ഒരു പെരുന്നാൾ കാലത്താണ് ഞങ്ങൾ മലപ്പുറത്ത് എത്തുന്നത്. മലബാറിന്‍റെ രുചിപ്പെരുമ ധാരാളം കേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആസ്വദിക്കാൻ സാധിച്ചത് ഇത്തവണ ആണ്… ചുമ്മാ ടൗണിൽ കറങ്ങി നടക്കുമ്പോൾ ആണ് ചങ്ക് ജുനു മുന്നിൽ പെട്ടത്. ജുനുവുമായി സംസാരിക്കുമ്പളും കണ്ണ് ഓന്‍റെ കടയിലെ കുപ്പി ഭരണികളിൽ ആയിരുന്നു. ഉപ്പിലിട്ട മാങ്ങയും നെല്ലിക്കയും എല്ലാം അവിടുന്ന് മാടി വളിക്കുന്നു. എന്നോട് സഹതാപം തോന്നി ആവണം ഓൻ അതെല്ലാം ഓരോ കവറിൽ ആക്കി തന്നു. തീരെ ആക്രാന്തം ഇല്ലാത്ത കുട്ടി എന്നു വിചാരിച്ചു കാണും.
ജുനുവിൽ നിന്നുമാണ് അരീക്കോടിന് സമീപമുള്ള ചെക്കുന്ന് മലയെപ്പറ്റി അറിയുന്നത്. അത്യാവശ്യം നല്ലൊരു ട്രെക്കിംഗ് ആണെന്നും അധികം ആരും പോകാത്ത സ്ഥലം ആണെന്നും അവൻ പറഞ്ഞു. നല്ല കോട ലഭിച്ചേക്കാൻ സാദ്ധ്യത ഉണ്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോൾ പിന്നെ ഒന്നും നോക്കാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. നാളെ വെളുപ്പിന് തന്നെ പോകാമെന്നായി ഞങ്ങൾ.
ജുനുവിനെ കൂടെ കൂട്ടണമെന്ന് ഉണ്ടെങ്കിലും നോമ്പ് നോക്കുന്ന ഓനെ വിളിക്കാൻ മനസ്സ് വന്നില്ല. പക്ഷേ ഞങ്ങളെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു. കടയിൽ ഉണ്ടാകും വെളുപ്പിനെ എത്തിയാൽ മതീന്ന്… എന്‍റെ ആവേശവും തുള്ളലും കണ്ട അനുച്ചേട്ടൻ ഉള്ളാലെ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. കഴിഞ്ഞ ദിവസം സൂചിമല ട്രക്കിംഗ് പോയി എന്‍റെ നടത്തം കാരണം പാതിവഴിയ്ക്ക് ഇട്ടേച്ചും പോയ മനുഷ്യൻ ആണ്. പക്ഷേ എന്‍റെ ആവേശത്തിന് ഒട്ടും കുറവുണ്ടായിരുന്നില്ല.
വെളുപ്പിനെ അളിയനും ചേച്ചിയും എല്ലാം എണീക്കും മുമ്പ് റെഡിയായി ഞാൻ ഹാജർ വച്ചു. നല്ല മഴ സമയം ആയതിനാൽ റെയിൻ കോട്ടും എടുത്തു പുറപ്പെട്ടു. ചെറിയ ട്രെക്കിംഗ് എന്ന് പറഞ്ഞതിനാൽ ഭക്ഷണവും വെള്ളവും കരുതിയില്ല…
കടയിൽ എത്തിയപ്പോൾ ജുനു കാത്ത് നിൽക്കുന്നു. മഞ്ഞും ചാറ്റൽ മഴയും തണപ്പും അകമ്പടിയായി കടന്നുവന്നു. ബൈക്കിലെ യാത്രയ്ക്കൊടുവിൽ ഒരു കരിങ്കൽ ക്വാറിക്ക് സമീപം ആണ് ചെന്നെത്തിയത്. വലിയൊരു മലയുടെ അടി വാരത്ത് ആണ് ഈ ക്വാറി. മലയെ തുരന്നു അതങ്ങനെ നിൽക്കുന്നു. നാളെ ഒരുപക്ഷേ ഇവിടെ വരുമ്പോൾ ഈ മലയോ കുന്നോ ഉണ്ടായെന്നു വരില്ല.. ഇങ്ങനെ ആയിരിന്നിരിക്കില്ലേ പല കുന്നുകളും സ്മൃതി അടഞ്ഞത്?
ചെങ്കുത്തായ കയറ്റം ആണ് ഞങ്ങളെ എതിരേറ്റത്. അകലെ എവിടെയോ പൊട്ടുപോലെ ചെക്കുന്ന്. ആദ്യത്തെ കയറ്റം കയറി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ തന്നെ എന്‍റെ ആവേശം കെട്ടടങ്ങി. പിന്നെ അവിടെ നിന്നും ഞാൻ ആ കുന്നും മലയും മുഴുവൻ കയറിയ ക്രെഡിറ്റ് ജുനുവിനുള്ളതാണ്. ബാഗിൽ ബിരിയാണി ഉണ്ടെന്നും മല കയറി മുകളിൽ എത്തിയാൽ തരാമെന്നും പറഞ്ഞു പ്രലോഭിപ്പിച്ചു. ഇക്കണ്ട കാടും മലയും എല്ലാം നടത്തിച്ചു. ആട്ടിൻ കുട്ടിയെ പ്ലാവില കാട്ടി നടത്തുന്നത് പോലെ ബിരിയാണി പ്രതീക്ഷിച്ചു ഞാൻ നടപ്പായി. നടന്നും ഇരുന്നും നിരങ്ങിയും എല്ലാമാണ് ട്രക്കിംഗ് പൂർത്തിയാക്കിയത്.
ആദ്യമൊക്കെ ജനവാസ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ കൂടി ആയിരുന്നു യാത്ര. ചെറിയ കുടിലുകൾ മിക്കവയും മണ്ണും കട്ടയും ഉപയോഗിച്ച് നിർമ്മിച്ചവ. ടാർപോളിൻ കൊണ്ട് മറച്ചിട്ടുണ്ട് അവയൊക്കെ… ഓരോ വീട്ടിലും പട്ടി ഉണ്ടാകും. ഉപദ്രവിക്കുമെന്നു പേടിക്കണ്ട (എനിക്കും തീരെ പേടി ഉണ്ടായിരുന്നില്ല!) വീട്ടുകാർ പറഞ്ഞാൽ അവൻ അവിടെ നിൽക്കും. പട്ടി ഉള്ള എല്ലാ വീട്ടുകാരും ഞങ്ങൾ ആ വഴി പോകുന്നുണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കണം.
മഴയത്ത് ഉറവ പൊട്ടി ധാരാളം അരുവികൾ രൂപപ്പെട്ടിരുന്നു. പോകുന്ന വഴികളിൽ എല്ലാം ഇത്തരം ചെറു അരുവികൾ കണ്ടു. കുടംപുളി പഴുത്തു അടർന്നുവീണ് ധാരാളമായി കിടക്കുന്നു. നടന്നിട്ടും നടന്നിട്ടും വഴി തീരുന്നില്ല. ആദ്യത്തെ ആവേശം എല്ലാം കെട്ടടങ്ങിയ എനിക്ക് എവിടെയെങ്കിലും ഇരുന്നാൽ മതിയെന്നായി. രണ്ടു ചുവടുവച്ചാൽ 10 മിനിറ്റ് റസ്റ്റ് എന്ന രീതിയിലേക്കു ഞാൻ എത്തി. പക്ഷേ പോകുന്തോറും കാട് വളരെ മനോഹരിയായി തുടങ്ങി. പലതരം കിളികളുടെ കലപിലയും കാട്ടുപഴങ്ങളും വള്ളിച്ചെടികളും പുൽമേടും എല്ലാം പുതിയ അനുഭവങ്ങൾ ആയി. ഇടയ്ക്ക് ഞാൻ പലതവണ ഉരുണ്ടുവീണു. മുൾച്ചെടികൾ കുത്തിക്കയറി കയ്യിലും കാലിലുമൊക്കെ മുറിവ് പറ്റി. പാറക്കൂട്ടങ്ങളിലും മറ്റും വലിഞ്ഞു കയറാൻ നന്നേ പ്രയാസപ്പെട്ടു. ജുനുവും അനുച്ചേട്ടനും ഇതെത്ര കണ്ടിരിക്കുന്നൂന്ന ഭാവത്തിൽ എന്നെ സഹായിച്ചു.
വിശപ്പ് എന്നെ അക്രമകാരി ആക്കുമെന്ന് ഭയന്നു ആവാം മുകളിൽ എത്തിയാൽ ആഹാരം തരാമെന്ന് പറഞ്ഞു. ആ വാക്കുകൾ വിശ്വസിച്ചു ഞാൻ നടത്തത്തിന്‍റെ വേഗത കൂട്ടി. മഴ പെയ്തു കിടക്കുന്നതിനാൽ കുത്തനെ ഉള്ള കയറ്റം അൽപം പ്രയാസമുണ്ടാക്കി. ഇടയ്ക്ക് നല്ല മഴയും കോടയും മാറി മാറി പുൽകി.
ഒടുവിൽ നമ്മൾ എത്താറായി എന്നു ജുനു പറഞ്ഞപ്പോൾ ഭയങ്കര ആവേശം. പിന്നീട് കൂടുതലും കുറ്റിച്ചെടികൾ നിറഞ്ഞ സ്ഥലം ആയിരുന്നു. ഒരാൾപ്പൊക്കത്തിൽ നിന്ന പുൽച്ചെടികളെ വകഞ്ഞുമാറ്റി ഞങ്ങൾ നടന്നു. പല സ്ഥലത്തും മൈൽ കുറ്റികൾ കാണാൻ സാധിച്ചു. ഒടുവിൽ കുന്നിൻ മുകളിൽ എത്തി ഒരു പാറപ്പുറത്ത് ഇരുന്നു. ചുറ്റിനും കോട നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നു. ചിലപ്പോൾ ചുറ്റുമുള്ളവരെ കാണാൻ പറ്റില്ല. കാറ്റടിച്ചു കോട മാറുമ്പോൾ മരങ്ങളും കുറ്റിച്ചെടികളും അങ്ങ് ദൂരെ പൊട്ടുപോലെ കെട്ടിടങ്ങളും എല്ലാം തെളിഞ്ഞു വരുന്നു. ഇടയ്ക്ക് ആകെ നനച്ചൊരു മഴ. ഇത്രയും നേരത്തെ ക്ഷീണമെല്ലാം എവിടെയോ പോയ്മറഞ്ഞു.
എത്തിയപാടെ ജുനു ബാഗിൽ നിന്നും കുറച്ചു സവാളയും മുളകും അരിഞ്ഞു കുരുമുളകും ഉപ്പും തിരുമ്മി ചേർത്ത് ബണ്ണിൽ വച്ച് നല്ല അടിപൊളി സൻവിച്ച് ഉണ്ടാക്കിത്തന്നു. ബിരിയാണിയേക്കാൾ സ്വാദ് തോന്നിയ നിമിഷം. ഞാനും അനൂപട്ടേനും ആസ്വദിച്ചു കഴിച്ചു. വീണ്ടും കാഴ്ചകളും കോടയും ചാറ്റൽ മഴയും ആസ്വദിച്ചു ഒരുപാട് സമയം അവിടെ ചെലവഴിച്ചു. തിരികെ പോരാൻ തീരെ മനസ്സുണ്ടായില്ല. വളരെ പ്രയാസപ്പെട്ടു കയറിയ കയറ്റങ്ങൾ ഒക്കെ നിമിഷനേരം കൊണ്ട് തിരിച്ചു ഇറങ്ങി. തിരികെ വരുമ്പോൾ ഞാൻ ആരെക്കാൾ ആവേശത്തിൽ ആയിരുന്നു. ചെക്കുന്നിറങ്ങി ഒരു നീർച്ചാലിൽ കയ്യും കാലും കഴുകി ആവോളം തണുത്ത വെള്ളവും കുടിച്ച് വീട്ടിലേക്ക് മടക്കം. ചെക്കുന്ന് ഒരു അനുഭവം ആയിരുന്നു. വീണ്ടും തിരികെ എത്താൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന സുഖകരമായ ഒരു അനുഭവം. ഒപ്പം ജുനുവിനെ വിസ്മരിക്കാനും വയ്യാ.
