ബോംബ് പൊട്ടുന്നതു പോലല്ലേ ദിവസവും ഗ്യാസ് സിലണ്ടറുകൾ പൊട്ടിത്തെറിക്കുന്നത്… പത്രം തുറന്നാൽ, ടിവി ഓണാക്കിയാൽ ഞെട്ടിക്കുന്ന ഈ വാർത്തകളേയുള്ളൂ… ഇതൊക്കെ എത്രയോ വട്ടം കണ്ടും കേട്ടുമിരിക്കുന്നു. എന്നുകരുതി ഗ്യാസ് സിലിണ്ടർ വേണ്ടെന്ന് ആരെങ്കിലും പറയുമോ? ഇല്ലല്ലോ…
കാര്യങ്ങൾ ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണെങ്കിലും നാട്ടിൽ സിലിണ്ടർ ക്ഷാമം രൂക്ഷമാണ്. ഗ്യാസ് സ്റ്റൗവില്ലാതെ ഒരു പാചകത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കാൻ പോലും ശ്രിമതി തയ്യാറല്ല. വിശന്ന് കുടൽ കരിഞ്ഞാലും വിറക് അടുപ്പും മണ്ണെണ്ണ സ്റ്റൗവുമൊന്നും ഈ വീട്ടിൽ പുകയുകയില്ല.
കഷ്ടകാലം എന്നലാതെന്ത് പറയാൻ… വീട്ടിലെ ഗ്യാസ് സിലിണ്ടർ തീർന്നു. പരാതി പറഞ്ഞ് പറഞ്ഞ് ശ്രീമതി ക്ഷീണിച്ചു. ഗ്യാസ് ഏജൻസിയിൽ പരാതി ബോധിപ്പിച്ച് ഞാനും അവശനായി. സിലിണ്ടർ സ്റ്റോക്കില്ലെന്ന ഏജൻസിയുടെ സ്ഥിരം പല്ലവിക്ക് മുന്നിൽ നിസ്സഹായനായി മടങ്ങുകയല്ലാതെന്ത് ചെയ്യാൻ… ഗ്യാസ് തരമാകാത്തതിനാൽ ശ്രീമതി ഇൻഡക്ഷനിൽ ഭക്ഷണം തയ്യാറാക്കാൻ തുടങ്ങി. കറന്‍റ് ബിൽ വന്നപ്പോൾ കണ്ണുതള്ളി. മാസാമാസമുള്ള ബിൽ തുകയുടെ നാലിരട്ടി. ഇത് വീട്ടാവശ്യത്തിനു തന്നെയാണോ അതോ ഇതിന്‍റെ മറവിൽ ചെറുകിട ബിസിനസ് സംരംഭം വല്ലതും പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടോയെന്ന് ഇലക്ട്രിസിറ്റി ബോർഡിന് സംശയം.
അല്ല, സിലിണ്ടർ ക്ഷാമമാണല്ലോ വിഷയം. ഒടുവിൽ ഞാനെന്‍റെ വിഷമം ഏറ്റവും അടുപ്പമുള്ള സുഹൃത്തിനോട് പറഞ്ഞു. ആദ്യം മറുപടിയൊന്നും പറയാതെ സുഹൃത്ത് എന്നെ നോക്കി വെറുതയങ്ങ് ചിരിച്ചു, “വീട്ടിൽ കിട്ടേണ്ട ഗ്യാസൊക്കെ ഹോട്ടലുകളിലല്ലേ കൊടുക്കുന്നത്. പിന്നെ ക്ഷാമമെങ്ങനെ മാറാനാ?”
എന്‍റെ മുഖത്തെ അമ്പരപ്പ് അവഗണിച്ച് സുഹൃത്ത് തുടർന്നു, “നീ എന്തായാലും വിഷമിക്കേണ്ട, നമുക്ക് സമാധാനമുണ്ടാക്കാം. ഗ്യാസ് ഏജൻസിയുടെ മാനേജർ എന്‍റെ സുഹൃത്താണ്. വാ… നമുക്ക് അയാളുടെ വീട് വരെയൊന്നു പോയി നോക്കാം. സംസാരിച്ചാൽ തീരാവുനന പ്രശ്നങ്ങളേയുള്ളൂ. വെറുതേ പോലീസിനെയും വക്കീലിനെയും കണ്ട് വഷളാക്കേണ്ട. വഴക്കും വക്കാണവും കൊണ്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ല….” ഒരു ശാന്തിദൂതനെപ്പോലെ അയാൾ പറഞ്ഞു.
കുറേയാളുകൾ ഗ്യാസ് ഏജൻസിക്ക് നേരെ കല്ലെറിഞ്ഞും മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചും പ്രതിഷേധം അറിയിച്ചു. പോലീസ് റെയ്ഡ് വരെ നടന്നു. എന്നിട്ടോ… പരാതിപ്പെട്ടവർ മോശക്കാരുമായി. നിയമവശങ്ങളാണ് പറഞ്ഞത്. അത് ഭീഷണിയാക്കി മാറഅറി. ഒരു തവണയല്ലല്ലോ… ജീവിതകാലം മുഴുവനും വേണ്ടി വരുന്നതല്ലേ ഗ്യാസ് കണക്ഷൻ. സുഹൃത്ത് എന്‍റെ തോളി. കൈ വെച്ചു.
ഒറ്റയ്ക്കായിരുന്നെങ്കിൽ ഹോട്ടലിൽ നിന്നും കഴിക്കാമായിരുന്നു. ിതിപ്പോ കുഞ്ഞുകുട്ടി പ്രാരാബ്ധമുള്ള ആളായിപ്പോയില്ലേ!
സിലണ്ടറില്ലാതെ വീട്ടിൽ പോയാൽ ശ്രീമതി പൊട്ടിത്തെറിക്കുമെന്ന കാര്യം ഉറപ്പാ… കൂടുതലൊന്നും ആലോചിക്കാതെ സുഹൃത്തിനൊപ്പം മാനേജരുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. വെറും കൈയോടെ പോകുന്നതെങ്ങനെയാ, കുട്ടികൾക്ക് കൊടുക്കാനായി ചെറിയൊരു പാക്കറ്റ് ചോക്ലേറ്റും വാങ്ങി.
സുഹൃത്തിനെ കണ്ട് മാനേജർ ഭവ്യതയോടെ അകത്തേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി.
“പറയൂ.. ഞാനെന്ത് സഹയമാണ് ചെയ്യേണ്ടത്?”
“സാർ, ഗ്യാസ് സിലിണ്ടർ ബുക്ക് ചെയ്തിട്ട് ഒരുപാട് നാളായി. പക്ഷേ, ഇതുവരെ സിലിണ്ടർ കിട്ടിയിട്ടില്ല. ബില്ലിൽ 447 എന്നാണ് കാണിക്കുന്നത്. പക്ഷേ 460 കൊടുക്കാറുണ്ട്. എപ്പോ ചോദിച്ചാലും സ്റ്റോക്കില്ല എന്നേ പറയൂ. ഹോട്ടലിലൊക്കെ… നിയമപരമായി പറഞ്ഞാൽ….”
സംസാരം മുഴുമിപ്പിക്കും മുമ്പ് മാനേജർ ഇടപെട്ടു “നിയമനടപടികളെക്കുറിച്ച് പറയാനാണെങ്കിൽ വീട്ടിൽ വരേണ്ടിയിരുന്നില്ലല്ലോ? ഏജൻസിയിൽ വന്നാൽ പോരായിരുന്നോ? വേഗം വേണമെന്ന് പറയും. ഏജൻസിയിൽ ജീവനക്കാർ കുറവാണെന്നറിയാമല്ലോ. 10- 20 കൊടുത്താലേ അവർക്കും ഒരുത്സാഹം കാണൂ…”
രംഗം വഷളാകുന്നത് കണ്ട് സഹൃത്ത് ഇടപ്പെട്ടു, “അല്ല സുഹൃത്തേ പറയാൻ വന്നത് ഒന്ന്, പറഞ്ഞവതരിപ്പിച്ചത് വേറൊന്ന്… കുറഞ്ഞത് 2 മാസം മുമ്പാണ് പുള്ളിയുടെ വീട്ടിൽ ഗ്യാസ് സിലിണ്ടർ കിട്ടിയത്. പിന്നെ ബുക്ക് ചെയ്തിട്ടും ഇതുവരെ റെസ്പോൺസുമില്ല. നീയെന്തെങ്കിലും ചെയ്യ്… പാവം വലിയ കഷ്ടത്തിലാണ്.” പറയുമ്പോൾ സുഹൃത്തിന്‍റെ മുഖത്ത് ദൈന്യത നിറഞ്ഞു.
“എന്നാ ബുക്ക് ചെയതത്?” മാനേജർ ഗൗരവത്തോടെ ചോദിച്ചു.
“രണ്ട് മാസം മുമ്പ്” ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ച് പറഞ്ഞു.
“അതിപ്പോ ലാപ്സായിക്കാണുമല്ലോ?”
“സാർ, 21 ദിവസം മുമ്പ് വീണ്ടും ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നു.” പ്രതീക്ഷയൊട്ടും കൈവിടാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“വിറക് അടുപ്പ്, മണ്ണെണ്ണ സ്റ്റൗ പോലെ മറ്റ് കുക്കിംഗ് ഡിവൈസൊന്നും വീട്ടിലില്ലേ?”
“ഇല്ല സാർ.” നിരാശയുടെ പടുഗർത്തത്തിൽ വീഴുന്ന പ്രതീതിയായിരുന്നു എനിക്ക്.
“എങ്കിൽ ഒരു സെപ്പറേറ്റ് കണക്ഷൻ കൂടി എടുത്തുകൂടേ?”
“സാർ, ഉണ്ട് സാർ, ഭാര്യയുടെ പേരിൽ… പക്ഷേ, വേനലവധിയായിരുന്നല്ലോ. കുട്ടികളും ഗസ്റ്റും… പക്ഷേ, നിയമാനുസൃതമായി ബുക്ക് ചെയ്ത് വാങ്ങിയ രണ്ട് കണക്ഷനുകളാണല്ലോ…”
സംസാരം മുഴുമുപ്പിക്കും മുമ്പ് മാനേജർ ചോദിച്ചു, “സുഹൃത്തേ, നിങ്ങൾ കുറേ നേരമായി നിയമവശങ്ങൾ പറയുന്നു. നിങ്ങൾക്ക് നിയമങ്ങളിലാണോ സ്നേഹത്തിലാണോ കൂടുതൽ വിശ്വാസം?”
“ക്ഷമിക്കണം സാർ. അത്… സ്നേഹത്തിൽ തന്നെയാ എനിക്ക് വിശ്വാസം.” ഞാൻ ചെറിയൊരു ചമ്മലോടെ പറഞ്ഞു.
“അപ്പോ ഭാര്യയോടും ഈ സ്നേഹമൊക്കെ കാണുമല്ലോ?”
ഇതെന്തൊരു ചോദ്യമാണ്… ഞാൻ ആലോചിച്ചു.
“ഭാര്യയെ അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാണെങ്കി. പിന്നെയെന്തിനാണ് അവരോടിത്ര പക? സ്ത്രീധനമൊക്കെ കാര്യമായിട്ട് കിട്ടികാണുമല്ലോ!”
“ഉവ്വ് സർ….” ഇയാളിതെന്തൊക്കെയാണ് പുലമ്പുന്നത്. എന്‍റെ ശബ്ദം നേർത്തു വന്നു.
മാനേജരുടെ മുഖത്ത് ഗൗരവം നിറഞ്ഞു. “വിചിത്രമായിരിക്കുന്നു… കാര്യമായ സ്ത്രീധനം കിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഭാര്യയെ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുന്നുമുണ്ട്.രണ്ട് മാസത്തോളമായി സിലിണ്ടർ കിട്ടിയിട്ടുപോലും.”
മാനേജരുടെ മറുപടി കേട്ട് ഞാൻ പതിയെ എഴുന്നേറ്റു.
“ശരി സാർ. ഞങ്ങളിറങ്ങുന്നു.”
“അല്ല… അപ്പോ സവാരിക്കിറങ്ങിയതാണോ… അതോ ഗ്യാസ് സിലിണ്ടർ വാങ്ങാൻ വന്നതാണോ?” മാനേജർ പരിഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“രണ്ട് മാസത്തോളമായി വീട്ടിൽ ഗ്യാസ് തീർന്നിട്ട്. എന്നിട്ട് ഇപ്പോഴാണ് വരുന്നത്? ഏജൻസി കയറിയിറങ്ങേണ്ട വല്ലകാര്യവുമുണ്ടോ? ഏ… മിസ്റ്റർ! പൂച്ചയെ പിടിക്കാൻ എലി പിന്നാലെ ഓടുന്ന കാലമാണിത്. നിങ്ങൾ അപ്പോൾ ഈ യുഗത്തിലൊന്നുമല്ലേ ജീവിക്കുന്നത്.”
ഒക്കെ കേട്ടുകൊണ്ട് നിന്നതല്ലാതെ എന്ത് പറയാൻ.
മാനേജർ സംസാരം തുടർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു. “നിങഅങളുടേതുപോലെ നിയമവശങ്ങൾ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നുവെങ്കിൽ ഏജൻസി വേറെ ആളുടെ കൈകളിലെത്തിയേനെ… ഞാൻ പറഞ്ഞത് മനസ്സിലാകുന്നില്ലേ… മുതിർന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ നിർദ്ദേശപ്രകാരം സിലിണ്ടർ അവർ പറയുന്നിടത്ത് എത്തിക്കേണ്ടി വരാറുണ്ട്. ഞങ്ങൾക്കും ജീവിക്കേണ്ടേ… ഇക്കണക്കിന് നിങ്ങളെപ്പോലുള്ളവർ ഞങ്ങളുടെ കഞ്ഞികുടി മുട്ടിക്കുമല്ലോ…”
“തെറ്റുപറ്റി സാർ. ദേഷ്യപ്പെടരുത്… ഈയൊരു പ്രശ്നത്തിൽ താങ്കളുടെ സഹായം…” ഞാൻ കൊകൂപ്പി.
“ശരി, ഇവിടെ വരെ വന്നതല്ലേ. പോരാത്തതിന് എന്‍റെ സുഹൃത്തിന്‍റെ സുഹൃത്തും. ഭാര്യയെ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന ആളല്ലേ… ശരി ഒരു 100 രൂപ അധികം തന്നാൽ മതി. ഗ്യാസ് സിലിണ്ടർ നിങ്ങൾ പറയുന്ന സമയത്ത് പറയുന്നിടത്ത് എത്തിക്കുന്ന ഉത്തരവാദിത്തം ഞങ്ങളുടേതാണ്. ഇനി ധൈര്യമായി പൊയ്ക്കൊള്ളൂ…”
മറ്റൊരു പോംവഴിയുമില്ല. ഞാൻ പണം നൽകി മാനേജർ സസന്തോഷം വാങ്ങി. ഏജൻസി കയറിയിറങ്ങേണ്ട, ഗോഡൗണിനു മുന്നിൽ ക്യൂ നിൽക്കേണ്ട, ഇനി ബുക്കിംഗും വേണ്ട. ഫോൺ വിളിക്കുക, പണം കൊടുക്കുക, ഉടനടി സിലിണ്ടർ വീട്ടിലെത്തും!
