വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം ജ്യോതിയെ മുന്നിൽ കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്കും ഞെട്ടിപ്പോയി. വിനീതിന് നല്ല ദാമ്പത്യം ആശംസിക്കാൻ ആണ് അവൾ അമേരിക്കയിൽ നിന്ന് എത്തിയത്. അവന്‍റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടു വർഷം കഴിഞ്ഞ്.
ഞാൻ കുറെ നാളായി യുഎസിലായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ കുറച്ച് നാളായി പൂനെയിലാണ്. വിനീത് വിവാഹിതനായ വിവരം ഞാൻ അടുത്തിടെയാണ് അറിഞ്ഞത്. വളരെ സന്തോഷം തോന്നി. പിന്നെ മാഡത്തിനെ ഒന്ന് കാണണമെന്നും. അതാണ് ഓടി വന്നത്. ഇത് ചില കത്തുകൾ ആണ്. ഇതിനി മാഡത്തിന്‍റെ സ്വത്താണ്. മാഡത്തിന് അത് സൂക്ഷിച്ചു വയ്ക്കുകയോ നശിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യാം. ഞാൻ അവളുടെ മുഖത്ത് മിഴിച്ചു നോക്കിയിരുന്നു.
കുറച്ചുനേരം ഇരിക്കരുതോ… ചായ എന്തെങ്കിലും… ഞാൻ ആതിഥ്യ മര്യാദ പാലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു എങ്കിലും അവൾ അത് സ്നേഹപൂർവ്വം നിരസിച്ചു. എന്തോ ജോലി ചെയ്തു തീർക്കാൻ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് തിടുക്കപ്പെട്ട് ഇറങ്ങിപ്പോയി.
അവൾ പോയ ശേഷം ടീപോയിൽ വെച്ചിരുന്ന കത്തുകൾ എടുത്ത് ഓരോന്ന് തുറന്നു നോക്കി. എനിക്ക് എന്‍റെ കണ്ണുകളെ പോലും വിശ്വസിക്കാനായില്ല . വിനീത് ജ്യോതിക്ക് അയച്ച പ്രണയ ലേഖനങ്ങൾ ഒന്ന് രണ്ടെണ്ണം വായിച്ച ശേഷം ഞാൻ അതെല്ലാം എടുത്ത് അലമാരയിൽ ഭദ്രമായി വെച്ചു.
വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പുസ്തകങ്ങളിൽ നിന്നും ഇത്തരം കത്തുകൾ പിടിച്ചെടുക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അന്ന് അതിൽ നേരിയ രസം തോന്നിയിരുന്നു എന്നത് സത്യമാണ്. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ സ്വന്തം മകൻ എഴുതിയ കത്തുകൾ വായിക്കേണ്ടി വരിക. ജീവിതത്തിൽ ഒരിക്കലും വിചാരിച്ചതല്ല. ഒന്ന് രണ്ട് കത്തുകളിൽ നിന്നും അവരുടെ പ്രണയത്തിന്‍റെ ആഴത്തെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ഊഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു. പക്ഷേ വിനുമോൻ ഇതേപ്പറ്റി ഒരിക്കൽ പോലും എന്നോട് സൂചിപ്പിക്കാതിരുന്നതിൽ എനിക്ക് ആശ്ചര്യം തോന്നി.
കോളേജിൽ ചെന്നിട്ടും സ്വസ്ഥത കിട്ടിയില്ല. ഔദ്യോഗിക തിരക്കുകളിൽ മുഴുകുമ്പോൾ പ്രശ്നം തൽക്കാലത്തേക്ക് എങ്കിലും മറക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചിരുന്നതാണ്.
അവൾ മുമ്പത്തേതിലും കൂടുതൽ സുന്ദരി ആയിരിക്കുന്നു. നടപ്പിലും എടുപ്പിലും തികഞ്ഞ ആത്മവിശ്വാസം. അവളുടെ വ്യക്തിത്വത്തിന് അഭൗമ്യമായ പ്രൗഡി കൈവന്നിരിക്കുന്നു. ജ്യോതിയെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ ചോദിക്കാതിരുന്നതിൽ എനിക്ക് കുറ്റബോധം തോന്നി.
ജ്യോതി എന്‍റെ പ്രിയ ശിഷ്യയായിരുന്നു. പിന്നീട് എപ്പോഴോ എനിക്ക് അവളോട് ഇഷ്ടക്കേട് തോന്നിയത് നേരാണ്. ഇതേ കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന എന്‍റെ മകന്‍റെയും കൂട്ടുകാരുടെയും ഒപ്പം കാണാനിടയായതായിരുന്നു കാരണം. വിനീത്… എന്‍റെ മകൻ എനിക്കെന്നും ദൗർബല്യമായിരുന്നു. ജയശങ്കറിന്‍റെ മരണശേഷം ഞാൻ അവനു വേണ്ടി മാത്രമാണ് ജീവിച്ചത്. എല്ലാമെല്ലാമായ പൊന്നു മോനെ മറ്റാരെങ്കിലും തട്ടിയെടുക്കുമോ എന്ന ഭയം എന്നെ എപ്പോഴും വേട്ടയാടിയിരുന്നു. ഒരിക്കൽ ആരുമില്ലാത്ത നേരത്ത് അവളെ ഓഫീസ് മുറിയിൽ വിളിച്ചുവരുത്തി ശകാരിക്കുക വരെ ചെയ്തു.
നീ കോളേജിൽ പഠിക്കാനോ അതോ സൗന്ദര്യം പ്രദർശിപ്പിക്കാനാണോ വരുന്നത്? പഠിപ്പിൽ ശ്രദ്ധിയ്ക്ക്, അല്ലാതെ വല്ല ആമ്പിള്ളേരുടെയും പുറകെ തൂങ്ങി നടക്കുകയല്ല വേണ്ടത്. എനിക്ക് നിന്‍റെ ബാക്ക്ഗ്രൗണ്ട് നന്നായി അറിയാം. ഇനി മേലിൽ ഇത് ആവർത്തിക്കരുത്. ആവർത്തിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ നീ കോളേജിൽ നിന്നും പുറത്താവും. നൗ ഗെറ്റ് ലോസ്റ്റ് ഒരു പ്രിൻസിപ്പാളിന്‍റെ കാർക്കശ്യം നിറഞ്ഞ മൂടുപടമായിരുന്നു എങ്കിലും ആശങ്കകൾ അനുഭവിക്കുന്ന ഒരു സാധാരണ അമ്മയുടെ മനസ്സായിരുന്നു എനിക്കപ്പോൾ.
ജ്യോതി പിന്നീട് ഒരിക്കലും എനിക്ക് പരാതിക്കിട തന്നിട്ടില്ല. ഞാൻ അതോടെ ആശ്വാസം കൊണ്ടു. വിനീത് കുറച്ചുദിവസം അസ്വസ്ഥനായി നടന്നുവെങ്കിലും വാർഷിക പരീക്ഷ അടുത്തപ്പോൾ അവന്‍റെ ശ്രദ്ധ മുഴുവൻ പഠനത്തിലായി. പിജി കഴിഞ്ഞതോടെ അവന് ഒരു മൾട്ടി നാഷണൽ കമ്പനിയിൽ നല്ലൊരു ജോലി തരപ്പെട്ടു. ജോലിയോടൊപ്പം ഉപരിപഠനവും നടത്താമെന്ന് ഉദ്ദേശത്തോടെയായിരുന്നു അവൻ ആ ഓഫർ സ്വീകരിച്ചത്. പിന്നീട് വിവാഹം. നല്ല തറവാട്ട് മഹിമയുള്ള കുടുംബത്തിലെ പെൺകുട്ടിയായിരുന്നു അപർണ. സുന്ദരി, വിനുവിന് എന്തുകൊണ്ടും ചേരും.
എന്നിട്ടും ഇതിനിടയിൽ ഒരിക്കൽപോലും വിനീത് ജ്യോതിയുടെ പേര് ഉച്ചരിച്ചില്ല. വിനീതിന്‍റെയും അപർണയുടെയും വിവാഹം കഴിഞ്ഞിട്ടിപ്പോൾ രണ്ടുവർഷം ആയിരിക്കുന്നു. കഴിഞ്ഞ ദിവസമാണ് ഞാൻ ഒരു മുത്തശ്ശി ആവാൻ പോവുകയാണെന്ന വാർത്ത അറിഞ്ഞത്. എനിക്ക് സന്തോഷമടക്കാൻ ആയില്ല. അപർണയോടുള്ള എന്‍റെ സ്നേഹവും കരുതലും അതോടെ ഇരട്ടിച്ചു.
അവർ രണ്ടുപേരും എന്‍റെ അടുത്തു വരാൻ പോവുകയാണ്. എല്ലാം നല്ല ഭംഗിയായി സന്തോഷത്തോടെ കടന്നുപോകുന്നതിനിടെയാണ് ജ്യോതിയുടെ വരവ്. അതും വിനീത് എഴുതിയ പ്രണയലേഖനങ്ങളുമായി. ഈ പെൺകുട്ടി എന്താണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്? ബ്ലാക്ക് മെയിലിംഗ് ആണോ? ഈ കത്തെല്ലാം ഫോട്ടോ കോപ്പി എടുത്ത് അവൾ സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടാവുമോ? വിനീത് വിവാഹിതനായ വിവരം അറിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് അവൾക്കത് കത്തിച്ചു കളയാമായിരുന്നില്ലേ? അല്ലെങ്കിൽ വിനീതിനു തന്നെ അത് മടക്കി കൊടുക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷേ അപർണയുള്ളപ്പോൾ അവൾ അത് ചെയ്യുമോ? യഥാർത്ഥത്തിൽ അവൾ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അതോ ഞാനിക്കാര്യത്തിൽ നിഷ്കളങ്കയാണ്. നിങ്ങളുടെ മകനാണ് എന്നെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നത്. കത്തെഴുതിയിരിക്കുന്നത് എന്ന് സ്ഥാപിച്ചെടുക്കാനുള്ള അടവാണോ അവളുടേത്.
ഉത്തരമില്ലാത്ത ചോദ്യങ്ങൾ… എന്നെ കൂടുതൽ അസ്വസ്ഥയാക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. ഈ കത്തെല്ലാം എടുത്ത് കത്തിച്ചു കളഞ്ഞാലോ എന്ന് തോന്നി പോകുന്നുണ്ട്.
ഇനി ഇതിൽ എന്തെങ്കിലും സത്യമുണ്ടെന്ന് ഇരിക്കട്ടെ അവൻ പിന്നെ എന്തിനാ അവളെ ഉപേക്ഷിച്ചത്. എന്‍റെ എല്ലാ ചോദ്യത്തിനും ഉത്തരം നൽകാൻ ഇനി വിനീതിനെ കഴിയൂ. ഫോണിലൂടെ വിളിച്ചു ചോദിക്കുന്നത് ഉചിതമല്ല. അതുകൊണ്ട് അവൻ വരുന്നതുവരെ കാത്തിരിക്കാനേ നിർവാഹമുള്ളൂ.
വിനീത് വന്നെങ്കിലും കത്ത് കാണിക്കാനോ അതേപടി സംസാരിക്കാനോ അവസരം ഒത്തു വന്നില്ല. അവന് മടങ്ങി പോകാനുള്ള ദിവസം അടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. മരുമകൾക്കായി സാരിയും മറ്റും വാങ്ങണമെന്ന് ഞാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു. ഇക്കാര്യം ഞാൻ വിനീതിനോട് പറഞ്ഞു. അവൻ കൈമലർത്തി.
അമ്മേ, ഈ ജോലി മാത്രം എന്നോട് പറയരുത്. നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും കൂടി അങ്ങ് പോയാൽ മതി. ഞാൻ അപ്പോഴേക്കും ചില ജോലികൾ ചെയ്തു തീർക്കട്ടെ.
എനിക്ക് അവന്‍റെ സംസാരം അത്ര രസിച്ചില്ല. മടങ്ങും വഴി ഇടയ്ക്കുവെച്ച് വണ്ടി നിർത്താൻ അപർണയോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. എന്നെ ഇവിടെ ഇറക്കിയേക്കൂ. ഞാൻ റിക്ഷ പിടിച്ച് വീട്ടിൽ പൊയ്ക്കൊള്ളാം. വീട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് ഭക്ഷണമൊക്കെ തയ്യാറാക്കേണ്ടതുണ്ട്. ആ കമല വേണ്ടവണ്ണം ഒന്നും ചെയ്യില്ല. എല്ലാറ്റിനും എന്‍റെ കൈച്ചെല്ലണം.
നീ അപ്പോഴേക്കും ആവശ്യമുള്ള സാധനങ്ങളും വാങ്ങി വീട്ടിൽ വന്നോ. അവളെ കുറച്ച് നേരത്തെക്കെങ്കിലും ഒഴിവാക്കാൻ ഞാൻ മനപ്പൂർവം കണ്ടെത്തിയ സൂത്രം ആയിരുന്നു അത്.
അപർണ എന്നെ വഴിയിൽ ഇറക്കിയ ശേഷം കാറും ഓടിച്ചു പോയി. ഞാൻ ആദ്യം കണ്ട ഓട്ടോയും പിടിച്ച് തിരക്കിട്ട് വീട്ടിലെത്തി. ഞാൻ തനിച്ച് വന്നത് കണ്ട് വിനീത് പരിഭ്രമിച്ചു പോയി.
അമ്മ എന്താ തനിച്ചു വന്നത്? അവൾ എവിടെ?
അവൾ വരുന്നുണ്ട്. അവൾക്ക് കുറച്ചു സാധനങ്ങൾ കൂടി വാങ്ങാൻ ഉണ്ട്. അതുകൊണ്ട് ഞാൻ നേരത്തെ ഇങ്ങ് പോന്നു. എനിക്ക് നിന്നോട് തനിച്ച് ചില കാര്യങ്ങൾ സംസാരിക്കാനുണ്ട്. ഞാൻ ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ പറഞ്ഞു. കത്തുകൾ എടുത്ത് വിനീതിന് മുന്നിൽ വച്ചു.
കത്ത് കണ്ടു വിനീതിന്‍റെ മുഖം വാടി.
ഇതെങ്ങനെ അമ്മയുടെ കയ്യിൽ എത്തി? അവൻ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ ചോദിച്ചു.
അത് ഊഹിക്കാമല്ലോ. ജ്യോതി തന്നിട്ട് പോയതാ. നീ അവളെ ഏറെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നു അല്ലേ. നിനക്ക് അവളെ പ്രേമിക്കാനുള്ള ധൈര്യമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. എന്നോട് എന്താ ഇക്കാര്യം പറയാതിരുന്നത്?
അതല്ല അമ്മാ, ഞാൻ അവളെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നതാ…
പിന്നെന്താ? എന്‍റെ നെഞ്ചിടിപ്പിന്‍റെ വേഗത കൂടി. ഇനി ഞാൻ അവളെ താക്കീത് ചെയ്ത വിവരം ജ്യോതി എങ്ങാനും വിനീതിനോട് പറഞ്ഞു കാണുമോ? ഇക്കാര്യത്തിൽ അവൾ മാത്രമല്ല എന്‍റെ മകനും തുല്യപങ്കാളിത്തം ഉണ്ടെന്ന സത്യം ഞാൻ അപ്പോൾ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നില്ലല്ലോ.
അമ്മേ, അമ്മയ്ക്ക് ജ്യോതിയെ പറ്റിയുള്ള അഭിപ്രായം എന്തായിരുന്നു? വിനീത് അപ്പോഴേക്കും സമനില വീണ്ടെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പക്ഷേ ഈ അഗ്നി പരീക്ഷയെ തരണം ചെയ്യേണ്ടത് ഇനി ഞാനാണ്.
എന്താ അതിനർത്ഥം? ആവശ്യമില്ലാത്ത കാര്യം എന്തിനാ ചോദിക്കുന്നത്? എനിക്ക് ഉള്ളിൽ ദേഷ്യം നുരഞ്ഞു പൊന്തി.
ഛെ, അമ്മ എന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഞാൻ തുടക്കം മുതലുള്ള കാര്യങ്ങൾ പറയാം. എനിക്ക് അവളെ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അവൾ എന്നെക്കുറിച്ച് എന്താ ചിന്തിക്കുന്നതെന്ന് എനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാൻ അവൾക്ക് കത്തെഴുതി. പക്ഷേ ഒന്നിനും അവൾ മറുപടി എഴുതിയില്ല. അവളുടെ മനസ്സിൽ എന്നോടുള്ള സ്നേഹം മാത്രമായിരുന്നു. അതെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ എന്താണെന്ന് അറിയില്ല അവളെന്നെ ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു. പിന്നീട് ഞാനത് മനസ്സിലാക്കി. എന്‍റെ അമ്മയെ അല്ല പ്രിൻസിപ്പാളിനോടുള്ള ഭയമായിരുന്നു അത്. അതുകൊണ്ട് പ്രിൻസിപ്പാളിന്‍റെ മകനെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള ധൈര്യം കാട്ടാൻ അവൾക്കായില്ല.
ഞാൻ അവളെ കണ്ട് ഇതേക്കുറിച്ച് ധാരാളം തവണ സംസാരിച്ചതാണ്. ഒരു ജോലി കിട്ടിയ ശേഷം നമുക്ക് വിവാഹിതരാകാം എന്നൊക്കെ ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞതാണ്. അത് കേട്ട് അവൾ എല്ലാ കാര്യവും സമ്മതിച്ചതാണ്. പക്ഷേ, പിന്നീട് എന്താണ് സംഭവിച്ചത് എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. അവളെ കാണാനോ സംസാരിക്കാനോ കൂട്ടാക്കിയില്ല. എതിരെ വരുന്നത് കണ്ട് കഴിഞ്ഞാൽ ഉടനെ ഒഴിഞ്ഞുമാറി കളയും. ഒടുവിൽ ഞാൻ അവളെ കയ്യോടെ പിടികൂടി.
അവൾ എനിക്കെതിരായി എല്ലാകാര്യവും മകനോട് പറഞ്ഞിരിക്കുമോ എന്ന ഭീതിയിൽ ഞാൻ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി അക്ഷമയോടെ പറഞ്ഞു.
വേഗം പറ, അപർണ ഇങ്ങെത്തും. എന്‍റെ നെഞ്ചിടിപ്പിന്‍റെ വേഗം കൂടി.
അപർണയ്ക്ക് ജ്യോതിയെ പറ്റി അറിയാം. ഞാനെല്ലാം അവളോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഈ കത്തുകൾ ഒഴിച്ചുള്ള കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി. വിനീത് മുഖംതാഴ്ത്തി പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.
എന്തിന്? നീ എന്തിനാ ഇതൊക്കെ അവളോട് വിളമ്പിയത്! എനിക്ക് വിനീതിനോട് ദേഷ്യം തോന്നി. ഒന്നിനു പുറകെ ഓരോ പ്രശ്നങ്ങൾ കടന്നു വരികയാണോ?
ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നു അമ്മേ, അതുകൊണ്ടാ പറഞ്ഞത്.
ഇവനെന്താ വട്ടുണ്ടോ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപ്പോയി.
ആദ്യം ഞാൻ പറയുന്നത് അമ്മ കേൾക്ക്. അമ്മയ്ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലാവും. എന്നെ വിവാഹം ചെയ്യാൻ ആവില്ലെന്ന് അവളാണ് പറഞ്ഞത്. കാർ ആക്സിഡന്റിൽ പെട്ട അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും മരിച്ചുവെന്നും ആ അത്യാഹിതത്തിൽ അവൾക്ക് അമ്മയാവാനുള്ള കഴിവ് നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്നും. അതുകൊണ്ട് അവൾക്ക് ആരെയും വിവാഹം ചെയ്യാൻ ആവില്ലെന്ന്. അത് കേട്ടപ്പോൾ ഞാൻ ശരിക്കും ഞെട്ടിപ്പോയി. അവളി രഹസ്യം വളരെ വൈകിയാണ് പറഞ്ഞത്. വിവാഹശേഷമാണ് ഇതറിഞ്ഞതെങ്കിലോ? എങ്കിലും എന്‍റെ മനസ്സ് മറ്റൊരു വഴിക്കാണ് സഞ്ചരിച്ചത്. ഇനി അവളെന്നെ പരീക്ഷിക്കാൻ വേണ്ടി ആവുമോ? അങ്ങനെ പറഞ്ഞിരിക്കുക. ആദ്യമേ അത് പറയാതിരുന്നതിൽ അവൾക്ക് പശ്ചാത്താപം ഉണ്ടായിരുന്നു അത്രേ. അവൾ മടങ്ങി പോകാൻ ഒരുങ്ങവേ ഞാൻ അവളെ തടഞ്ഞു. അവളെ വിവാഹം കഴിക്കാൻ തയ്യാറാണെന്നും കുഞ്ഞുങ്ങളെ ദത്തെടുക്കാം എന്നും ഒക്കെ പറഞ്ഞു നോക്കി.
ഞാൻ വിനീതിനെ വിചിത്ര ജീവിയെ പോലെ നോക്കിയിരുന്നു. ഈ സമയം അവനോട് ദേഷ്യം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതിൽ യാതൊരു അർത്ഥവുമില്ല എന്ന് തോന്നി. കാരണം അവൻ ജോലിയെ കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മകളിൽ സ്വയം മറന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു.
അവൾ ഒടുവിൽ പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന് അറിയാമോ അമ്മേ. വൈകാരികമായ തീരുമാനം കൊണ്ട് എന്‍റെയോ അവളുടെയോ ജീവിതം നശിപ്പിക്കാൻ അവൾക്ക് ആഗ്രഹമില്ലെന്ന്. എന്നെ വിവാഹം ചെയ്തതുകൊണ്ട് നാളെ അവൾ അമ്മയുടെയും മറ്റുള്ളവരുടെയും കുറ്റപ്പെടുത്തലുകൾ കേൾക്കേണ്ടിവരും പോലും. ആ സമയം ഞാൻ അവളെ അവഹേളിക്കുകയോ സഹതാപത്തോടെ നോക്കുകയോ ചെയ്യും. ഇത് രണ്ടും അവൾക്ക് സഹിക്കാൻ ആവില്ല.
അന്നെനിക്ക് അമ്മയോടും ദേഷ്യം തോന്നിയിരുന്നു. അമ്മ പ്രിൻസിപ്പാൾ ആയതുകൊണ്ടാവും അവൾ ഈ ബന്ധത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറുന്നതെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. ഇപ്പോൾ അവൾ ചെയ്തതാണ് ശരി എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു. സ്നേഹം എന്നത് പരിശുദ്ധമാണ്. അതിൽ കലർപ്പും കാലുഷ്യവും ഉണ്ടായാൽ പിന്നെയാ ബന്ധം നിലനിൽക്കില്ല. അതുകൊണ്ട് അവൾ ഉപരിപഠനത്തിനായി അമേരിക്കയിൽ പോയി. അതോടെ ഞങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള കോൺടാക്ട് കുറഞ്ഞു.
കുറച്ചു മാസങ്ങൾക്കു മുമ്പ് ഞാൻ അവളെ യാദൃശ്ചികമായി കാണാനിടയായി. പൂനയിലെ ഒരു ഐടി കമ്പനിയിൽ എച്ച്ആർ മാനേജർ ആണ് അവൾ ഇപ്പോൾ. ഒരു മീറ്റിങ്ങിന് പോയപ്പോഴാണ് ഞാൻ അവളെ കണ്ടത്. അന്ന് ഞങ്ങൾ കുറെ സംസാരിച്ചു. ഒരുമിച്ച് ലഞ്ചും കഴിച്ചു. അവൾ ഇപ്പോഴും കല്യാണം കഴിച്ചിട്ടില്ല.
അപർണയുടെ സഹോദരനുവേണ്ടി അവളെ ആലോചിച്ചാലോ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി. അജിയേട്ടന്‍റെ ഭാര്യ മരിച്ചിട്ട് മൂന്നുവർഷമായില്ലേ. നല്ല കുടുംബം. അജിയേട്ടന്‍റെ സ്വഭാവവും തരക്കേടില്ല. നല്ല വിവാഹാലോചനകൾ വരുന്നുണ്ടെങ്കിലും നയനമോളേ ഓർത്ത് അതെല്ലാം ഉപേക്ഷിക്കുകയാണ് അജിയേട്ടൻ. വരുന്ന പെണ്ണ് കുഞ്ഞിനെ സ്വന്തം കുഞ്ഞായി കണ്ടില്ലെങ്കിലോ എന്നാണ് അജിയേട്ടന്‍റെ പേടി. മാത്രമല്ല സ്വന്തമായി ഒരു കുഞ്ഞുണ്ടായാൽ നയന മോളെ അവൾ അവഗണിക്കില്ലേ. ജ്യോതിയാണെങ്കിൽ അജിയേട്ടന് എന്തുകൊണ്ടും ചേരും.
നീ കാര്യം ജ്യോതിയോട് പറഞ്ഞോ?
പറഞ്ഞു. വിനീത് തലയാട്ടി.
എന്നിട്ട് അവൾ എന്താ പറഞ്ഞത്? ഞാൻ ആകാംക്ഷയോടെ വിനീതിനെ നോക്കി.
ഞാൻ വിചാരിക്കുന്നത് പോലെ അത്ര പെട്ടെന്ന് വഴങ്ങുന്നവളല്ല അവൾ. അവളുടെ വ്യക്തിപരമായ ജീവിതത്തിൽ കൈകടത്തുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് പറഞ്ഞ് അവൾ എന്നോട് ദേഷ്യപ്പെട്ടു.
ഞാൻ ആവുന്നതും പറഞ്ഞു നോക്കി. വയസ്സായാൽ നീ തനിച്ചാകില്ലേ എന്നൊക്കെ. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ആലോചിച്ചിട്ട് മറുപടി പറയാം എന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു. അവൾ ഭൂതകാലം മറന്ന് പുതിയൊരു ജീവിതം ആരംഭിക്കാൻ ആയിട്ടാവും ഈ കത്തുകൾ മടക്കി തന്നത് എന്ന് തോന്നുന്നു. പക്ഷേ, അത് അവൾ അമ്മയെ എന്തിനാണ് ഏൽപ്പിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലാവാത്തത്.
ഓ നീ അത് വിട്ടുകള, ഞാൻ കത്തുകൾ എല്ലാം എടുത്ത് എത്രയും പെട്ടെന്ന് ആ ചർച്ച അവസാനിപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചു, ഇനിയാ പ്രശ്നം ചർച്ച നടത്തി രൂക്ഷമാക്കേണ്ടെന്നു കരുതി പറഞ്ഞു. ഞാൻ ഈ കത്തുകൾ കത്തിച്ചുകളയാൻ പോവുകയാ, അവൾ ഇനി ഒരു പുതിയ ജീവിതം തുടങ്ങട്ടെ.
അതേ അമ്മേ, വിനീതിന്‍റെ മുഖം പ്രസന്നമായി. അവൻ മുന്നിൽ വച്ചിരുന്ന കത്തുകളിൽ വലിയ താല്പര്യം കാട്ടിയില്ല. കുറച്ചുകഴിഞ്ഞ് അപർണ മടങ്ങി എത്തി.
വിനീതും അപർണയും തിരികെ മുംബൈയിലേക്ക് മടങ്ങി. കത്തിച്ചു കളയാനായി ജ്യോതിയുടെ കത്തുകൾ ഞാൻ അലമാരയിൽ നിന്നും പുറത്തെടുത്തു. അവൾ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഈ കത്തുകൾ എന്നെ തന്നെ ഏൽപ്പിച്ചത് എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഒരിക്കൽ ഞാൻ അവളെ താക്കീത് ചെയ്തിരുന്നു. കോളേജിൽ നിന്നും പുറത്താക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. ഒരുപക്ഷേ അത് അവളിൽ ഭയം നിറച്ചിട്ടുണ്ടാവണം. ആ അപമാനം വർഷങ്ങളോളം അവളെ അലട്ടിയിരിക്കണം. സ്വന്തം നിഷ്കളങ്കത തെളിയിക്കാനാവണം വർഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞിട്ടും അവൾ ഇവിടെ വന്നത്. എന്‍റെ എല്ലാ ചോദ്യങ്ങൾക്കുമുള്ള ഉത്തരം കിട്ടി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
മെഴുകുതിരി നാളത്തിൽ നിന്നും പടർന്നതീയിൽ കത്തുകൾ എരിഞ്ഞടങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു. ഒരു കുഞ്ഞു തേങ്ങൽ പോലെ അക്ഷരങ്ങൾ തെളിഞ്ഞൊരുണ്ടു കൂടി. പക്ഷേ എന്‍റെ മനസ്സ് പ്രക്ഷുബ്ധമായിരുന്നു. എന്നെ നാണം കെടുത്താൻ ആയിരുന്നോ ഈ പെൺകുട്ടിയുടെ വരവ്. പക്ഷേ, തെറ്റുകാരി നീയാണ് ജ്യോതി വർമ്മ.
അപൂർണ്ണയായിട്ടും നീ എങ്ങനെ എന്‍റെ മകനെ സ്നേഹിക്കാനുള്ള ധൈര്യം കാട്ടി? ഈ കത്തുകൾ നീ ഇത്രയും കാലം സൂക്ഷിച്ചു വെച്ചത് നിനക്കെന്‍റെ മകനോട് സ്നേഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ലല്ലോ. ഞാൻ വിജയിയുടെ ഭാവത്തോടെ കത്തുകൾ എരിഞ്ഞടങ്ങുന്ന തീയിലേക്ക് നോക്കി. ഏറ്റവും ഒടുവിലായി തീയിലേക്ക് ഇടാനായി എടുത്ത ഒരു കത്ത് എനിക്ക് വിചിത്രമായി തോന്നി. മറ്റ് കവറുകളെ അപേക്ഷിച്ച് വ്യത്യസ്തമായ ഒന്ന്. ഞാനത് തീയിലേക്ക് ഇടാനായി നീട്ടിയെങ്കിലും കവറിന് പുറത്ത് എഴുതിയിരിക്കുന്ന പേര് കണ്ടു ഞെട്ടിപ്പോയി. അത് എന്‍റെ പേരിലുള്ള കത്ത് ആയിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഞാൻ തീ അണച്ചു. വിറയാർന്ന കൈകളോടെ കവറിനകത്ത് നിന്നും കത്ത് പുറത്തെടുത്തു. കത്ത് എനിക്കുള്ളത് തന്നെ.
ഡിയർ മാഡം,
കാലം എല്ലാ വേദനകളെയും മായ്ക്കും എന്നാണല്ലോ പറയാറ്. പക്ഷേ, എന്നെ സംബന്ധിച്ച് അത് ശരിയല്ല. നിങ്ങൾ വാക്കുകൾ കൊണ്ട് മുറിപ്പെടുത്തിയ എന്‍റെ മനസ്സിന്‍റെ വിങ്ങൽ അതേപടി തന്നെയുണ്ട്.
ശരിയാണ്, എന്‍റെ ഭാഗത്തും തെറ്റുണ്ട്. ഞാൻ പഠനത്തിലാണ് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടിയിരുന്നത്. മാഡം, സ്വന്തം മകനോട് ഇതേപ്പറ്റി ചോദിക്കാതെ എന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നില്ലേ? അതുവരെ നിങ്ങളോട് ഉണ്ടായിരുന്ന ആദരവാണ് വീണുടഞ്ഞത്. പ്രിൻസിപ്പാളിന്‍റെ കസേരയിൽ മുൻവിധികളുള്ള ഒരമ്മ സംസാരിക്കുന്നത് കേട്ട് ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. പിറ്റേദിവസം തന്നെ കത്തുകൾ കൊണ്ടുവന്ന് കാണിക്കാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, അതുകൊണ്ട് എന്ത് പ്രയോജനം. നിങ്ങൾ ഞാൻ പറയുന്നത് വിശ്വസിക്കില്ലല്ലോ? നിങ്ങൾ എനിക്ക് ഒരവസരം പോലും തന്നില്ല. എന്നെ ചാരിത്ര്യമില്ലാത്തവളായി മുദ്ര കുത്തുകയായിരുന്നു. ഇക്കാര്യം വിനീതിനോട് പറഞ്ഞാൽ അവൻ നിങ്ങൾക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്തും. ഒരച്ഛന്‍റെയും അമ്മയുടെയും സ്നേഹ വാത്സല്യങ്ങൾക്കായി കൊതിക്കുന്ന അനാഥയായ ഞാനൊരിക്കലും മറ്റൊരു അമ്മയ്ക്കും മകനും ഇടയിൽ വിലങ്ങ് തടിയാവില്ല. സ്നേഹം ഇനിയും കിട്ടും. പക്ഷേ ഒരു അമ്മയെ കിട്ടില്ലല്ലോ. അതുകൊണ്ടപ്പോൾ മനസ്സിൽ തോന്നിയ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞ് വിനുവിൽ നിന്നും ഞാൻ അകന്നു മാറുകയായിരുന്നു.
എന്‍റെ കൈകൾ വിറയാർന്നു. കണ്ണുകൾ അക്ഷരങ്ങളിലേക്ക് ചേർത്തുപിടിക്കാൻ ഞാൻ പാടുപെട്ടു. വിനുവിന് നല്ലൊരു ഭാര്യയെ കിട്ടി അമ്മയും ഉണ്ട്. പക്ഷേ എനിക്കൊന്നുമില്ല. എന്‍റെ അക്കൗണ്ട് എപ്പോഴും സീറോ ബാലൻസ് ആണ്. സ്നേഹിക്കാനോ സ്നേഹിക്കപ്പെടാനോ ആരുമില്ലാത്ത….
അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ അമേരിക്കയ്ക്ക് പോയതും വാശിയോടെ പഠിച്ചതും. എല്ലാം മറക്കാൻ ഒരു ഒളിച്ചോട്ടം. എനിക്കിപ്പോൾ നല്ല ജോലിയുണ്ട് നല്ല ബാങ്ക് ബാലൻസ് ഉണ്ട്. എന്നാലും എന്തോ ഒരു ശൂന്യത. ഒരു ആശ്വാസത്തിന് വേണ്ടിയാണ് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങിയത്.
പക്ഷേ, ആ തീരുമാനം തെറ്റായിപ്പോയി. ഒരു സുഹൃത്ത് എന്ന നിലയിൽ വിനുവിന്‍റെ ആവശ്യം എനിക്ക് നിറവേറ്റാൻ ആകില്ല. എനിക്ക് വിനുവിനോട് ഒരിക്കലും സത്യം പറയാനും കഴിയില്ല. അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ നിങ്ങളുടെ എല്ലാം ജീവിതത്തിൽ വന്നതിനും നിങ്ങൾക്ക് വേദന പകർന്നതിനും മാപ്പ് പറയട്ടെ.
സ്നേഹപൂർവ്വം,
ജ്യോതി വർമ്മ.
അനാഥത്വം കോറിയിട്ട വിഷാദം പോലെ അവളുടെ മുഖം എന്നെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
