ വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. എങ്കിലും അവരുടെ സംസാരത്തിൽ ഒരു അകൽച്ചയുടെ നിഴൽ പതിഞ്ഞിരുന്നു. വളരെ കൃത്യമായി അളന്നു മുറിച്ചുള്ള പെരുമാറ്റവും സംസാരവും. എല്ലാറ്റിലും ഒരു പരിധിയും കൃത്യതയും പാലിക്കപ്പെടണമെന്ന നിർബന്ധ ബുദ്ധിയോടെയുള്ള വല്യേട്ടന്‍റെയും ചേച്ചിയുടെയും സമീപനം ശാലിനിയെ നോവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇങ്ങോട്ട് വരേണ്ടി ഇരുന്നില്ലെന്ന് അവളുടെ മനസ്സ്കേണുകൊണ്ടിരുന്നു. ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം അവർ തിടുക്കപ്പെട്ട് ഉറങ്ങാൻ പോയി. ശാലിനിയും മകനടുത്തായി വന്നു കിടന്നു. യാത്രാ ക്ഷീണം ഏറെ ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും എന്തുകൊണ്ടോ ശാലിനിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല.
ചേട്ടന്‍റെ രണ്ടു മക്കളും ഹോസ്റ്റലിൽ നിന്നാണ് പഠിച്ചിരുന്നത്. നാളെ ഞായറാഴ്ച ആയതിനാൽ കുട്ടികൾ വീട്ടിലെത്തുമെന്ന് ചേച്ചി ശാലിനിയോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. കുട്ടികൾ എത്തുമ്പോഴേക്കും സ്ഥിതിഗതികൾ ശരിയാവുമെന്ന ധാരണയോടെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചു കിടന്നതിനാൽ അവൾ എപ്പോഴോ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതിവീണു.
നേരം വെളുത്ത ഉടനെ ശാലിനി ഉണർന്നു. അവൾ പതിയെ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാതെ മുറിക്ക് പുറത്തിറങ്ങി. വീട് ആകെ ശൂന്യമായിരിക്കുന്നതുപോലെ. വേലക്കാർ മുതൽ വീട്ടു ഉടമസ്ഥൻ വരെ നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്നു.
പ്രത്യേകിച്ച് ചെയ്യാനായി ഒന്നുമില്ലാത്തതിനാൽ അവൾ ഏറെ നേരം ബാൽക്കണിയിൽ അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും വെറുതെ നടന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് അടുക്കളയിൽ പാത്രങ്ങൾ അനങ്ങുന്ന ശബ്ദം കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി. ചേച്ചി ആയിരിക്കുമെന്ന ധാരണയിൽ അവൾ അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് നോക്കി. വേലക്കാരി ആയിരുന്നു അത്. പ്രാതൽ ഉണ്ടാക്കാനുള്ള തിരക്കിലായിരുന്നു അവൾ.
മാഡം, ചായ തയ്യാറായിട്ടുണ്ട്. തമിഴ്ചുവയുള്ള മലയാളത്തിൽ വേലക്കാരി ശാലിനിയോട് പറഞ്ഞു.
ചേട്ടനും ചേച്ചിയും ഉണരട്ടെ. അപ്പോൾ മതി.
സാഹബും മേംസാബും ഉണരാൻ 8- 9 മണിയാവും. ഇന്ന് അവധിയല്ലേ മാഡം. പിന്നെ സാഹബ് കുട്ടികളെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വരാൻ പോകും.
വേലക്കാരി കപ്പിൽ പകർന്നു നൽകിയ ചായയുമായി ശാലിനി വീണ്ടും ബാൽക്കണിയിൽ വന്നിരുന്നു. ഏറെ നേരം കഴിഞ്ഞ് ഉണർന്ന വല്യേട്ടൻ കുളിച്ച് തയ്യാറായി കുട്ടികളെ കൊണ്ടുവരാൻ പുറപ്പെട്ടു.
അതുകഴിഞ്ഞ് ഉണർന്ന ചേച്ചിയും ബാൽക്കണിയിൽ എന്‍റെ അടുത്തേക്ക് വന്നിരുന്നു. ചേച്ചിയുടെ സംസാരത്തിലുടനീളം ഒരുതരം ഗർവ് നിഴലിച്ചിരുന്നു. ആർക്കും കീഴടക്കാൻ ആവാതെ ചുറ്റും ഒരു വൻമതിലോടുകൂടിയ കൂറ്റൻ കോട്ട പോലെയായിരുന്നു ചേച്ചി.
സാമാന്യരീതിക്ക് നിരക്കാത്ത ചേച്ചിയുടെതായ ചില യുക്തികൾ അവളെ പലപ്പോഴും കുത്തി നോവിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. വീട്ടിലെ അന്തരീക്ഷത്തിന് പോലും അതേ കൃത്രിമത്വം. എന്തെല്ലാം മോഹങ്ങൾ ആയിരുന്നു. ചേച്ചിയുടെ അടുത്തിരുന്ന പഴയ കഥകൾ ഒക്കെ പറഞ്ഞ് രസിച്ച്… അമ്മയുടെ ഓർമ്മകളെ അയവിറക്കി. പക്ഷേ ആ പ്രതീക്ഷകൾക്ക് ഇനി ഇവിടെ സ്ഥാനമില്ല. വല്യേട്ടന്‍റെയും ചേച്ചിയുടെയും ജീവിതം ഏതാണ്ട് യന്ത്രസമാനമായി അവൾക്ക് തോന്നി. ഇരുവരും പരസ്പരം മനസ്സ് തുറന്ന് ചിരിക്കാറു പോലും ഇല്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞ് വല്യേട്ടൻ കുട്ടികളെയും കൂട്ടി വന്നു. കുട്ടികളുടെ വരവ് ബോറടിച്ചിരുന്ന മകന് ഒരാശ്വാസം ആകുമല്ലോ എന്ന് അവൾ ഓർത്തു. അവിടെയും കണക്കുകൂട്ടലുകൾ പിഴച്ചു.
ഇരു കുട്ടികളും വളരെ ഔപചാരികമായി അവരെ നോക്കി അഭിവാദ്യം ചെയ്തു. അതിനുശേഷം ശാലിനിയോട് എന്തോ ഒന്നു രണ്ടു വാക്കുകൾ ഉരിയാടിയ ശേഷം അവർ മമ്മിയോടും പപ്പയോടും സ്കൂൾ വിശേഷങ്ങൾ പറയാൻ തിടുക്കം കാട്ടി. സ്കൂളിലെയും കൂട്ടുകാരുടെയും അധ്യാപകരുടെയും വിശേഷങ്ങളെക്കുറിച്ച് വാതോരാതെ കുട്ടികൾ വല്യേട്ടനോടും ചേച്ചിയോടും പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. ശാലിനിയുടെയും മകന്‍റെയും സാന്നിധ്യം കുറെ നേരത്തേക്ക് അവർ നാലുപേരും മറന്നതുപോലെ.
ചേച്ചി കുട്ടികൾക്കായി അവർക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള രീതിയിൽ ഉച്ചഭക്ഷണം ഒരുക്കി. എന്നാൽ തന്‍റെ മകന്‍റെ ഇഷ്ടത്തെപ്പറ്റി അവർ യാതൊരു കാര്യവും അന്വേഷിക്കാത്തതിൽ ശാലിനി കുണ്ഠിതപ്പെട്ടു. വൈകുന്നേരത്തോടെ ചേട്ടൻ കുട്ടികളെ ഹോസ്റ്റലിൽ കൊണ്ടുവിട്ടു. രാത്രി വല്യേട്ടനും ചേച്ചിയും ശാലിനിയേയും മകനെയും കൂട്ടി ഡൽഹിയിലെ മുന്തിയ ഒരു ഹോട്ടലിൽ കയറി ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.
പിറ്റേന്ന് മുതൽ ചേട്ടനും ചേച്ചിയും പതിവ് ദിനചര്യയിലേക്ക് മടങ്ങി. അവധി കിട്ടില്ലെന്നത് ഒരു തരം ഒഴിഞ്ഞുമാറലല്ലേ. അല്ലെങ്കിൽ ദിവസം മുഴുവനും ശാലിനിക്കും മകനും ഒപ്പം വീട്ടിൽ നിൽക്കുക എന്നത് അവരെ സംബന്ധിച്ച് ബോറടിപ്പിക്കലാവുമോ… ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല. ഇടയ്ക്ക് ഒരു ദിവസം വല്യേട്ടനും ചേച്ചിയും ശാലിനിയെയും മകനെയും കൂട്ടി ഷോപ്പിങ്ങിനു പോയി. അവർക്ക് വിലപിടിപ്പുള്ള വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങി നൽകി. മകന് വിലപിടിപ്പുള്ള കളിപ്പാട്ടങ്ങളും. പണം വാരിക്കോരി ചെലവഴിച്ച് വിലപിടിപ്പുള്ള സമ്മാനങ്ങൾ കൊടുക്കുക… അതിലവസാനിപ്പിക്കുകയാണോ ബന്ധങ്ങളുടെ തീവ്രത.
അസ്വസ്ഥത പൂണ്ട മനസ്സും പേറിയാണ് ശാലിനിയും മകനും ഡൽഹിയിൽ നിന്നും മടങ്ങിയത്. വല്യേട്ടൻ ഓഫീസിൽ എത്തിയശേഷം ശാലിനിക്കും മകനും റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ പോകാനായി കാർ അയച്ചുകൊടുത്തു. അവർ കാറിൽ കയറി നേരെ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി. അതുകൊണ്ടാവാം ചെറിയേട്ടന്‍റെ അടുത്ത് പോകാനും അവൾക്ക് തീരെ താല്പര്യം തോന്നിയില്ല.
ട്രെയിനിൽ ജനാലയ്ക്ക് അടുത്തായി ഇരുന്ന ശാലിനിയുടെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞു പോയി. പക്ഷേ നാട്ടിലേക്ക് ഡൽഹിയിൽ നിന്നും മുൻകൂട്ടി ടിക്കറ്റ് ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നതിനാൽ തിരിച്ചു മുംബൈയിലേക്ക് മടങ്ങി ചെല്ലുന്നതും അബദ്ധമാണ്.
പെട്ടെന്ന് തിരിച്ചു ചെന്നാൽ രാജേഷ് കാരണമാരായും. രാജേഷിനോട് വല്യേട്ടനെയും ചേച്ചിയെയും പറ്റി എങ്ങനെയാണ് മോശമായി പറയുക. പറയാനാണെങ്കിൽ തന്നെ എന്ത് പറയാൻ. മനസ്സ് വേദനിച്ചെന്നോ… അതെല്ലാം കേവലം തോന്നലുകൾ അല്ലേ.
നഷ്ടബോധം നിറഞ്ഞ മനസ്സുമായിട്ടായിരുന്നു ശാലിനിയുടെ യാത്ര. അതിനാൽ ചെറിയേട്ടനെയും ചേച്ചിയെയും കാണാനുള്ള തിടുക്കവും ആവേശമൊന്നും അവളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അവരെങ്ങനെ പെരുമാറിയാലും അതെല്ലാം അഭിമുഖീകരിക്കാൻ ശാലിനി തയ്യാറായിരുന്നു. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരാഴ്ച കഴിച്ചുകൂട്ടി മുംബൈയിൽ മടങ്ങിയെത്തിയാൽ മതി.
ട്രെയിൻ എറണാകുളം സൗത്ത് സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി. സ്റ്റേഷനിൽ ചേട്ടനെയും ചേച്ചിയെയും കാണാനുള്ള അടക്കാനാവാത്ത ആവേശം ഒന്നും അവളിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ട്രെയിനിൽ കയറിയ പോർട്ടറോട് അവൾ ലഗേജുകൾ എടുക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. പോർട്ടർ ലഗേജ്മെടുത്ത് മുന്നോട്ട് നടന്നു. പിന്നാലെ മകന്‍റെ കയ്യും പിടിച്ച് ശാലിനിയും ട്രെയിനിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.
സ്റ്റേഷനിൽ ഇറങ്ങിയ ഉടനെ അത്ഭുതകരമായ കാഴ്ച കണ്ട് അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. മുന്നിൽ ചെറിയേട്ടനും ചേച്ചിയും. ചേച്ചി ഓടിവന്ന് അവളെ മാറോട് ചേർത്തു. ചേച്ചിയുടെ സ്നേഹപൂർണ്ണമായ സ്പർശം അവളിൽ അമ്മയെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകൾ ഉണർത്തി. എന്തുകൊണ്ടോ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. വല്യേട്ടന്‍റെയും ചേച്ചിയുടെയും നീരസം കലർന്ന പെരുമാറ്റമോ അതോ ചെറിയേട്ടന്‍റെയും ചേച്ചിയുടെയും സ്നേഹ വാത്സല്യങ്ങൾ നിറഞ്ഞ സമീപനമായിരുന്നോ… അതോ അമ്മയെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകളോ… ഒന്നും അപ്പോഴും വ്യക്തമല്ലായിരുന്നു.
ഒടുവിൽ ചേച്ചി സംസാരിച്ചു തുടങ്ങി. രണ്ടു വർഷമായി നീ വന്നിട്ട്. അമ്മയില്ലെന്ന് കരുതി ഞങ്ങളെയൊക്കെ മറന്നു കളയാമോ. നിന്നെ ഒന്ന് കാണാൻ ഞങ്ങൾ എത്രമാത്രം കൊതിച്ചെന്നോ. ഞാനും നിനക്ക് അമ്മയെ പോലെയല്ലേ.
ചേച്ചിയുടെ സ്നേഹം കലർന്ന അധികാര ഭാവം മനസ്സിനെ വല്ലാതെ കുളിരണിയിച്ചു. ചെറിയേട്ടൻ സന്തോഷവും സങ്കടവും നിറഞ്ഞ വികാരത്തോടെ അവളെ തന്നെ ഏറെ സമയം നോക്കി നിന്നു.
ചെറിയേട്ടനും ചേച്ചിയും മകനെ പൊക്കിയെടുത്ത് കവിളിൽ തുരുതുരെ ഉമ്മ വച്ചു.
ചെറിയേട്ടൻ സ്റ്റേഷന് പുറത്ത് കടന്നയുടനെ ഒരു ഓട്ടോറിക്ഷ വിളിപ്പിച്ചു. ലഗേജുകൾ റിക്ഷയ്ക്ക് മുകളിലും ബാക്കിയുള്ളത് പിന്നിലും വച്ചശേഷം അവരെല്ലാവരും കൂടി റിക്ഷയിൽ കയറി നേരെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു.
ശാലിനി ഓട്ടോറിക്ഷക്കാരന് പണം കൊടുക്കാൻ ഒരുങ്ങിയ ഉടൻ ചെറിയേട്ടൻ അവളെ തടഞ്ഞു. ചേച്ചി പ്രാതലിനൊപ്പം പലതരം പലഹാരങ്ങൾ തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു. ടേബിളിൽ നിറയെ വിഭവങ്ങൾ… അവൾക്ക് പെട്ടെന്ന് അമ്മയെ കുറിച്ച് ഓർമ്മ വന്നു. അമ്മയും ഇതുപോലെയായിരുന്നു. ശാലിനി വരുന്നു എന്ന് അറിയുമ്പോഴേ അമ്മ ദിവസങ്ങൾക്കു മുമ്പേ ഒരുക്കങ്ങൾ തുടങ്ങുമായിരുന്നു.
ചേച്ചി ഇന്നലെ ഉറങ്ങിയില്ലെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ? എന്തെല്ലാമാ ഉണ്ടാക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നത്. ശാലിനി അത്ഭുതത്തോടെ ഓരോ വിഭവങ്ങൾ നോക്കി.
പിന്നെ… എനിക്കിത് ചെയ്യാതിരിക്കാനാവുമോ, രണ്ടു വർഷത്തിനുശേഷം വരികയല്ലേ നീ. ചേച്ചിയുടെ പരിഭവം വീണ്ടും അണപൊട്ടി.
ശരിക്കും അമ്മയെ പോലെ…സ്നേഹത്തിന്‍റെ ഒരു കടൽ. ശാലിനി ചേച്ചിയെ തന്നെ ഉറ്റു നോക്കിയിരുന്നു.
ചേച്ചി, ഇന്ന് ഓഫീസിൽ പോകുന്നില്ലേ? ശാലിനി വിഷയം മാറ്റി.
നിന്നെ ഇവിടെ ഇരുത്തിയിട്ട് പോകുകയോ? ഞാൻ ഒരാഴ്ച ലീവ് എടുത്തിരിക്കുകയാണ്. ചേച്ചി ഉത്സാഹത്തോടെ പറഞ്ഞു. ശാലിനി അത്ഭുതത്തോടെ ചേച്ചിയെ നോക്കി.
വല്യേട്ടന്‍റെ വീട്ടിൽ കിട്ടിയ സ്വീകരണത്തെക്കുറിച്ച് അവൾ ഒരു നിമിഷം ഓർത്തുപോയി.
ചെറിയേട്ടനും ചേച്ചിയും മക്കളും ശാലിനിയുടെയും മകന്‍റെയും സുഖസൗകര്യങ്ങൾ അന്വേഷിക്കുന്നതിൽ സദാ ജാഗരൂകരായിരുന്നു. ചെറിയേട്ടന്‍റെ മക്കൾ അമ്മായി പറയുന്നത് എന്തും സാധിച്ചു കൊടുക്കാൻ തയ്യാറായി നിന്നു. ഉച്ചഭക്ഷണവും കെങ്കേമം ആയിരുന്നു. ശാലിനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട കറികൾ ചേച്ചി പ്രത്യേകം തയ്യാറാക്കിയിരുന്നു.
അമ്മ ഉണ്ടാക്കിയിരുന്ന വിഭവങ്ങൾക്ക് നല്ല രുചിയായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ആ രുചിയുടെ ലോകത്തേക്ക് മടങ്ങി വന്നതുപോലെ ശാലിനിക്ക് തോന്നി.
രാത്രിയിൽ കുട്ടികൾ മൂന്നുപേരും ഒരു മുറിയിൽ കിടന്നു. ചെറിയേട്ടൻ സോഫയിൽ കിടക്കാനായി ബെഡ്ഷീറ്റ് വിരിച്ചു. നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ബെഡ്റൂമിൽ കിടന്നോ… നിങ്ങൾക്ക് രണ്ടുപേർക്കും ധാരാളം സംസാരിക്കാൻ കാണുമല്ലോ.
ശാലിനി അത്ഭുതപ്പെട്ടു. അച്ഛനും ഇതുപോലെയായിരുന്നു. ശാലിനി വരുമ്പോഴൊക്കെ അച്ഛൻ കിടപ്പ് സ്വീകരണ മുറിയിലാക്കുമായിരുന്നു. അമ്മയും മകളും വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞോട്ടെ എന്ന് കരുതും അച്ഛൻ.
വേണ്ട ചെറിയേട്ടാ, ചെറിയേട്ടൻ ബെഡ്റൂമിൽ കിടന്നോ. ഞങ്ങൾക്ക് പകൽ സംസാരിക്കാമല്ലോ. ഞാൻ സോഫയിൽ കിടന്നോളാം.
എന്തിനാ മോളെ, ഞാനിവിടെ സുഖമായി ഉറങ്ങിക്കോളാം. ചെറിയേട്ടൻ കിടന്നു കഴിഞ്ഞു.
രാത്രി ഏറെ നേരം ചേച്ചിയോട് സംസാരിച്ചിരുന്നതിനാൽ പിറ്റേന്ന് വളരെ വൈകിയാണ് ശാലിനി എഴുന്നേറ്റത്. എഴുന്നേറ്റയുടൻ തന്നെ ശാലിനി കുളിച്ചൊരുങ്ങി അടുക്കളയിൽ ചെന്നു.
നീ തയ്യാറായോ. ചേട്ടൻ നിന്നെ കാത്തിരിക്കുകയാ. നമുക്ക് ബ്രേക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കാം. അതുകഴിഞ്ഞാൽ ചേട്ടൻ ഓഫീസിൽ പോകും.
ചേട്ടൻ ഇതുവരെ ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിച്ചില്ലേ?
ഇല്ല, നീയും കൂടി വന്നിട്ട് മതിയെന്ന് പറഞ്ഞ് കാത്തിരിക്കുകയാ. ചേച്ചി പറഞ്ഞു.
ചേച്ചിയുടെ ലാളിത്യം കലർന്ന പെരുമാറ്റം അവളെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചു.
ശാലിനി ചെറിയേട്ടനും കുടുംബത്തിനുമായി വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങി കരുതിയിരുന്നു. അമ്മായിയിൽ നിന്നും കുട്ടികൾ സന്തോഷപൂർവ്വം സമ്മാനങ്ങൾ ഏറ്റുവാങ്ങി.
നല്ല സാരി, ചേച്ചി കൗതുകത്തോടെ സാരിയിലൂടെ വിരലോടിച്ചു.
പക്ഷേ… ശാലിനി നീ എന്തിനാ വെറുതെ പണം കളഞ്ഞത്. നീയും മോനും വന്നതാ ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ച് ഏറ്റവും വലുത്.
പൊടുന്നനെ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ വലിയേട്ടന്‍റെ വീട് തെളിഞ്ഞു. വല്യേട്ടനും ചേച്ചിക്കും കുട്ടികൾക്കും സമ്മാനപ്പൊതികൾ കൊടുത്തപ്പോൾ അവർ തുറന്നു നോക്കുക പോലും ചെയ്യാതെ താങ്ക് യു എന്ന ഔപചാരിക പദത്തോടെ പാക്കറ്റ് വശത്തേക്ക് മാറ്റി വെക്കുകയായിരുന്നു.
താങ്ക്യൂ പറഞ്ഞു എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കാമല്ലോ. സമ്മാനത്തിന്‍റെ വില എല്ലാവർക്കും ഒരേ പോലെ ആകണമെന്നില്ലല്ലോ. ചിലർ സമ്മാനത്തെ അതിന്‍റെ വില കൊണ്ടാണ് അളക്കുന്നത്. ചിലർ സമ്മാനത്തിന്‍റെ വലിപ്പത്തെപ്പറ്റിയാവും ശ്രദ്ധിക്കുക. മറ്റുചിലരാകട്ടെ സമ്മാനത്തിന് പിന്നിലുള്ള ആ സ്നേഹത്തെ ആവും അറിയുക.
ഒരാഴ്ച ചെറിയേട്ടനും ചേച്ചിക്കും ഒപ്പം ശരിക്കും ആഘോഷിക്കുകയായിരുന്നു. ചെറിയൊരു സങ്കടത്തിനും പരിഭവത്തിനും ശേഷം വലിയൊരു സന്തോഷം കടന്നു വന്നതുപോലെ….
ശാലിനിക്കും ഭർത്താവിനും കുട്ടിക്കും ആയി ചേച്ചി നേരത്തെ തന്നെ വസ്ത്രങ്ങൾ വാങ്ങി വച്ചിരുന്നു.
നിനക്കിത് ഇഷ്ടമാകുമോ എന്നറിയില്ല. വസ്ത്രങ്ങൾ കൊടുക്കവേ ചേച്ചി ആശങ്കയോടെ പറഞ്ഞു.
ചേച്ചി… ശാലിനി ചേച്ചിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
അതിനുശേഷം അവൾ കൊടുത്ത പാക്കറ്റ് തുറന്ന് സാരിയും മറ്റും കൗതുകത്തോടെ നോക്കി.
ചേച്ചി, രാജേഷിന്‍റെ ഷർട്ട് ഉഗ്രൻ തന്നെ. നല്ല കളർ കോമ്പിനേഷൻ. രാജേഷിന് ഇത് തീർച്ചയായും ഇഷ്ടമാകും. ശാലിനിയുടെ മറുപടി കേട്ട് ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങി.
ചേച്ചി മുൻകൂട്ടി തയ്യാറാക്കിയ വച്ചിരുന്ന അച്ചാറും ചിപ്സും പലഹാരങ്ങളും ഒക്കെ ഭദ്രമായി പാക്ക് ചെയ്ത് ശാലിനിയെ ഏൽപ്പിച്ചു. ചേച്ചി ശരിക്കും അമ്മയെ പോലെ തന്നെ. ശാലിനി ഓർത്തു.
ചേച്ചിയുടെ കരുതലും സ്നേഹവും ശാലിനിക്ക് അമ്മയുടെ സ്നേഹ വാത്സല്യം പോലെ തോന്നിച്ചു. ചേച്ചിയുടെ ഓരോ ചലനത്തിലും ഉണ്ട് സ്നേഹത്തിന്‍റെയും കരുതലിന്‍റെയും മധുരം നിറഞ്ഞൊരു ഈണം. അതിനുമുന്നിൽ വലിയേട്ടന്‍റെയും ചേച്ചിയുടെയും വിലപിടിച്ച സമ്മാനങ്ങളും മുന്തിയ ഹോട്ടലിലെ ഡിന്നറും കാറും ഡ്രൈവറും ആഡംബരവും ഒക്കെ വെറും ശൂന്യങ്ങൾ ആയി ശാലിനിക്ക് തോന്നി. ബന്ധങ്ങളുടെ അർത്ഥ വ്യാപ്തി എവിടെയോ മറന്നുവെച്ച യന്ത്ര മനുഷ്യർ….
ട്രെയിൻ പ്ലാറ്റ്ഫോമിൽ നിന്നും പതിയെ നീങ്ങി തുടങ്ങി. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് വിഷമം കനം വെച്ചിരുന്നു. ചെറിയേട്ടനും ചേച്ചിയും കുട്ടികളും കണ്ണിൽ നിന്നും മറയുന്നത് വരെ ശാലിനിയും മകനും കൈവീശി കൊണ്ടിരുന്നു. സ്നേഹിക്കുന്നവരെ അലോസരപ്പെടുത്താത്ത മധുരമായ ഒരു ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ച് തീവണ്ടി കുതിച്ചു.
